zondag 31 augustus 2008

Mosselmaaltijd 3


Cera:
Ik dacht: geef mijn portie maar aan fikkie! Nee, ik ging daar niet bijzitten hoor, aan die tafel. Het was er al zo druk en bovendien geef ik niet veel om mosselen. Ja, ik had graag naast Japekoppie willen zitten maar de omstandigheden waren er niet naar heh? Nou, er hing daar een behoorlijke spanning aan die tafel en ik begreep al gauw dat ik maar beter afstand kon houden.
Mevrouw Troy hield ook afstand ja. Heel verstandig van haar. Ze zat bij het poezenloket inderdaad. Ja, dat was gewoon nog open, ondanks het late tijdstip. Nee, ze had haar hoofd niet bij haar werk want ze lette helemaal niet op het openstaande loket. En toen nam ik mijn kans dus waar. Ik dacht: ze hebben het allemaal zo druk met die mosselmaaltijd, ik ga maar eens kijken of ik wat in de keuken kan vinden, want daar komt tenslotte altijd alles vandaan heh? Nou, ik kan u wel vertellen, het was kat in het bakkie. Ja, twee voerbakjes met complete avondmaaltijd. Gourmet Gold inderdaad. En omdat niemand in de gaten had dat ik naar binnen was gegaan, had ik ruimschoots de tijd om me tegoed te doen aan al dat lekkers. Ja, toen zij van het katblad tenslotte in de keuken kwam, was ik net klaar. Bakjes helemaal leeggegeten ja. Ach, ik ben toen maar naar buiten gevlucht. Nee, niet zo snel want mijn buik zat behoorlijk vol, snapt u? En ik had me een partij dorst! Ik kon wel een hele emmer leegdrinken!


Ja, voor mij was het een mooie avond. Jammer alleen dat Japekop in een slechte bui was. En het lijkt me beter dat niemand hem vertelt dat ik zijn voerbak heb leeggegeten. Nee, als hij dat hoort dan komt het nooit tot een verloving, heh?

Mosselmaaltijd 2


Japekoppie:
Dit is mijn tafel en niet de jouwe, dus maak dat je wegkomt! Ja, dat zei ik tegen Pim. Maar hij trok zich er niks van aan en bleef gewoon zitten. Toen stond er nog niks op tafel hoor; geen mossel te zien. Nee, allemaal lege borden en schalen.


Nou ben ik niet zo'n liefhebber van mosselen, moet u weten. Eerlijk gezegd vind ik ze gewoon vies. Dus ik hoopte eigenlijk dat er nog andere dingen bij geserveerd werden, zoals uitgebakken spekjes, kaastaartjes of gewoon een stukje rundvlees.


Maar dat was ijdele hoop. Bovendien duurde het allemaal zo lang. Ja, en toen er uiteindelijk wat op tafel kwam, kon ik daar niet bepaald blij van worden.


Nu had ik natuurlijk al de pest in. Omdat Pim daar uitgebreid aan tafel het baasje zat te wezen ja. Hij woont hier niet eens! De laatste tijd zou je haast anders denken heh?
Afijn, ze gingen aan het eten, de mensen. De lege schelpen stapelden zich op.

Ik zag dat Pim een mossel opat, de mafkees. Stiekem hoopte ik dat hij er flink misselijk van zou worden. Maar dat viel ook al tegen. Nee, hij werd dus niet ziek.


Het ergste was eigenlijk dat de sfeer niet goed was. Ja, Pim had het naar zijn zin hoor! Oh, wat had die het gezellig. Maar ik zat me daar een flinke partij te balen!


Mijn moeder, Tokkie Troy, vond er ook geen donder aan. Nee, die bleef bij het poezenloket zitten. Zogenaamd nog openingstijd ja. In feite durfde ze gewoon niet bij ons aan tafel te komen zitten vanwege Pim.


Op het laatst ben ik maar op de tafel van de buren gaan zitten. Nee, dat is geen vergadertafel en hij was vrij. Ja, Charli zat daar ook want die had vanaf het begin al geen zin om naast Pim te gaan zitten. Of tegenover hem, net zo erg ja.
Dus ik vond het een rotavond. Ja, later bleek ook nog dat iemand mijn eten uit de keuken had gejat, inderdaad. Erger kon het gewoon niet. Voor mij geen mosselmaaltijden meer, nee.

Mosselmaaltijd 1


Pim:
Ik zag het al aankomen: ze gingen weer een feestmaal aanrichten, daar bij de redactie. Op de buitenvergadertafel ja. Dus ik dacht: ik blijf maar in de buurt want ik hoef toch nergens te wezen vandaag. En wie weet wat er zoal naast de tafel valt, heh?


Ze gingen al gauw aan tafel, dus ik ook. Ik kwam om zogenaamd kopjes te geven en te rollen op de zitbanken. Meestal heb ik daar wel succes mee ja, maar deze keer dus niet. Nee, er werd mij helemaal niets aangeboden.

Tijd voor een andere aanpak heh? Dan maar de hongerige blik opzetten en verlangend snuffelen aan de schalen. Maar er stond nog niet echt veel op tafel dus er was ook niet veel te besnuffelen. Toen, eindelijk, kwamen de mosselen. Ik rook al gelijk dat dat nou niet mijn favoriete eten was. Nee, ik kon beter maar even de salade proeven. Maar ik kreeg niet eens de kans om er een tuinboontje uit te vissen. Ze zeiden dat dat geen eten was voor een kat.


Probeer maar een mossel, zeiden ze.
Wel, erg warm kon ik daar niet voor lopen. Ik heb die mossel wat heen en weer gegooid en 'm toen maar uit beleefdheid opgegeten. Maar een tweede hoefde ik echt niet.

Het ding viel trouwens ook nog op de grond en ik heb er een hekel aan om tijdens het eten van tafel te gaan.


De kruidenboter rook beter. Alleen jammer dat ze het op een stukje brood hadden gesmeerd. Net toen ik het er af wou likken, kreeg ik een duw. Ook dat mocht ik dus niet eten blijkbaar.


De sauzen voor bij de mosselen zagen er vreemd uit. Helemaal geen mayonaise ofzo erbij en daar had ik me juist op verheugd.
Nee, die mosselmaaltijd was drie keer niks. Gezellig was het wel. Ja, het was een leuke avond. En later kreeg ik gelukkig nog wat kattenvoer. Dat smaakte goed ja.

zaterdag 30 augustus 2008

Hoftuin, een diapresentatie

Het pad van een poezenfotograaf gaat niet altijd over rozen. Soms moet je tijden wachten tot zo'n haarfabriek eens in actie komt. Maar als het lekker weer is, je op een mooi plekje zit en je ogen de kost geeft, is het allemaal de moeite waard! Zie hier een impressie van de Hoftuin, het gebied van Bohr, Mio, Rooie Gijs, Sylvester, Harremans en niet te vergeten: Panda!

Bijen vangen


Panda:
Het was een schitterende dag om vrij te nemen. Dus geen tuinwerk gedaan nee. Ik wilde die dag samen doorbrengen in de tuin met mijn broer Harremans, maar die had zich op laten sluiten. Erg dom ja maar vooral heel erg jammer. Voor hem vooral inderdaad. Dus toen ben ik eerst gaan nadenken over wat ik zou gaan doen in mijn eentje.


En opeens wist ik het! Ze waren al een tijdje irritant aan het zoemen. Bijen ja. En ik dacht: een beetje lichaamsbeweging is nooit weg! Toen ben ik aan de slag gegaan.












Nee, niks gevangen dus. Maar wel lekker gesprongen! En nu komt het nog in het katblad ook! Wel jammer dat Harremans vanaf de bank moest toekijken. Maar ja: eigen schuld heh?

vrijdag 29 augustus 2008

Doe mij maar het hele doosje!


Zwarte Gijs:
U weet dat ik niet graag op de foto ga, en nu staat u hier toch weer met uw camera. Ach, uw heeft een nieuwe methode ontwikkeld om mij op de foto te krijgen? Snoepjes? Wel, ik denk dat ik uw nieuwe methode dan wel wil uitproberen. Waar zal ik gaan zitten? Voor mijn buitenhuis dan maar?


Ja, dit is mijn buitenhuis. Helaas moet ik het delen met kinderen en er zit ook geen kattenluik in. Zeer onnadekend van mijn mensen inderdaad. Nee, in de winter is het te koud en een overnachting zie ik ook niet zitten. Maar het heeft wel wat om voor je buitenhuis te kunnen zitten, niet? Sta ik er goed op? Dan is het dus nu het moment voor die snoepjes waar u het net over had. Tenminste, als uw methode deugt. Nee, ik eet niet uit de hand dus leg het lekkers maar op mijn tafel.


Ach, wat dom van mij. Ja, het lekkers is door de kier onder de tafel gevallen. Als u een seconde heeft?


Ja, ik heb het gevonden en opgegeten. Tenminste, als dat wat ik gegeten heb ook inderdaad uw lekkers was. Om daar zeker van te zijn dient u me nog zo'n snoepje te geven. Als u even wacht klim ik daarvoor weer op de tafel.


Ik denk dat ik deze keer maar wel uit de hand eet. Ja, stel je voor dat dat snoepje weer tussen de tafel valt heh? Dan loop ik mooi de kans dat ik het niet kan vinden. Bovendien is het heel gezond om af en toe je principes eens wat bij te stellen. Alleen bij het behalen van mogelijk voordeel uiteraard.


U bent wel erg zuinig met uw snoepjes. U kunt mij natuurlijk ook gewoon het hele doosje geven, dan zoek ik zelf wel uit waar en hoe ik ze ga opeten. Dat vindt u geen goed idee?


Ach, u heeft dus nog meer adresjes waar u snoepjes moet afleveren? Ik weet zeker dat u er best nog eentje kunt missen.


Ze zijn inderdaad erg lekker, maar deze laatste glipte min of meer mijn keel in. Die heb ik dus minder goed kunnen proeven ja. Nog maar eentje dan? Om het af te leren?


Is het nu echt klaar? Spijtig. Ja, het is niet anders heh? Nee, bij het poezenloket zult u mij niet tegenkomen. Ik vind het er te druk ja. Maar we kunnen afspreken dat u wat vaker naar mijn buitenhuis komt, en als ik daar ben kunnen we het een en ander uitwisselen. Wel, u kunt mij snoepjes geven en dan mag u van mij een foto nemen. Eerst een foto en dan een snoepje kan ook ja, maar dan moet u wel eerst laten zien dat u ze bij u heeft. Die snoepjes natuurlijk!

donderdag 28 augustus 2008

Fleur en Troy


Fleur:
Ach, u kende mij nog niet? Nou, ik woon al best lang in de katbladstraat. Nee, ik kom niet buiten op straat, dat vindt mijn mens niet goed. Maar wij hebben een binnenplaats waar wij lekker kunnen zooien, achter het huis ja. Wat ik met wij bedoel? Nou, mijn huisgenoot Troy en ik natuurlijk. Woont Troy bij u zegt u? Wel, ik kan u verzekeren dat Troy hier woont. Hij zit zelfs vlak achter mij. Nee, geen ingebeelde huisgenoot, hij bestaat echt.


U heeft ook een Troy zegt u? Een mevrouw? Oh, met dubbele naam. Tokkie Troy heet ze? Merkwaardig. Nee, mijn Troy is een ventje. Beetje schuw, dat wel.

Wij komen allebei uit het dierenasiel. Ja, hier uit de stad. Hoe oud we zijn? Nou, ik geloof een jaar of zes, maar een halfje meer of minder zou ook best kunnen. U wilt mijn Troy zien? Kijkt u dan maar even goed door de gordijnen.


U herkent hem? Wit met zwarte inderdaad. Vlekken op zijn kop en achterste. Ja, hij zit net als ik regelmatig hier naar buiten te kijken.


Nee, hij wil nooit zijn naam zeggen, dat klopt. Maar nu heb ik u die dus verteld. Ja, Troy is een mooie kater, maar dat had u dus al opgemerkt. Zijn foto stond al in uw katblad? Ach, wat leuk. En nu komt de mijne er ook in? Dat is helemaal cool. U moet ons mens laten weten dat wij in uw katblad komen! En als u meer over ons wilt weten, moet u haar dat maar vragen. Misschien wil ze wel een keer bij u op de redactie komen, maar dat weet ik niet zeker. Mensen zijn vaak onberekenbaar en moeilijk in te schatten.


Ja, Troy is nu ook even komen kijken. Dat komt omdat u wat verder bij het raam vandaan bent gelopen, dan durft hij wel. Ja, onze ruiten zijn prima gelapt en wij hebben dus een mooi uitzicht op de overzijde van de straat. U ziet de gevels in onze ramen gespiegeld? Nou, dan heeft u vast een mooie foto gemaakt. Brengt het nog wat op? Ik bedoel natuurlijk voor ons ja? We hebben tenslotte mooi zitten poseren voor u! Wat verdient een model zoal bij u? Nee, aaien nemen wij niet in ontvangst want wij kunnen niet bij u komen en u niet bij ons. Maar als u de volgende keer nu wat van die lekkere kattensnoepjes bij ons in de brievenbus doet? Ja, u heeft ze in uw linker broekzak zitten. Ik zag u net een paar aan zwarte Gijs geven dus mij neemt u niet in het ootje!
Geen snoepjes, geen foto's heh? Zo werkt dat ja. Dan wens ik u verder nog een goede dag. Nee, ik weet niet of Troy u dat ook wenst. Misschien later, als wij snoepjes van u hebben gehad ja.

In de aanbieding....


Moeder Leila blauw-wit, poes uiteraard


zwart-wit katertje, broertje van Boezelmans


cypers-wit katertje


cypers-wit katertje


cypers-lapje, poes


blauw-lapje, poes
Met een klik op de foto kunt u ze beter bekijken.
De poesjes moeten afgehaald worden in Hilversum. Heeft u belangstelling? Stel uw vragen via annemkemp@zonnet.nl

woensdag 27 augustus 2008

Proefexamen


Japekoppie:
Vandaag werd ik opgeroepen voor het proefexamen Verkenner AA. Ja, het was heel onverwacht en een beetje vervelend ook want ik heb mijn poot een beetje bezeerd en loop wat mank. Maar ze zeiden dat je in staat moet zijn om ook met een manke poot proefexamen te doen, dus ik had geen keus. Het eerste obstakel onderweg werd gevormd door een hoop rotzooi van een buurman. Ik kon daar echt geen chocola van maken en raakte in de war. Ze zeiden dat dat niet gaf, want nu kon ik gelijk leren wat je moet doen als je in de war gebracht wordt door onoverzichtelijke situaties.


En dus zeiden ze dat ik een rustig plekje moest opzoeken om mijn kalmte te herwinnen. Alles om je heen even buitensluiten en de boel weer op een rijtje krijgen. Nou, dat deed ik dus en het hielp inderdaad. Ik kreeg een zes voor deze oefening en daar was ik wel erg blij mee; het was tenslotte de eerste keer dat ik dat deed. Vervolgens moest ik de Kruidentuin controleren op andere katten, en dan vooral vreemde. Maar er was helemaal niemand en dat maakte me nog rustiger dan ik al was.

Zo kon ik op mijn gemak beginnen aan het echte verkenningsdeel. Het begon met de controle van een emmer. Ik wist dat er water in zat, maar niet watvoor water. Ja, water komt in alle soorten. Dit was dus geen goed water.


Nee, ik heb er niet van gedronken want dat mag niet als het water niet goed is. Ik heb er wel mijn poot in gestoken. Het stonk. Ja, het water dus. En het was bruin. Ik heb mijn poot uitgeschud en het water afgekeurd. Dat was een goede actie, zeiden ze. Ik had precies gedaan wat ik moest doen.


Planten besnuffelen hoort er ook altijd bij. Ja, dat was ook al bij het examen Verkenner A, nu was het alleen een graadje moeilijker. Ik had er gelukkig geen moeite mee. De planten waren niet interessant en ik kon er geen waarde aan toekennen. Ik zag wel dat er in het huis twee katten op de bank naar mij lagen te kijken. Ja, ik wist dat het Thimo en Tamsin waren. Die komen nooit in de tuin nee, maar wel op het balkon. Ook dat wist ik.


Ik heb me totaal niet zenuwachtig laten maken door Tamsin en Thimo, en zo moest het ook. We waren snel klaar in de Kruidentuin en gingen weer terug naar de Katbladstraat. Want daar moet je door als je naar de Hoftuin gaat, waar het volgend onderdeel van het proefexamen was.


Onderweg zag ik Pim nog liggen, maar hij maakt geen onderdeel uit van dit examen dus ik kon hem gewoon negeren.


In de Hoftuin was het dezelfde procedure. Eerst controleren op andere katten, dan verder verkennen. Bohr was niet moeilijk te vinden. Ze lag op een bankje maar ik zag wel gelijk dat het haar eigen bankje niet was. Daarmee scoorde ik goed.


Bohr had verder niet veel te vertellen en daar was ik eerlijk gezegd wel blij mee. Ja, als ze eenmaal tegen je aan beginnen te kletsen, verlies je je concentratie en dan ga je fouten maken heh? Ik ging dus maar gauw verder en kwam Harremans tegen.


Nu had ik Harremans eigenlijk al verwacht in de Hoftuin. Ja, hij is bijna altijd buiten. Komt ook wel vaak in de Katbladstraat tegenwoordig, maar daar had ik hem niet gezien dus wist ik al dat hij hier zou rondhobbelen. Het is een vriendelijke knul dus was er geen vijandigheid tussen ons. Ja, we hebben even neusje-neusje gedaan en dat moet ook kunnen, zelfs als je aan het verkennen bent.


Omdat het thema van dit proefexamen "water" was, ben ik de vijver gaan controleren. Nou ja, vijver! Het is dus een grote teil. Er omheen liggen inderdaad steentjes en in de teil zit behalve water ook nog groen. Waterplantjes ja. En wat ik ook ontdekte was dat er zogenaamde drijfkaarsjes in dreven. Dat was inderdaad waar het om ging bij deze test en gelukkig ontdekte ik ze.


Harremans was ondertussen op zijn stoel gaan zitten. Nee, er lagen geen kussens op de stoel. Hij zat naar me te kijken terwijl ik met die vijver bezig was en hoopte dat ik erin zou donderen. Maar ik heb goed uitgekeken en hield het helemaal droog. Een tegenvaller voor Harremans ja, want die zat al helemaal te gniffelen bij het idee. De waterkwaliteit was overigens goed. Ja, het was zelfs te drinken en er zaten voldoende stukjes groen en insektjes in.


Toen was het proefexamen klaar en ik mocht even wat rek-en strekoefeningen doen en mijn nagels gebruiken in de pergola. Ondertussen gingen ze overleggen ja. Maar dat duurde niet lang. Ze kwamen al snel terug en zeiden toen dat ze vonden dat ik klaar ben voor het echte examen. Ik was daar heel erg blij mee ja. Dus nu moet ik maar verder afwachten tot ik word opgeroepen voor het grote examen Verkenner AA. Nee, je krijgt nooit van te voren te horen wanneer dat plaatsvindt, je wordt altijd onverwachts opgehaald en moet op dat moment gelijk mee om dat examen doen. Nee, je krijgt dan geen tijd meer om te eten of op de bak te gaan. Ook niet om zenuwachtig te worden nee. Ja, ik ga - tot het zover is - nog wel regelmatig oefenen natuurlijk. Nee, ik neem Cera dan niet mee want ze leidt me teveel af. Ik hoop dat ze dat begrijpt en niet boos op me wordt. Ja, dat diploma AA is erg belangrijk voor me.......