Wij zijn tegen!!!

Deze foto's zijn niet geënsceneerd!
Japekop lag zelfs nog dieper onder de deken en de fotograaf zat naar het schaatsen te kijken. Toen de fotograaf even languit wilde gaan liggen, bleek er een Japekop onder de deken te liggen, helemaal weggekropen. Hij kwam wat tevoorschijn omdat hij vreesde verpletterd te worden, doch de fotograaf besloot niet languit te gaan om J'kop zijn veilige plek niet af te nemen.

De Boez was (dit was gisteravond dus) ook behoorlijk schrikachtig maar kroop nog niet weg. Dat zou later op de avond wel anders worden.

Ja, vorig jaar zat Boezschje nog naar het vuurwerk te kijken, maar ondertussen heeft hij geleerd dat hij ook bang voor dingen moet zijn. Dat komt door het buitenleven, waar je Rooie Gijzen hebt die je aan kunnen vallen, grote wielhuizen die je moet ontvluchten, razende bromwielen, mensen met lawaaiapparaten etc.

Wij vinden het niet erg dat Boez heeft geleerd dat er gevaarlijke dingen zijn....

Wij vinden het wel erg dat er al twee dagen zoveel vuurwerk wordt afgestoken (en er zal nog wel een dag bijkomen) en dat er talloze mensen zijn die helemaal geen rekening houden met de dieren (want niet alleen de haarfabrieken zijn bang!)!

Mevrouw Troy is behalve bang ook boos. Ze houdt het poezenloket dan ook goed in de gaten, zo lang ze dat kan volhouden tenminste.

Want vanochtend vroeg begon de herrie dus opnieuw. En wel zo hevig dat onze haarfabrieken alledrie nu al onder het bed zijn gedoken. En ondanks de Bachdruppeltjes dus.

Wij zijn dus TEGEN VUURWERK - tenminste, op de manier waarop het nu gaat. En wij zijn BOOS op al die mensen die zich van niets of niemand iets aantrekken.

Zo, wij hebben gesproken.

De voltallige redactie.

Vuurwerkverlof

Wegens het nu al veelvuldig afsteken van rotjes en ander knalwerk in onze straat, hebben wij besloten onze haarfabrieken/verslaggevers vuurwerkverlof te geven. Ze liggen nu dus voornamelijk te slapen of wippen even snel in- en uit door het kattenluik. Daar dat nauwelijks nieuws is, werken wij nu voornamelijk aan het jaaroverzicht, wat dus in delen zal worden gepubliceerd.
Wij danken u voor uw begrip.

Jaaroverzicht 2009 - januari/maart

JANUARI
Nieuwjaarnacht: Boez zit doodleuk naar het vuurwerk te kijken, vanachter het raam. T.T. en Japekop liggen dan onder het bed. 1 januari wordt een grijze dag.
Cera oefent druk voor haar diploma Verkenner A, Bel ontdekt de Boez en bedreigt hem, er zijn ruzies binnen de partij Hof is Vol, Bel ontdekt onze achteruitgang (boven), er komt ijs op de gracht en er wordt zelfs geschaatst, wij gaan achter Bolle Wangen aan om te zien waar hij (mogelijk) thuishoort (zie foto boven) maar kunnen hem niet bijhouden.



Japekop (rechts) trekt zich niks aan van het gepest van Bel (links).

Bel heeft regelmatig zijn pestbuien maar Japekop blijft cool. Iwan komt regelmatig bij de redactie langs om Boez te ontmoeten, Zwarte Gijs heeft last van een verbouwing in zijn huis, Japekop blijft een nacht weg, onze straat wordt eindelijk weer helemaal begaanbaar, Cera verbreekt haar verloving met Japekop, T. Troy jaagt Bel de straat uit en BW wil de Boez opleiden tot wijvenjager. Wij kunnen dat maar net voorkomen....

FEBRUARI

De Boez wordt geholpen.....

Teambuilding voor de redactiekatten...

Iwan (rechts) zoekt zijn vriendje Boez weer eens op...

Cera komt steeds vaker spelen met de Boez. Japekop is niet jaloers.

Onze 10.000ste bezoeker meldt zich, Boez bezoekt voor het eerst de Hoftuin en maakt Rooie Gijs boos.

Vanwege kleine ruzietjes op de redactie moet er aan teambuilding worden gedaan, we doen dat met een Nepetavisje... Het experiment "samen spelen" is zeer geslaagd.

BW bezoekt onze straat regelmatig, Storm zorgt ervoor dat de Boez in paniek raakt, Cera komt de redactie controleren op muizen, Japekop maakt ruzie op het dak met Simba.

We betrappen Cera op het vreten uit vuilniszakken, Jaya en Tummy krijgen mot bij hun kattenluik, Storm loopt voor gek met groene draadjes om zijn nek, Zwarte Gijs klimt tegen de blauwe regen op en doet weer zijn kunstjes (acrobatiek) op zijn balkon, Iwan krijgt een nieuwe dame in huis en wij gaan haar bezoeken; ze heet Bonya.

Japekop vindt dat Boez teveel te bepalen krijgt op de redactie en duwt hem regelmatig tegen de grond om duidelijk te maken wie de baas is. Hij (Japekop) benadrukt zijn positie nog eens door het doen van plasjes op onze deurmat.

Boez wordt "geholpen" en Cera meldt zich voor de verpleging.

Het Leidsch Katblad bestaat 1 jaar.


MAART

mevrouw Troy bij de dierenarts

Panda en Harremans jagen de Boez de stuipen op het lijf, wij gaan op bezoek bij Sylvester in Wassenaar, Bolle Wangen steelt kippenbotjes en wij pakken die van hem af.

Iwan en BW ontmoeten elkaar op het zooiplein maar dat loopt allemaal goed af. Boez gaat regelmatig zelfstandig op stap maar Cera houdt hem in de gaten. Japekop krijgt ruzie met Panda en Boez is voor het eerst een hele avond zoek.

Een zwangere dame die wij 's nachts menen te zien, blijkt gewoon Luna te zijn die flink is aangekomen in de wintermaanden, het Leidsch Dagblad plaatst een leuk artikel over het Leidsch Katblad, Siep mept onze fotograaf, Kaija slaapt weer in haar boom en er zwerft een vreemde, krolse cyper rond (die ook weer vanzelf verdwijnt).

De Boez bezoekt voor het eerst de Kruidentuin en vreet bij de redactie de jonge knopjes uit de rozenstruik, Ollie komt langs voor een voedselpakket, Panda en Harremans vreten de crocussen in hun tuin op en wij ontmoeten voor het eerst Oscar en Lima.

Mevrouw Troy ondergaat een uitgebreide (= senioren) APK bij de dierenarts, komt daar prima doorheen maar geeft mevrouw Katblad een dusdanige mep (met beet) dat er een tetanusinjectie moet worden gehaald.

Japekop neemt de Boez mee op een eerste verkenningstocht maar dat wordt geen succes.

Caja (van Iwan) ontmoeten wij zomaar in de Hoftuin, Boez oefent in bomenklimmen en Japekop wordt aangevallen door Storm. Het loopt goed af allemaal....

De Boez doet niks anders dan achter de Hommels aanzitten en loopt menige steek op (zie opgezette neus op foto hierboven).

Wordt vervolgd.

Feestje?

Japekop:

Ik hoor best wel dat geknal, maar dacht dat het een feestje was. Ja, omdat Storm is vertrokken. Dus ik dacht ook dat er wel een feestmaal zou zijn. Daarom zit ik klaar, ja. Ik heb gezien dat Boez en mijn moeder naar boven zijn gevlucht, maar die hebben het vast niet begrepen. Van dat feestje dus. En dat Oscar hier ook is, daar heb ik sowieso de pest over in. Maar Cera zit hier boven mij en denkt met mij dat er een feestmaal komt. Daar wachten wij dus op. Ja, dat knallen mag nu wel ophouden. Nee, is niet aangenaam inderdaad. Ik ga ook beslist niet meer naar buiten. Maar ik zou zo zeggen: open dat sjieke blikkie maar. Ja, dat feestblikkie voor bijzondere gelegenheden. Is dat eigenlijk wel genoeg voor vijf? Ja, ik vraag het maar!

Ze schieten op haarfabrieken!

Zo hé! Hoorden jullie dat? Ja, ik dacht, ik vlucht maar even de redactie binnen. Nee, nu waag ik me echt niet buiten. Ze schieten namelijk. Nee, ik weet niet waarop maar voor hetzelfde geld is het op haarfabrieken, en daar ben ik ook een van. En omdat toch iedereen hier binnen zat, dacht ik dat het wel veilig moest zijn op de redactie. Bovendien is het bijna tijd voor het diner, niet? Wel dan kan ik mooi een vorkje meeprikken. U stuurt mij vast de straat niet op als ze zo aan het schieten zijn, wel? Daarom.

Raam dicht!

T. Troy:

Kan dat raam niet dicht? Ja, doe maar. Al die knallen hoef ik niet. Is het al oudjaar dan? Niet? Waarom dan die knallen? Nee, ik vind het niks. En die kleine dus ook niet. Ja, die zit hier ook boven. Angst inderdaad. En we dachten hierboven veilig te zijn, maar dat raam staat open. Ja, dat moet eerst dicht want je weet maar nooit. Japekop is toch allang klaar met zijn dakinspectie? Nou dan. Dicht dat raam! Ja, en het is nog koud ook! Ach, mijn ouwe botten.....

Niet zo dichtbij en onverwacht...

Boezsch:

Boezsch wil geen knallen. Nee, niet zo dichtbij en onverwacht. Ja, Boezsch is bang. Daarom is Boezsch naar boven gegaan heh? Ja, samen met mevrouw Troy. Is sowieso rotdag. Eerst kwam er een schoonmaakmevrouw. Ja, die heeft het logeerbed weggehaald. Is nu weer een stoel dus.

Nee, vindt Boezsch niet leuk. Te weinig plek om te slapen voor mij, Japekop en mevrouw Troy. Ja, voor 's nachts heh? Dan slapen we alledrie steeds op andere plekjes. We wisselen af ja. En soms liggen we met zijn drieën hier. Maar nu kan dat niet meer.

En die vrouw heeft met het zuigmonster dingen gedaan. Duurde allemaal veel te lang, ja.

En nu dus knallen. Wat een rotdag. Boezsch heeft gesproken.

Ik persoonlijk...

Mevrouw T. Troy:

Ja, ik heb het gezien. Hij werd in een kattenmand in dat grote wielhuis meegenomen. Ja, samen met zijn hij-mens. En toen reden ze weg. Het zij-mens en kindmens zaten in een kleiner wielhuis. En u hebt nog gezwaaid, niet? Ja, dat zag ik ook.

Dus die is weg. Storm ja. Een hoop zorgen minder. Voor mij persoonlijk dan heh? Ja, Storm heeft mij een keer in mijn achterste gebeten. En ook een stuk uit mijn staart gekrabt en mijn achterpoot te grazen genomen. Nee, erg lief was hij niet tegen mij. Maar ik heb op mijn beurt hem ook een paar keer de stuipen op het lijf gejaagd. Ja, toen hij door het poezenloket naar binnen wou bij ons. Nee, dat kon ik echt niet toelaten.

Maar de laatste tijd was hij wat kalmer. Ik zag hem niet meer zo vaak rondlopen. Hij is inderdaad nog een keer hier binnen geweest, maar dat was om zogenaamd afscheid te nemen van ons. Ik sliep toen boven ja, dus heb niks van zijn bezoekje gemerkt.

Hij was vaker thuis toen zijn mensen eenmaal gingen inpakken. Minder op straat, inderdaad. Nee, hij vertrouwde het niet heh? Dat gevoel heb ik ook als er een koffer tevoorschijn komt. Ja, dan weet je het al. En Storm wist het dus ook. Daarom bleef hij dichter bij huis. Heel verstandig van hem, ja.

Maar goed, ze hebben hem uiteindelijk meegenomen. In een groot wielhuis dus, ja. En nu zit er een soort van gat in de Katbladstraat. Oh, geen twijfel over mogelijk dat dat gat opgevuld zal worden door iemand anders. Nee, ik weet niet wie. Ik ken niemand die daar genoeg lef voor heeft, maar wie weet duikt er toch een nieuwe Schrik op. Als Storm's geuren zijn verdwenen heh? Nee, voor die tijd niet, denk ik. Zag je net Rooie Gijs? Ja, hij ging daar snuffelen en sproeien, bij het oude huis van Storm. Hij was er wel heel snel bij. Nee, Rooie Gijs is geen goede opvolger. Te wisselvallig dus. De ene keer last van artrose, de andere keer te druk met het uitzetten van vreemdelingen uit zijn tuin. Ja, als Gijs een paar jaar jonger zou zijn....., maar dat is hij niet. Ik persoonlijk hoef trouwens niet zo nodig een nieuwe "SvdB" (Schrik van de Buurt - red.), maar je weet het maar nooit. Wat er dus gaat gebeuren, ja. Nee, ik maak me daar nog geen zorgen over. We zien wel wat er van komt, ja. Heb je de bak eigenlijk al verschoond?

Afscheid van Storm.

Storm:
Zo'n beetje alle spullen zijn het huis uit. Ja, alles in die wielhuizen gepropt. Heeft u het gezien?
En mij hebben ze nu opgesloten. Nee, natuurlijk ben ik het daar niet mee eens! En ik ben bang ook. Ja, omdat ik niet weet wat er gaat gebeuren. Verhuizen ja, maar wat is dat eigenlijk precies?
Hoe gaat het nu verder? Hebben mijn mensen eigenlijk wel een goed nieuw huis voor ons uitgezocht? Ja, ik haat al die onzekerheden!


Kunt u mij hier niet uithalen, mevrouw Katblad? Nee?
U zegt dat het wel goedkomt? Wel, dat moeten we dan maar hopen. Voorlopig zie ik het allemaal niet zitten dus.
Ja, ik zal wat van me laten horen. Als ik daar een beetje tot rust gekomen ben, heh? Eerst even wennen, ja. En laat u mij vervolgens weten hoe het met mijn opvolger gaat? Nee, ik zeg niet wie het is, dat merkt u vanzelf wel.
Zegt u nu dat u mij gaat missen? Wel, wie had dat gedacht. U mag mij natuurlijk komen opzoeken, als u de reis aandurft. Ja, een flink eindje rijden is het wel, maar u had toch ook familie wonen in Groningen? Nou dan. En als u hier dan bent, geef ik u een rondleiding door mijn nieuwe buurt. Ja, dan laat ik u ook mijn nieuwe Steeg zien. Nee, ik weet niet hoe die steeg nu nog heet, maar u kunt er donder op zeggen dat ie over een paar maandjes de Steeg van Storm heet. Daar ga ik persoonlijk voor zorgen, ja.
En mijn Steeg hier, wel, die moet u maar omdopen. Nee, ik heb geen suggesties maar u komt er vast zelf wel op. Over een poosje ja.
Wel, dan is het nu tijd om afscheid te nemen, denk ik. Doet u de groeten aan uw haarfabrieken? En aan de lezers van het Katblad ook? Nou, dat was het dan, heh?
Dag mevrouw Katblad!

Tonijn goedgekeurd.

Mevrouw Troy lag lekker boven op het dekbed te slapen. Tenminste, dat dachten wij, maar plotseling stond zij bij de ingang van de keuken. Haar neusje bewoog snel op en neer en wij wisten precies het hoe en waarom.



Ook Japekoppie was van boven gekomen, maar hij ging recht op zijn doel af: het aanrecht. Ja, want Japekop is onze voorproever en neemt zijn taak erg serieus. Waarom hadden wij hem niet eerder geroepen? Wij hadden het toch niet gewaagd alvast zelf een stukje van het lekkers in te nemen, heh? Wel, waar bleef zijn testhapje?



Nog een beetje bevroren, die tonijn? Wij wisten toch wel dat dat niets uitmaakt? En als wij hem niet als de donder een stukje zouden aanbieden, zou hij het helaas zelf moeten gaan pakken!
Wel, wij hadden dus geen keus. De camera werd met spoed aan de kant gegooid en wij gingen over tot het afsnijden van wat fliebertjes. Eerst Japekop, dan pas mevrouw Troy. Ja, want anders breekt de hel dus los. Gelukkig keurde Japekop de tonijn goed, maar dat dan wel na diverse fliebertjes. Want na 1 flieber kun je je nog geen mening vormen over de kwaliteit, heh? Zo is dat.
En de Boez had weer eens pech; hij speelde buiten met Oscar. De sukkel.

Rustige kerstdagen...

Wel, wij hadden dus (qua haarfabriekactiviteiten) erg rustige dagen en de eerste kerstdag was nog leuk wit, al sijpelde het smeltwater bij een buurmens langs de muren op haar houten vloer.
Maar daar hadden wij gelukkig geen last van. Zoals (bijna) elke dag, zooiden en klooiden de Boez (midden) en zijn vriendje Oscar (links) wat in de straat en de Hoftuin. Tot daar opeens de kleine, kittige Mini aan kwam wandelen. De Boez, die net op het punt stond de Poort door te gaan, schrok van haar plotselinge opduiken, en Mini schrok weer van hem. Tja, wat nu?


Ze gingen er maar eens bij zitten. Positie bepalen, heh? Want wat doe je in een dergelijke situatie? Wel, in dit geval dus afwachten wie er het eerst enige vorm van actie gaat ondernemen.



Oscar vond dat allemaal maar flauwekul en ging doen wat hij al eerder van plan was, de Poort door, Mini of geen Mini. En deze Mini probeerde hem een tikkie na te geven maar sloeg net mis.

Oscar werd nagekeken door de twee. Ze volgden hem niet want er moest nog iets worden afgewikkeld. Wat? Dat wisten wij ook niet. Dus we wachtten af.

Wij weten ook niet waarom de Boez hier een beetje sneu zit te zijn. We vermoedden dat hij erg graag de kennismaking met Mini had willen voortzetten en daarin teleurgesteld werd. Want Mini had plots haar belangstelling voor hem verloren en zat een eindje verderop.

Onder het bankje dus.

Was zij om de een of andere reden voor de Boez weggelopen? Neen, dat was zij niet.

Mini was hem gesmeerd voor Cera. Wellicht kon zij (Cera dus)het niet hebben dat haar vriendje Boez belangstelling voor Mini had getoond, maar in elk geval was zij naderbij gekomen en keek erg vuil. Dat zijn wij eigenlijk niet zo gewend van Cera, maar begrijpen doen we het wel.
De Boez ging Oscar achterna. Hij had geen zin in het dreigende conflict. Ook dat begrepen wij best.

Maar gelukkig bleef het bij wat gehengel en gemep over en weer. En zonder gegrom of andere nare geluiden. Dat kwam goed uit want het was tenslotte kerst en dan moet er vrede wezen. Toch? Daarom.

Het gemep duurde en duurde. Maar het was nog vroeg en koud, en dus besloten wij de afloop niet af te wachten. Het zou allemaal wel met een sisser eindigen; het zag er niet echt serieus uit.

Wel, nog geen half uurtje later kwamen Cera, Boez en Oscar de redactie binnen. Of er nog wat te bikken viel. Want ook dat is erg belangrijk, heh? Tja.....

Onder de kerstboom

Jazeker, Oscar is ook nog wel eens thuis te vinden, in zijn eigen huis dus. Hier ligt hij met huisgenoot Lima onder de kerstboom. Ach, wat lief!

Dank je wel voor de foto, mens Jelmer!

bijlage

Let op:
We hebben de pagina-lengte van de bijlage verlengd wegens de vele berichten (20). Het kan dus zijn dat u, wanneer u de bijlage al had gelezen, net een paar berichten hebt gemist!!!
De redactie.

Pauze.

De redactie van het LKB (Leidsch Katblad dus) hoopt dat u ook dit jaar weer de kerstdagen ongeschonden doorkomt en bovendien een beetje kunt uitrusten van al het gedoe, zeg maar.

Mocht u het komende dagen even niet meer zo zien zitten, loop dan eens een beetje door uw buurt en kijk wie (haarfabrieken) er zoals gewoonlijk, als elke andere dag dus, hun rondjes lopen

en inspecties uitvoeren. Vergeet dan niet uw camera mee te nemen!

Wij van de redactie nemen even een paar verlofdagen op en gaan daarnaast werken aan ons jaarverslag.

Daarna zijn we er weer!

De voltallige redactie, zijnde:

mevrouw T. Troy,

Japekoppie,

de Boezzz,

Katja en

mevrouw Katblad, de fotograaf, de hoofdredacteur etc.

HEB HET GOED!!!

Zakdoekje?

Cera:

Zo, u heeft het druk heh? Met die Kerstbijlage van de krant? En al die mails ook nog, ja! En dan al die boodschappen! Ja, ik zag u net sjouwen met tassen en heb met u te doen. Vandaar dat ik even bij u kom zitten. Om u te kalmeren inderdaad. Wel, u wordt vanzelf rustig als u mij aait. Ja, dat is algemeen bekend. Dat de mens heel rustig wordt van zachte vachtjes strelen, ja. En mijn vachtje is superzacht, maar dat weet u natuurlijk wel, heh?

Kom ik nu straks ook in die bijlage? Als ik verhuisd ben? Omdat alle katten van buiten de Katbladbuurt daarin komen? Ja, want straks woon ik hier niet meer en dan hoor ik er niet meer bij, toch? Tja, dat zal gek zijn inderdaad....

Wel, aait u mij nog maar even. Ja, daar wordt u erg kalm van. Of juist niet misschien? Zal ik een zakdoekje voor u pakken?

Extra bordje?

Rooie Gijs:

Ik heb het wel gezien! Ja, u ging die jongens eten geven! En nou loopt u mijn deur voorbij!

Ik dacht al dat u niet te vertrouwen was! Dat u anderen voortrekt dus, enzo! Hoe zit dat met die kerstgedachte, heh? Ja, van dat extra bordje voor zielige verschoppelingen? Nou? U vindt mij noch zielig noch een verschoppeling zegt u? Maakt u dat uit dan? Ik bedoel maar!

Wel, u krijgt nog een kans van me. Ja, als u nu naar uw huis gaat, iets lekkers voor mij haalt en dat bij mij komt brengen, zou het eventueel weer goed kunnen komen tussen ons. Omdat de herdertjes bij nachte liggen en de engelen zingen, inderdaad. Ook in de Gloria dus. Ja, en al dat andere er nog bij. Schiet u vooral een beetje op want het is hier nogal frisjes voor het open raam. Ja, en neem die Cera mee de Hoftuin uit, want u weet: regels zijn regels en er mogen hier geen vreemdelingen komen dus. Kerstgedachte? Ik weet niet waarover u het heeft. Ja, vergeet u maar alles wat ik net heb gezegd. Behalve dan van dat extra bordje, heh?

Nauwelijks te tillen.

Panda:
Zeg Har? Ik geloof dat ze ons eten gaat geven. Mevrouw K. ja. Ik ruik het namelijk. Het staat hierboven. Ja, het is zo'n lekker blikje met mousse. Nee, geen gewone brokken, dat weet ik zeker. Maar als je me niet gelooft, moet je zelf maar even komen ruiken.



Harremans:
Jee Panda, ik geloof dat je gelijk hebt! Het ruikt zalig inderdaad. Beter dan die stomme brokken heh?



Misschien kan ik er wel bij, als ik mijn best doe. Nee, ik kan je niet beloven dat ik van jouw portie afblijf, Panda. Je weet hoe ik ben. Als ik eenmaal een hapje van dat lekkers heb genomen, wil ik het allemaal. Ja, dan heb jij mooi pech.
Zeg mevrouw Katblad, wat staat u daar nu te knippen met die stomme camera? U ziet toch wel dat we bijna dood gaan van de honger? Wat dacht u ervan? Ja, gewoon oppakken die handel en op de grond zetten. U heeft dat best al vaker gedaan dus kom op met die hap!



Lekker heh, Pan?
Ja Har, erg lekker. Maar je moet niet zo snel eten want dan ben jij eerder klaar dan ik en dan ga je van mij jatten. Ja, altijd hetzelfde liedje met jou. En dan moet ik mijn maag verder vullen met die stomme brokken.

Wel, wat Panda al vreesde, gebeurde. Harremans vrat als een bezetene, en toen hij zijn portie op had, duwde hij Panda opzij om diens restanten er nog even achteraan te schrokken. En Panda liep al automatisch naar de voerbak met brokken. Tja, ook een brutale haarfabriek heeft de halve wereld!
Doch toen Harremans allang naar buiten was vertrokken om een rondje tuin te gaan doen, stond Panda nog van de brokken te eten. Dat duurde en duurde maar. Toen het er niet op leek dat hij daar op korte termijn mee zou gaan stoppen, sleurden wij hem van de voerbak weg om hem naar buiten te dragen voor wat lichaamsbeweging. En geloof ons, die Panda is dus nauwelijks te tillen!

Ongeregeld zooitje.

Weer een dag voorbij waarop de drie musketiers (Oscar, Cera en de Boez) veel met elkaar hebben opgetrokken. Buiten glibberen over de smeltende sneeuw, achter elkaar aan rennen, over elkaar heenbuitelen en dan weer om de beurten de redactie binnenstormen (het luik dat alsmaar klappert) om wat brokjes te eten of even uit te rusten op een stoel. En in dit geval dus in een doos (Cera). De Boez alleen lijkt niet te hoeven rusten. Bovendien vindt hij het fantastisch om zijn maatjes thuis te ontvangen en slooft zich vervolgens vreselijk uit.
Cera, die even rustig in de doos wilde zitten, kreeg daar nauwelijks de kans voor. Boez moest en zou haar aandacht hebben.



Oscar zat weer met zijn achterste tegen de kachel. En terwijl hij naar de kaarsjes keek, vielen zijn ogen langzaam dicht.



Ja Os en Cera, heel erg gezellig zo maar er is een tijd van komen en van gaan! Wij gaan het kattenluik dichtdoen en dat betekent dat jullie naar huis moeten!
Wel, wij kunnen u meedelen dat het geen leuk karwei is, het op straat schoppen van Cera en Oscar. En als wij dat toch maar hebben gedaan, gaat de Boez een partijtje zitten janken! Ja, echt janken! We zullen daar nog een keer een opname van maken....
En trouwens ook van Oscar zijn komst, vroeg in de morgen. Want hij moet en zal dan door dat luik heenkomen en dat maakt een hoop lawaai.
Maar het luik gaat pas open als onze haarfabrieken hun ontbijtje op hebben! Anders wordt het helemaal zo'n ongeregeld zooitje, hier op de redactie! En daar kan met name Japekoppie helemaal niet tegen....

De witte zooi smelt.

Japekoppie:
Hier ziet u hoe ik nog even mijn avondrondje maak. Ja, voor het eten dan, want na het avondmaal gaat het kattenluik dicht en kan ik er niet meer in. Op zich niet zo'n probleem want ik kan altijd nog voor het raam gaan zitten zeuren, maar ik heb eigenlijk niks tegen vaste gewoontes en structuur, dus hoef na het eten ook niet meer zo nodig op sjouw. Maar goed, dit was dus voor het eten. En ik was de Hoftuin aan het verkennen.



Ja, die witte zooi is nu langzaam aan het smelten en daarmee komen er ook weer meer geuren vrij. Wel, bijvoorbeeld van de planten en struiken, maar ook dus van degenen die daar langs zijn gekomen. Dat waren er niet echt veel, maar toch. Je moet die dingen goed in kaart brengen en noteren, want dat is van belang. Om te weten wie waar en wanneer langskomt dus, ja. En daar ik al een paar dagen helemaal niks heb kunnen ruiken, was het weer de hoogste tijd voor een kleine ronde door de Hoftuin.



En toen we vertrokken voor deze kleine ronde, waren we met zijn tweetjes, mijn mens en ik. Ja, ook dat vind ik erg plezierig. Af en toe, als mijn mens op stap gaat met de camera, loopt er van alles mee. Nee, dan hou ik het voor gezien. Ten eerste hou ik niet van dat groepsgedoe, en ten tweede heb ik mijn mens liever voor mezelf. Dan is er nog een derde, en dat is dat ze voortdurend met zijn allen voor mijn poten lopen en precies daar gaan snuffelen waar ik dat wou gaan doen. Hoop ergernissen dus inderdaad, en daarom doe ik niet meer mee aan die groepswandelingen.
Wel, we vertrokken met zijn tweeën, maar opeens was Cera er ook bij. Nee, die is niet lastig, maar de intimiteit was wel in 1 klap voorbij, snapt u? En daarom besloot ik dan ook terug te gaan naar de redactie. Ook wel omdat het bijna etenstijd was, ja.



Hier ziet u hoe een echte verkenner, voor hij een poort uitloopt, even de straat bekijkt. Ja, want je weet nooit wie of wat er aankomt. Die echte verkenner ben ik dus inderdaad. Ja, Cera is ook verkenner geworden en heeft een heel mooie cijferlijst, maar sommige dingen kan ze niet zo goed als ik, zoals dus om de hoek kijken. Doet zij dus niet nee. Het klopt inderdaad dat zij een ander vakkenpakket had dan ik, daar heeft u gelijk in. Ja, zij is weer beter in kade-inspecties, ja. Het klopt ook dat ik zoveel meer ervaring heb dan zij. Nee, niet alleen vanwege mijn leeftijd maar ook doordat ik van jongs af aan heb geleerd verkenningstochten te maken. Ja, mijn mens heeft mij opgeleid zodra ik op straat mocht, en ik verkende dus al toen ik nog achter mijn moeder aanliep, zal ik maar zeggen. Mijn moeder was trouwens ook een uitstekende verkenner in haar jonge jaren. Ja, daarmee heb ik toch ook wel geluk gehad. Maar mijn mens heeft ook geluk met mij, wist u dat? Ja, want als ik niet zo goed in verkennen was geworden, was er nooit een Katblad gekomen. Je kunt dus wel stellen dat het Katblad is ontstaan door mijn kwaliteiten. Nee, ik bedoel maar. En nu graag het luik dicht voor mijn broodnodige rust, ja?

Ik lig hier best...

Oscar:
Ja, ik lig hier best. Mooi kussentje met de kleuren van mijn vacht erin, zacht ook nog en lekker tegen de verwarming aan. Beter kan niet nee. Wel, ik kon er thuis niet in. Nee, ze zijn effe weg, zodoende. En u heeft het zelf gezien: natte boel daarbuiten heh? Nee, er is niks meer aan. Die sneeuw is aardig aan het verpappen en schoon is het ook niet meer. Ja, ik krijg er vieze poten van, dat klopt.
Er is hier wel 1 minpuntje trouwens.



Dat is mijn vriendje de Boez ja, die zit maar te zeuren dat ik met hem moet spelen. Ja, hij draaft steeds met die muizen van hem voor me langs en dat is knap onrustig. Nee, dat spelen met zo'n muis, daar heb ik niet zo'n zin in. Ja, al mijn energie ligt nu buiten in die sneeuw en dus lig ik hier even tot mezelf te komen. Maar die Boez snapt dat dus niet, nee. Alsmaar aan het sjouwen met die muizen en ze vlakbij mij over de grond schuiven. Hij is wel nog een baby heh?



Ja, we mogen dan wel precies even oud zijn, maar het voelt alsof hij in zijn kleutertijd is blijven steken en ik wat meer volwassen ben geworden. Nee, het is een best ventje hoor, daar gaat het niet om, alleen een beetje lastig dus, af en toe. Op de momenten dat ik even wil uitrusten, inderdaad.
Wat zegt u nu? Moet ik zo naar huis? Wat is dat nu voor flauwe kul! U gaat mij er toch niet uitzetten heh? Ik doe toch geen kwaad hier? Oké, ik mag dan zo nu en dan wat brokjes weghappen en wat water drinken, maar ik dacht dat die bakjes hier voor de hele buurt stonden? Ja, omdat het hier de redactie is van het Katblad? Nee dus. Ik moet dus betalen voor mijn consumpties. Wel, dan mag u mij mooi betalen voor al die foto's. Ja, omdat ik u toesta foto's van mij te maken, en dat is ook wat waard, niet? Ja, ook omdat u ze publiceert. Daarom dus.
Wel, dan zal ik nog maar even rustig blijven liggen, heh? Als u nu ondertussen weer de bakjes bijvult met wat goede kwaliteit brokjes, dan hebben wij een deal. Hoe laat serveert u eigenlijk het diner?

Dappere Boez

Door dit filmpje tonen wij u dat de Boez heus wel dapper is, al lijkt het soms van niet....

Diaserie (in de sneeuw).

Vanochtend vond onze fotograaf drie haarfabrieken bereid om mee te gaan op de ochtendronde voor het katblad. Het werd een gezellig wandelingetje!

De zondagsneeuwmiddag.

Ja, het is nog steeds zondag en het blijft maar sneeuwen. Oscar heeft het heel druk met het wroeten in het witte, koude goedje, en komt af en toe even naar binnen om zijn natte vacht op onze vloer uit te schudden en wat nieuwe energie op te doen in de vorm van kattenbrokjes. Aan het eind van de dag schatten wij dat hij zo'n 12 keer bij ons binnen is geweest, en elke keer weer was het alsof hij in geen dagen had gegeten. Daarnaast is Oscar een slordige eter: hij morst een hoop en strooit aardig wat kruimels in het rond. Gelukkig staat er een veger met steel en blik in onze keuken, dat scheelt.



Maar als Os klaar is met foerageren, stapt hij resoluut de sneeuw weer in. Hij geniet met volle teugen van dit natuurverschijnsel en zou het liefst elke vlok vangen. Als de sneeuw wel in heel dichte vorm nederdaalt, zit Oscar te happen naar de vlokken en is hij erg in zijn sas.



Meisje Cera heeft er ook veel plezier in. Ze dribbelt achter Oscar aan. Ook haar zien we een paar keer op de redactie, maar ook maar voor korte tijd. Eigenlijk alleen maar om de Boez over te halen mee naar buiten te komen. Leuk samen spelen in de sneeuw! Kom nou, Boez!

Wel, de Boez is dus niet zo'n held. Hij is weliswaar een paar keer naar buiten geweest toen de sneeuw nog maar vlokje voor vlokje naar beneden kwam, maar nu is het hem te gortig. Hij weigert Cera te volgen naar buiten en kruipt zelfs weg in een doos als wij hem proberen aan te moedigen met ons mee te gaan, de sneeuw in. O Boezie toch. Nou, blijf dan maar binnen, maar wij gaan wel achter Cera aan en willen Oscar ook van dichtbij meemaken, als hij achter de vlokjes aanholt! Dag Boez!

Doch als wij eenmaal buiten zijn, komt de Boez toch achter ons aan. Alleen binnen zitten is het ook niet heh? Nee, dan maar je angst of weerzin (of wat het is) overwinnen, en je aansluiten bij de anderen. Alles beter dan in je uppie achterblijven en misschien wel iets van het plezier missen.... Maar wel voorzichtig beginnen heh? Onder de stoel dus.

Ah, daar komt Japekop aan. Hij heeft een verkenningsronde gemaakt zonder dat wij dat wisten. Dat heb je met een kattenluik. Waarschijnlijk is hij, toen wij onze eerste reportage van vandaag aan het schrijven waren, erop uit getrokken. Zonder ons te waarschuwen, en dat is jammer, want nu weten wij niet waar hij is geweest en wat hij heeft gedaan. Maar dat is typisch Japekop: in je eentje vertrekken en de dingen doen die je moet doen.

Os is ook druk aan het verkennen, maar wij horen ook van zijn mens dat hij zo even sneeuwballen heeft geapporteerd. Flinke vent, die Oscar. Een hoop energie heeft hij ook, maar dat kan niet anders met al die gejatte kattenbrokken in je maag. Ook heeft Oscar lekker in de sneeuw liggen rollen. Dus behalve flink is hij ook wel een beetje getikt.

Het hij-mens van Storm heeft samen met het hij-mens van Oscar en Lima een sneeuwpop gemaakt. Het is een enorme pop geworden en de haarfabrieken lopen er met een grote boog omheen. Het zij-mens van Storm biedt ons een lekker glaasje warme wijn aan en vertelt dat Storm weigert naar buiten te komen. Hij zou teveel opvallen (als zwarte kat) in de sneeuw en zou dus niet gebruik kunnen maken van zijn hinderlaagmethoden. Nee, Storm ligt lekken binnen te slapen en zelfs als er tegen het raam wordt getikt, weigert hij wakker te worden.

Misschien droomt Storm wel van Groningen, waar hij volgende week naartoe zal verhuizen? En dus zal hij het ook niet meer nodig vinden de katten uit de Katbladstraat aan te vallen of aan het schrikken te maken. Nee, Storm heeft al afscheid genomen. Alleen hij weet wie zijn opvolger als "Schrik van de Buurt" zal zijn. Wij moeten dat maar afwachten...

Onze kersboom zakt een beetje door door het gewicht van de neerslag. Er valt niet alleen meer sneeuw maar ook andere winterse neerslag, zoals hagel en ijzel of zelfs een beetje regen. De temperatuur is ondertussen ook gestegen naar een graad of twee boven nul. Jammer, vinden wij. Door alle weers- en verkeerswaarschuwingen zijn alle mensen uit de straat thuis gebleven. Wij horen van mensen dat zij eigenlijk weg zouden gaan, maar tja, overmacht heh? En wel zo prettig. Een dagje thuis, helemaal niets hoeven en dus genieten van de vrije dag en genieten van de sneeuw.

We zien vaders met kinderen op sleedjes, families verwikkeld in sneeuwballengevechten, en buren spreken gemoedelijk met elkaar. De geluiden worden gedempt door de sneeuwdeken, de wereld is opeens erg klein en intiem geworden. Het is goed zo en fijn, en even voelt iedereen hoe lekker het is om helemaal niets te hoeven, behalve genieten van het moment....

Zelfs Lima is buiten, al voelt hij zich niet helemaal op zijn gemak. Maar Lima is nu eenmaal een zenuwpeesje, weer of geen weer.

Het wordt later en kouder. Niet vanwege de temperatuur maar omdat er een windje gaat waaien, en de kou is meer te omschrijven als "waterkoud". Ja, het is, zien wij op onze thermometer, al 3 graden boven nul. Hele plakken sneeuw vallen van het dak en onze kerstboom wordt langzamerhand weer groen. Dat heb je als je in het westen en zo vlakbij zee woont; de vrieskou duurt nooit zo lang, en als het gaat dooien begint het hier.

Cera loopt nog even met ons mee. Als model wil ze dat we natuurlijk nog een paar leuke foto's van haar maken. Al is het maar voor in het archief, heh?

De Boez is ook nog buiten, maar lekker rondstruinen doet hij niet. Ja, omdat wij buiten zijn wil hij in de buurt blijven, maar het is allemaal niet van harte. Hij blijft het liefst onder de struiken of onder stoelen en banken.

Cera heeft het tenslotte ook wel gezien. De dag loopt ten einde.

De Boez smeekt ons zo ongeveer om mee naar huis te gaan.

Ja Boezje, we gaan met je mee. Tijd ook voor een warm drankje voor de fotograaf.

Als we naar binnen zijn gegaan met de Boez, duurt het niet lang of ook Cera en Oscar melden zich. Nou jongens, jullie mogen nog even op de redactie blijven, maar het wordt zo donker en dan moeten jullie toch echt naar je eigen huis!

Mevrouw Troy heeft zich nauwelijks laten zien. Zij heeft in haar leven genoeg sneeuw meegemaakt en bleef liever in de warmte. Als je zo oud bent als zij, mag je doen en laten wat je wilt. Dan heb je je strepen ruimschoots verdiend.

Morgen begint het "ruimen" van geiten. De bokken zullen overschieten. Zij zullen vervolgens ook niets meer te doen hebben. Dit was een mooie dag en dus ook mooi meegenomen. Maar we leven in een rare wereld; jammer van die schaduw die boven ons hangt....