Wat vooraf ging aan het filmpje.

Zwarte Gijs was wat aan het klooien in de Katbladstraat. Hier en daar wat snuffelen en markeren, en ondertussen de anderen bespieden en zelfs af en toe bedreigend aankijken. Nee, hij viel niemand aan, maar je zag hem gewoon zijn moment afwachten.



De Boez doet het in zijn broek voor Zwarte Gijs. Als deze in de buurt is, blijft Boez dichtbij zijn eigen huis. Want je weet maar nooit met die Gijs.


Gijs was na een wandelrondje weer teruggekeerd bij zijn huis. Daar was hij zo gaan liggen dat hij slecht zichtbaar was vanaf de straat. En daar zou hij blijven liggen wachten. Was hij misschien aan het oefenen voor de opvolging van Storm? Je zou het haast denken en het zou zomaar kunnen...

Cera is ook bang voor Gijs. Dus zaten zij en de Boez lekker bang te wezen op onze buitentafel. Nu was het weer ook niet optimaal, dus misschien speelde dat wel mee; ze gingen in elk geval niet op pad. Maar juist omdat het nu net weer droog was, vond de fotograaf dat de poten maar eens gestrekt moesten worden. Jongens, gaan jullie mee een stukje lopen?

Nee Boez, dan gaan we niet de kant van Gijs uit, we lopen naar de Kruidentuin toe. En Cera is bij je. Als Gijs ons volgt, blazen we hem gewoon met zijn allen weg. Kom je?

Nou, vooruit dan maar. Cera aarzelde geen moment. Al zouden er 10 Gijzen rondlopen, voor een "uitje" is zij altijd in. Oscar ook trouwens; hij had ons vanuit de verte zien vertrekken en sloot zich onmiddellijk bij ons aan. Gezellig hoor, met deze drie op stap!

Doch de fotograaf werd enigszins gehinderd bij het lopen. Oscar was zo dankbaar dat hij mee mocht, dat hij constant voor de voeten liep of tussen de benen door. Eerst maar even aaien dan? Jawel, maar dat hielp niet. Voetje voor voetje (om niet te struikelen over Os dus) bereikte de fotograaf de Kruidentuin.

Daar bleek dat Japekop ons achterna was gelopen. Maar hij besloot op het laatste moment om toch maar niet met ons mee te gaan. Nee, het was veel te druk zo, en daar kan Japekop niet zo goed tegen. Als hij mee gaat wandelen, mag er niet gezooid worden. Dan moet er worden verkend. En daar waren de drie echt niet voor in de stemming dus dat zat er niet in. Japekop dook tussen de struiken en verdween zodoende uit ons zicht.
De fotograaf bepaalde zich weer tot de drie anderen. Waar waren ze gebleven?

Cera had het druk met haar rek- en strekoefeningen en het bijwerken van haar nagels. Nou, dat had ze ook thuis wel kunnen doen. Of niet?

De Boez was Japekop aan het lastig vallen. Die dacht rust de vinden tussen de struiken maar dat ging dus mooi niet op. Boez moest perse weten wat J. daar allemaal uitvoerde.

Os inspecteerde het bankje. En markeerde het natuurlijk met zijn lippen. Nou, dat zou Kaija wel erg op prijs stellen....

De zon brak even door en dus ging Oscar maar even rustig zitten. Ondertussen hield hij wel de Boez in de smiezen, maar wij hadden het vermoeden dat Os niet van plan was om erg actief te worden. Dat werd dus een fotoreportage van niks!

Cera was ook in de zon gaan zitten. Zelfde recept dus. Maar de fotograaf besloot nog even te wachten. Wellicht kwam er nog wat leven in de brouwerij?

Nee dus. Boez bleef met zijn achterste in de aarde zitten, Os en Cera zaten allebei op een tafeltje. En daar konden we het mee doen. Kom op, luie donders! We gaan hier weg! Op naar het Zooiplein!

En ze gingen alledrie mee.

Ja hoor, Zwarte Gijs lag nog op zijn plekje in de Katbladstraat. Daar moesten wij dus langs.
We bleven echter aan de overkant, en staken pas over toen wij ter hoogte van het Zooiplein waren. Tenminste, Cera en Os gingen mee het plein op. De Boez durfde niet.

Cera liep gelijk naar een waterplasje toe om wat te drinken. Dat doet ze nou altijd, op dat Zooiplein water drinken. Oscar liep naar haar toe.
Wij gingen kijken waar de Boez bleef. Hij zat op afstand toe te kijken. Nee, hij durfde echt niet te komen. Want Zwarte Gijs zat daar, net iets buiten het pleintje. Jeetje Boez! Doe nou niet zo kinderachtig! De anderen zijn hier toch ook? Het is helemaal niet leuk als jij er niet bij bent! En als we met zijn allen zijn, durft Gijs hier echt niet te komen. Geloof je ons niet?

Wel, we moesten lang bidden en smeken.

Maar uiteindelijk kwam de Boez dan toch.

Na het verkennen van het Zooiplein en wat rondzooien, kon er eindelijk gespeeld worden. Maar dat heeft u dus al gezien op ons filmpje. De Boez was zich constant bewust van de aanwezigheid van Zwarte Gijs in de straat. Dat was wel erg jammer voor hem. Gelukkig sprong hij er niet minder hoog om....