Wij hoorden hem alweer van verre aankomen. Bolle-wangen inderdaad. Zelfs met het raam dicht kwam zijn geloei met het grootste gemak de redactie binnen. Afijn, camera maar weer opgepakt en naar buiten gegaan, heh?
Wat zat die boef daar toch te eten? Zeker weer een vuilniszak opengegaan of opgeritst door de een of andere schooier. En de rommel blijft dan liggen heh?
Wij moesten maar eens op deze boef aflopen en vragen waarop hij zit te knauwen.
Bolle-wangen:
Ha mevrouw Katblad. (Smak, smak, kraak.) Altijd even gezellig in uw straat. Ja, ook altijd wel iets te vinden aan lekkers inderdaad. Ook een klein hapje? Nee? Des te beter.
Ja, ik heb inderdaad weer flinke krassen op mijn neus. Ach, dat is het leven heh? Brengt mijn werk met zich mee ja. Wijvenjagen inderdaad. Nee, nog steeds niet geslaagd met mijn missie. Wel wat losse lellebellen tegengekomen maar nog niet een leuke dame om een toekomst mee op te bouwen. Maar dat is misschien maar goed ook, want in dat geval zou ik een andere baan moeten gaan zoeken ja.
Hoezo mag ik geen kippenbotjes eten? Te scherp zegt u? Wel, dat ben ik niet met u eens want ik proef nauwelijks kruiderij. Oh, u bedoelt scherp zoals bij nagels? Daar heb ik nooit eerder wat van gemerkt dus u zult het wel bij het verkeerde eind hebben. U gaat mij toch de botjes afpakken? Dan zijn wij dus vanaf nu geen vrienden meer. Nee, u kunt vervolginterviews of foto's van mij voortaan wel op uw buik schrijven.
(Hierna liep Bw boos weg. Of liever gezegd: wij stuurden hem weg. We raapten de botjes op en hopen alleen maar dat de mensen voortaan hun afval beter verpakken, en dan vooral die scherpe kippenbotjes! Wij hopen ook dat Bw ons mettertijd vergiffenis zal schenken en nog eens langs komt....)
1 opmerking:
Als hij beseft wat er zou kunnen gebeuren met die scherpe botjes zou hij u vast dankbaar zijn. En anders zijn baasje wel.
Een reactie posten