Op zoek naar de moordenaar.

Als wij voor onze ochtendronde naar buiten stappen, vinden wij voor onze deur een hoopje veren. Nu weten wij niet zoveel van vliegbeesten dat wij direct kunnen vaststellen van watvoor vogel deze veren afkomstig zijn, dus besluiten we op onderzoek uit te gaan. Misschien komen wij dan ook de "dader" wel tegen? Je weet het maar nooit.... Samen met Cera volgen wij het spoor (ja, nog veel meer veren), en dat leidt ons naar de Kruidentuin.



Daar zit Luna, vlak om de hoek. We kunnen niet zeggen dat wij hartelijk ontvangen worden door Luna, maar we begrijpen best waarom ze zo ontstemd is en uit haar hum. Er is flink huisgehouden in de tuin, en dat zouden wij ook niet pikken. Kijkt u maar met ons mee.



Cera zag het ook al gelijk. Midden in de Kruidentuin (in het centrum dus), treffen wij een chaos aan. Een warboel van vele grote en kleinere veertjes, en het vliegbeest zelf. Het beest ziet er erg gestorven uit....
Het blijkt dus een duif te zijn. Cera inspecteert een en ander. Nee, geen spoor van de dader. Maar wij zijn pas begonnen met onze speurtocht naar de dader en dus nog lang niet klaar. Wij gaan voor ons verdere onderzoek naar de parallelstraat.



Ergens in de verte zien wij de kleine Mini wegschieten. Dan zijn we haar kwijt. Cera klimt in een boom om zo beter zicht te hebben op en over de parallelstraat. Zie je wat, Cera?

Wel, Cera doet erg haar best, maar nee. Geen spoor meer van Mini, ook geen Bel te zien, geen Kaija, geen Simba, helemaal niemand dus. We moesten maar eens verder.

Zo komen we bij het gevaarlijke water. Cera onderzoekt de kade heel goed; het is haar specialiteit. Maar ook hier geen spoor van de vliegbeestmoordenaar. Jammer. We zijn dus geen moer opgeschoten en gaan met een ontevreden gevoel terug naar de redactie.

Doch daar zit, onder onze vergadertafel, Harremans. Hij doet en kijkt erg schuldig, en bovendien weten we van hem dat hij al eerder een duif naar de andere wereld heeft geholpen. Is Harremans soms de dader?
Of is het Oscar?

Want Os zit iets verderop onder onze tafel en heeft wel heel vieze poten! Ja, hij is druk bezig ze te wassen maar nog lang niet klaar daarmee. En wij weten heus wel dat je niet zulke smerige patten krijgt van een beetje op straat klooien. Ja, Oscar verdenken wij nu ook!
We kijken voor de zekerheid nog even in de Hoftuin.

Daar zit de Boez een beetje te zwijmelen. Nee, wij geloven nooit dat hij in staat is zo'n grote duif te vangen. Laat staan dan ook nog kapot rukken. Bovendien is de Boez voor deze week uitgeroepen als Kat van de Week op de site http://nl.unitedcats.com/, en daar is hij helemaal vol van. Als hij dan ook even later thuiskomt en de veertjes voor ons huis ontdekt, denkt hij dat iemand hem een cadeautje heeft gebracht in verband met dit heuglijke feit. Onschuldiger kan het toch niet, heh?

Boez met een deel van zijn "cadeautje"...

Blijft dus de vraag wie de moordenaar is.

Als eerste twee verdachten noemen wij dus Harremans en Oscar. Misschien waren zij wel partners in crime. Maar zeker weten doen wij het niet.

Dan is er Luna, die weliswaar zeer upset was over de rotzooi in tuin, maar het kan zijn dat zij door dit gedrag een rookgordijn op probeerde te werpen. Aan de andere kant lijkt ze ons te oud voor een dergelijke moordpartij.

Mini gedroeg zich ook zeer verdacht; zij schoot weg tussen de struiken toen wij de parallelstraat inliepen.

Wij hebben trouwens niet gevoeld of de duif nog warm was. Het kan dus zijn dat hij al langer geleden om zeep geholpen was (bijvoorbeeld vannacht), en in dat geval moet de lijst van verdachten worden verlengd met nog een stuk of 10/15 namen. Maar daar beginnen wij maar niet aan.

Wat overblijft in deze ingewikkelde zaak is het zoeken naar getuigen van de moord. Dus wie heeft.......? Ach, u lag vast nog allemaal te slapen toen het gebeurde, niet? Ja, daar waren wij al bang voor.

Cera komt binnen spelen.

Met dit slechte, natte weer, komt Cera vaak even langs om met de Boez te spelen. Dit keer was de Boez een beetje wild en niet zo aardig tegen haar. Tenminste, die indruk kregen wij. Wij denken dat hij zijn muisje niet graag wilde "delen". In elk geval ging het er een beetje ruw aan toe. Oordeel zelf...

Pensioen?

Op dezelfde avondronde (zie onderstaand bericht) kwamen wij langs het huis van Rooie Gijs. De partijleider van "Hof is Vol" had blijkbaar besloten om, nu het toch even droog was, een frisse neus te halen. Rooie Gijs kwam ons gedurende de zomermaanden vaak bezoeken (aan het Poezenloket), niet uit beleefdheid of met nieuws voor onze krant, maar wel dus om onze receptioniste mevrouw T. Troy de stuipen op het lijf te jagen of de Boez te intimideren. (Bij Japekoppie kreeg hij geen poot aan de grond.) Echter, met al die nattigheid van de laatste tijd, vindt hij het niet meer de moeite waard de straat over te steken voor zijn favoriete tijdsbesteding, en zien wij hem slechts nog op onze rondes wat rondklooien in de Hoftuin of rustend op zijn bankje. Wellicht bereidt hij zich zo voor op zijn pensioen? Het zij zo.

Nieuwe Vreemde...

Op onze avondronde kwamen wij in Iwan's straat een nieuwe vreemde tegen. Hoewel, wij kwamen hem/haar niet tegen maar zagen haar/hem in de verte lopen, en na zeker 10 minuten lokkende geluidjes gemaakt te hebben met een veelvuldig gepuhrrrr, kwam hij/zij uiteindelijk naar ons toe om kennis met ons te maken.
Natuurlijk heeft iedere kat het volste recht om de mens, in zijn geheel of gedeeltelijk, flink te wantrouwen. En trouwens ook genoeg redenen, nu we het hier toch over hebben. Het is dan ook niet vreemd dat deze haarfabriek ruim de tijd nam om te beslissen wel of niet op onze toenaderingspogingen in te gaan.



Maar toen hij/zij eenmaal de beslissing "wel" had genomen, kwamen wij bijna niet meer van hem/haar af. Natuurlijk lieten we hem/haar kennis maken met onze speciale aaitechniek (speciaal omdat wij in 1 hand de camera vasthouden en met de andere dan ook nog - liefst met de vacht mee- pogen aangename strijkbewegingen te maken), en dat scheen hem/haar te bevallen. Tussen het aaien door echter, had hij/zij wel de dringende behoefte zich ergens omheen te draaien, en daarmee bedoelen wij de zgn. "Leidenaartjes", lantaarnpalen (ook van het Leidsche type) en onze benen uiteraard.



En tussendoor zag hij/zij ook nog kans onze camera een flinke kopstoot te geven op het moment dat wij afdrukten.

Tenslotte leek de haarfabriek voldaan te zijn en vertrok richting volgende lantaarnpaal. Wij verwachtten hem/haar in het donker te zien verdwijnen en riepen al een vaarwel, doch dat hadden wij beter niet kunnen doen.

Ontroerd door zoveel vriendelijkheid van onze kant, keerde de Nieuwe Vreemde naar ons terug, en moesten wij opnieuw door de knieën. Het werd zodoende een langdurig afscheid.

Geen commentaar...

Op onze dagelijkse ronde (het was net even droog), kwamen wij door de parallelstraat. En voor zijn huis zat Bel de Franskat. Hij zat daar te zitten; niks meer en niks minder. En omdat hij toch niks te doen had, besloten wij hem over te halen tot een interview.



Doch, om de een of andere reden had hij geen zin in een vraaggesprek. En dat respecteren wij uiteraard.
Het kan zijn dat Bel zich schaamde omdat hij zich laatst heeft laten verjagen van de redactie door de oude mevrouw Troy en daarom ons niet te woord wilde staan, maar het kan ook zijn dat hij gewoon met rust gelaten wilde worden omdat iets anders hem bezig hield. In elk geval zat er voor ons niks anders op dan door te lopen. Natuurlijk maakten we nog wel even snel een foto van Bel, opdat u niet gaat denken dat wij geen moeite doen contact te leggen met de haarfabrieken in de Katbladbuurt. Zo is dat.

Waar is Thassos???

Tijdens een bezoekje aan ons restaurant Dok2, hoorden wij van de chef dat Thassos al 10 dagen niet op zijn werk is geweest. Ook heeft hij zich niet meer bij zijn mensen, thuis dus, gemeld. De chef is in alle staten omdat er nu niet meer elke dag de zgn. "muizencontrole" plaatsvindt. Dit baantje had Thassos vrijwillig op zich genomen daar immers het terras gesloten was en hij toch aan het werk wilde blijven. Ondertussen liet hij zich overigens toch goed betalen voor zijn controles en inspecties in de vorm van, u raadt het al, lekkere hapjes. Daarom is het des te merkwaardiger dat Thassos al 10 dagen niet meer is gezien.

Wij weten van Thassos dat hij graag lange, verre wandelingen maakt, en daarbij ook regelmatig de wat meer drukke wegen oversteekt. Maar wij weten ook dat Thassos al eens eerder een tijdje op een ander adres heeft gelogeerd. Dat neemt echter niet weg dat wij allen ons erg ongerust maken. Thassos is gechipt.

WIE HEEFT DE AFGELOPEN DAGEN THASSOS GEZIEN???

En woont u in de buurt van de Haven in Leiden, kijk alstublieft naar hem uit!!!

Heikele kwestie.

Gisteren werden wij verrast met een bezoek van Bel de Franskat aan het Poezenloket. Helaas op een moment dat wij nog niet de ramen hadden gelapt, maar dat kunt u zelf ook wel zien. Maar dat terzijde.
Wij wilden Bel graag enige vragen stellen. Zoals: of het echt waar is dat hij op een schuurdakje in Frankrijk is geboren. En: of hij echt zijn naam te danken heeft aan het feit dat zijn moeder Poubelle werd genoemd omdat zij zwerfster was en uit de vuilnisvak at, en dat de ene kitten Pou heette en de andere, hij dus, eerst Belle werd genoemd totdat men erachter kwam dat hij geen poes maar kater was. En zo hadden wij wel meer vragen voor Bel de Franskat. Tenslotte is het belangrijk dit soort zaken te weten voordat Bel verkozen kan worden tot de nieuwe "Schrik van de buurt", heh? Juist ja!
Echter, wij kregen de kans niet onze zo belangrijke vragen te stellen, want voordat wij onze mond open konden doen, ging Bel er alweer vandoor. Eerst vonden wij het erg onbeleefd van hem. Tot wij zagen waarom Bel niet was gebleven.



Mevrouw Troy inderdaad. Zij had "dienst" als receptioniste en bewaakster van het Poezenloket, en vond dat Bel niet welkom was. Zij heeft ook het recht om poezen die zij niet geschikt acht voor een bezoek aan de redactie weg te jagen, dus daar is niks mis mee. Maar het feit dat Bel voor mevrouw Troy op de vlucht ging, dat is wel "foute boel", tenminste als hij kandidaat zou zijn voor de opvolging van Storm (als "Schrik van de Buurt" dus)! Want "de Schrik" laat zich niet wegjagen, die springt overal bovenop, en zeker op oude dames als mevrouw Troy.
Wij vrezen dus dat Bel de Franskat inderdaad niet de opvolger van Storm zal worden. Tenzij hij nog een spoedcursus gaat volgen, maar volgens ons is het weer daar niet voor geschikt. Ja, het zal nog een heikele kwestie worden, die opvolging...

Aandacht nodig...

De Boez:
Ze is aan het werk in huis, mijn mens. Bezig met het zuigmonster en af en toe staat ze op een trap en is ze heel hoog aan het poetsen met stinkende doekjes. Ja, die dingen waar licht uitkomt als het donker is. En de ramen heeft ze ook al gepoetst. Met al die dingen is ze al een hele tijd bezig geweest, tot ze de krant effe ging doen. En omdat ze al die tijd nog niet naar mij had omgekeken, was het een goed moment op de aandacht op mijn eigen ik te vestigen. Omdat ik daar recht op heb, ja. Vandaar dat ik op die krant ging liggen dus. Bovenop de puzzel, ja. Zo kon ze niet meer puzzelen en niet meer lezen.



Ja, het werkte. Ze heeft me een hele tijd geaaid. Was erg lekker. Maar nu lijkt het erop alsof ze weer verder gaat met die schoonmakerij. Nee, dan ga ik weg. Naar buiten misschien, als het tenminste niet te nat is. Of anders ga ik Japekop dwarszitten. Die ligt boven te slapen, ja. Maar ik kan natuurlijk ook even een dutje gaan doen, daarboven. Hoewel, dat dutjes doen vind ik altijd wel zonde van mijn tijd. Maar als er niemand naar mij omkijkt, moet je soms wel heh? Een dutje doen dus, ja. En dan ga ik gewoon vannacht lekker lopen zooien. Als iedereen hier slaapt, inderdaad. Nee, dat vinden ze niet leuk maar wat moet dat moet. Net als dat schoonmaken, inderdaad ja.

Bloemetjes...

Japekoppie:

D'r branden wel vaker kaarsen hier in huis, vooral als het steeds vroeger donker wordt of het somber weer is. En dat is allebei het geval deze dagen. En meestal schenk ik dus geen aandacht aan die kaarsen. Ik weet zo langzamerhand heus wel dat je daarmee je snor kan wegbranden, en ik ben juist zo trots op mijn snor dus kijk ik wel linker uit. Maar met deze kaars is iets aan de hand. Hij ruikt naar bloemetjes. Alsof het lente is, ja. En dat snap ik niet want het is nog lang niet lente. Hoe kan dat geval er dan naar ruiken? Wel dat bedoel ik nou. Soms kloppen dingen niet. En daar wil ik dan het mijne van weten. Ja, ik kijk gerust wel uit hoor! Want of het nu naar niks ruikt of naar bloemetjes, het blijft gevaarlijk, zo'n vlammetje. En mijn mooie snor is me veel te lief. Vandaar dus, ja....

De hagelbui.

Oscar en de Boez zaten buiten voor de deur van de redactie. Zij deden niets bijzonders en waren zelfs niet aan het zooien of klooien. Nee, zij zaten daar alleen maar. Of zij zich verveelden? Dat weten wij niet maar het leek er wel verdacht veel op.



Toen de eerste druppels vielen van een nieuwe bui, keek de Boez even achterom om te zien of het kattenluik nog wel open was. Je moet immers snel naar binnen kunnen vluchten als de nattigheid te heftig wordt, heh? Gelukkig was het luik open. Dat staat trouwens gewoon de hele dag open maar het is goed om dat af en toe te controleren want je weet maar nooit. En natuurlijk moet je ervoor zorgen dat je geen enkel risico loopt met dit wisselvallige weer. Bovendien kan het grote vuilnismonster langskomen en dan moet je ook wegwezen. Redenen genoeg dus om het kattenluik in de gaten te houden!



De bui kwam maar langzaam op gang en een paar druppels op je vacht kun je wel hebben. Vooral als je eraan gewend bent regelmatig zeiknat te worden, zoals Oscar dus.

En omdat er toch op dit moment niks te doen was, probeerde Oscar weer eens wat aaien los te peuteren bij de fotograaf. Oscar kreeg zijn zin. Hij drong ook wel heel erg aan, dat moeten we erbij zeggen.

De fotograaf vond het na een poosje wel welletjes en besloot naar binnen te gaan. Even later ging het zowaar hagelen, maar toen waren de jongens nergens meer te vinden. Pas na de bui meldde de Boez zich weer. Luid klagend natuurlijk en behoorlijk vies en nat. "Eigen schuld", zei de fotograaf. En de dweil moest er alweer aan te pas komen.

Getuigenverklaringen.

Panda:
Jazeker, ik heb het gezien. In feite zat ik er met mijn neus bovenop toen die tante Bonya een keel opzette. (Zie bericht hieronder met de titel "Bonje" - red.) Ja, de Boez zat gewoon naast haar en deed niks, behalve dan dat hij niet inging op haar verzoek om weg te wezen. En dat is nou net wat die tante wilde, inderdaad. Het liep een beetje uit de hand qua geluid, en toen ben ik maar onder de struiken gekropen. Voor het geval dus, ja. Wel, dat gedoe op dat muurtje was best angstaanjagend; dat kunt u gerust van mij aannemen.



Harremans:
Of ik geschrokken was van dat gegil van Bonya! Ja, ik ben toen hier gaan zitten omdat ik mijn mens wilde verzoeken mij binnen te laten. Weg van dat gekrijs, ja! Maar mijn mens was helaas niet beschikbaar en toen ben ik hier blijven zitten zodat, als het raam nog open zou gaan, ik direct naar binnen kon vluchten. Gelukkig liep het allemaal goed af inderdaad. Die Boez is wel een kouwe kikker heh? Of lijkt dat maar zo?



Bohr:
Het stelde allemaal niks voor. Gewoon wat gegil van een bange, oude dame. Ja, je zal maar zo'n ventje met van die grote ogen opeens naast je op een muurtje vinden! Waarschijnlijk heeft ze hem niet horen aankomen en is ze zich rot geschrokken. Nu hoop ik maar dat ze niet zo erg geschrokken is dat ze hier niet meer terugkomt. Ik vind het namelijk best gezellig om zo nu en dan eens visite te krijgen van een zij-poes. Nee, er wonen hier alleen maar jongens in de Hoftuin en dat zijn stuk voor stuk pestkoppen, dus wat mij betreft is ze hier welkom. Tenzij ze natuurlijk ook tegen mij gaat zitten krijsen. Nee, daar hou ik dus niet van, van gekrijs....

Bonje...

Toen wij ons gesprek met Storm (zie vorig bericht) hadden beëindigd, hoorden wij plots een luid gekrijs. Eerst wisten wij niet waar het kattengezang vandaan kwam, maar toen wij voorbij de Poort liepen, konden wij constateren dat de schermutseling zich in de Hoftuin moest afspelen.
Daar wij uiteraard wilden weten wat er aan de hand was, gingen wij de Poort door. Daar, helemaal achterin de Hoftuin, zagen wij de Boez op een muurtje zitten. En wij meenden naast hem op datzelfde muurtje Bonya te ontwaren. Wij slopen naderbij.....



Jawel, wij hadden het goed gezien! Het was inderdaad Bonya. En zij was degene die zo zat te gillen. Toen wij het muurtje naderden, ging Bonya er vandoor en verdween in een tuin waar wij niet in konden kijken.



De Boez dus wel. Hij keek Bonya dan ook uitgebreid na. Wij stelden hem ondertussen enige vragen waar hij niet op in ging. Hij negeerde ons compleet en bleef Bonya met zijn ogen volgen. Daar stonden wij dan. Wat nu?



Blijkbaar was Bonya uit het zicht van de Boez verdwenen. Maar ook nu keek hij niet onze richting uit. Wij probeerden hem nogmaals enige vragen te stellen. Had hij nou echt een oude dame zitten pesten? Wat bezielde hem eigenlijk? Etc. En ook nu kregen wij geen antwoord.

De Boez kwam van het muurtje af en dook tussen de struiken. Opnieuw gekrijs. Ja, want Panda bleek daar ook te zitten. Die had dus blijkbaar de ruzie zitten gadeslaan. Wij konden geen foto's maken van de twee kibbelende jongens want zij zaten onzichtbaar te wezen tussen en onder de planten. Wij besloten toen hen in hun eigen sop gaar te laten koken. Of zoiets. Het was sowieso toch tijd voor een kopje koffie.

Buffertje.

Storm:
Pssst, Mevrouw Katblad? Hier onder de tafel! Heeft u even?
Het is namelijk zo dat ik ergens mee zit. De verhuizing inderdaad. Ik voel gewoon aan mijn water dat die op komst is, en ergens ben ik een beetje bang dat ze mij zullen vergeten. Ja, dat de spullen straks worden overgebracht en ik dan alleen achter blijf in een leeg huis. Zonder mijn mensen dus, ja.



Oh, kom ik nu te dichtbij? Foto verpest? Sorry. Wel, u kunt er vast nog wel wat van maken, niet?
Maar nog even over de verhuizing. Wat denkt u ervan? U weet zeker dat mijn mensen mij zullen meenemen? U bent daar echt van overtuigd, 100 procent? Wel dan ben ik voor nu weer even gerustgesteld.



Dank u wel voor uw bemoedigende woorden. Erg lief, ja. Voelt u er niet voor om met ons mee te verhuizen? Ach, natuurlijk. Uw eigen haarfabrieken ja. Nee, ik snap het. Wel, dan moest ik maar weer eens gaan. Kijken hoe het thuis is, ja. Om te zien of mijn brokjes nog niet zijn ingepakt. Nee, je weet maar nooit, heh? Ja, daarom probeer ik er maar zoveel mogelijk te eten. Brokjes dus, ja. Om een soort buffertje te maken inderdaad. Nee, als u zegt dat het nog wel een maandje duurt, de verhuizing, nemen we nu nog geen afscheid. U ook nog een fijne dag, mevrouw Katblad!

Nieuwe kleuren!!!

In deze donkere tijden hebben wij (de hoofdredacteur, de fotograaf, cursusleidster en mevrouw Katblad) erg veel behoefte aan wat meer kleur in onze krant. Dus hebben wij e.e.a. veranderd.
Jazeker, het is effetjes wennen! Misschien moet u zelfs een (andere) bril aanschaffen om het Katblad te kunnen blijven lezen! Doch, u zult zien: op den duur gaat ook u nog vrolijker worden van onze kattenkrant!!!
(En veel sterkte met het wennen.....)

De voltallige redactie.

Onenigheid

Gisteren, tijdens een "rondje Kruidentuin" kregen de Boez en Cera onenigheid. Boez wilde in het Centrum spelen en zooien (zie boven), maar Cera voelde daar niet voor omdat het daar zo modderig was. Wij gaven Cera uiteraard helemaal gelijk, want wie wil nu met zijn poten in de blubber zakken, heh? Daarom dus.


Cera hield poot bij stuk en streek neer tussen de Nepeta. Tenminste, wat daar nog van over is want de tuin en plantjes staan behoorlijk in de herfststand. Maar gelukkig waren er nog voldoende kattenkruidblaadjes om van te snoepen en voor de kleur op de foto.
Wel, Cera bleef een poosje mokkend zitten waar zij zat, en de Boez ook.



Gelukkig werd de kleine ruzie tenslotte bijgelegd en was er een compromis gesloten: samen zitten tussen de dooie sprieten. Dat vond de fotograaf weer niet zo geslaagd omdat er zo geen goede foto's genomen konden worden. Het kwam erop neer dat deze laatste (de fotograaf dus) dan ook ontstemd naar de redactie terugkeerde. En zo is er altijd wel wat...

Goed functionerende bewakingsdienst.

De dames mevr. T. Troy en Cera, hebben gisteren, in de pauzes tussen de buien door, onze buitentafel en geveltuin uitstekend bewaakt. Maar dat was ook niet zo moeilijk want er waren nauwelijks katten buiten. Echter, het gaat om het idee en de goeie intenties, heh?



Zo is het maar net. En als er iets van "vreemd geluid" werd waargenomen door de beide dames, waren zij direct op hun "quivive" en gereed om op te treden of in te grijpen. Heel geruststellend dus.



De Boez vond het wel gezellig om erbij te gaan zitten. Hij is als bewaker natuurlijk helemaal niets waard en dat bleek ook al gauw; een paar vogeltjes deden hem na enkele seconden alweer vertrekken. Onze bewakingsdienst bleef overigens niet erg lang buiten, maar dat was omdat het weer ging plenzen, en dus valt hen (de dames) niks te verwijten. De Boez kwam wat later thuis en was halfnat, Japekop bleef weer eens te lang in de regen en kwam derhalve doornat onze vloer bevuilen. Verder was het erg gezellig op de redactie tijdens de plensbuien; vier snorrende, zich wassende haarfabrieken en het getik van de laptop. Met daarbij natuurlijk regelmatig een kopje Nespresso of een verfrissing. En jazeker, zo nu en dan ook een whiskassnoepje.....

mededeling 2

Bonya kan weer veilig naar huis!

Gisteravond berichtten wij dat Caja zou zijn binnengedrongen in het huis van Mio. Vlak daarna kregen we een correctie op dat bericht: het ging niet om Caja maar Bonya, de oude dame (ook)uit Iwan's huis. Mens Dennis had haar duidelijk herkend aan haar frommeloortje. Vlak daarop ging de telefoon op de redactie: Bonya was al een poosje zoek terwijl zij normaal gesproken niet ver van huis gaat en ook niet zo langdurig!

Wel, wij ontmoetten mens Ina (van Bonya) in de Hoftuin en keken het (inmiddels donkere) huis van Mio binnen. Daar bewoog wat! Ja, er kwam een kat de trap af en het was NIET MIO! Maar helaas, het was ook Bonya niet! Gelukkig kwam Bonya toen net door het struikgewas aan dribbelen. Zij had de stem van haar mens herkend en besloten zich te melden. Nou, haar avontuur was dus goed afgelopen en we waren allemaal erg blij.

Nu blijft natuurlijk de vraag: WIE was er nou de trap afgekomen in Mio's huis?

Ben je daar, Cera?

De Boez:
Zeg je nou dat Cera hierin zit? Ik zie er niks van. Hoehoi! Cera!!!???



Hoop lawaai maar geen Cera-geluidjes. Ik ken haar gemauw toch? Nou, niet hier dus.



Wel andere spannende dingen hierbinnen. Papiertje verdween zomaar. Prrrplmmm. Weg was ie! Is t-ie nou?!

Ah! Hier dus. Niet de echte Cera heh? Nee, plaatje van Cera. Niks an. Geluidjes wel leuk. Nog een keertje Cera doen?