Kat-in-het-bakkie

Japekoppie:
Omdat ik sinds mijn staking geen nieuw stuk voor de krant meer had ingeleverd, kreeg ik op mijn donder van mijn mens die tevens de baas is van het katblad. En als ik niet gauw met wat thuiskwam, zou ik geen Gourmet meer krijgen maar kuipjes van de Digros of Albert Heijn. Daar ik die niet te pruimen vind en de Gourmet op het menu moet blijven wat mij betreft, ben ik maar de deur uitgegaan om naar nieuws te zoeken. Het makkelijkst was om de Hoftuin in te gaan, want daar wonen we tegenover. Maar er was helemaal niks te beleven in die tuin. Ik zag Panda en Harremans niet, Gijs was er niet, geen Sylvester of Mio, helemaal niemand. Dus ik weer terug naar de Katbladstraat. En toen ben ik maar even gaan zitten om na te denken.


Kwam opeens die Cera van de overkant langs. Ik deed net of ik haar niet zag maar ik zag haar wel, hoor! Kleine kokette dame! Ik weet niet hoe oud ze is maar ze mag er wezen hoor! Mooi slank en lenig is ze! En ze kan heel goed straatrollen ook! Maar goed, ik moest met een reportage thuiskomen dus ik had geen tijd om aandacht aan haar te besteden. Ik moest verder nadenken.


Maar Cera maakte het me erg moeilijk. Eerst liep ze achter me langs en ik kon het niet nalaten om toch even naar haar te kijken......

Toen ging ze een eindje verderop zitten. Zogenaamd toilet maken. Maar ondertussen zat ze wel naar mij te loeren en te flirten. Ik raakte er best van in de war.

Vervolgens liep ze weer achter me langs. Denkt u dat ik toen nog kon nadenken? Dat kan toch geen enkele gezonde kat als er zo'n bevallige dame om hem heen loopt te paraderen! Ik denk dus dat ze op me valt...

Eigenlijk weet ik dat wel zeker want ze ging daarna ook nog vlak voor m'n neus zitten. Zogenaamd jeuk aan haar oor. Ik vond het moeilijk om niet op haar te reageren, maar ik bleef toch stilzitten. En tenslotte ging ze weg en dat vond ik best wel jammer eigenlijk.

Ik ben nog even daar gebleven om toch nog iets te verzinnen voor in het katblad. Maar ik kon alleen nog maar aan Cera denken en aan haar ranke figuurtje. Dus van een reportage is helaas niks meer gekomen.

Afijn, ik moest toch met iets thuiskomen op de redactie want anders zou ik geen Gourmet krijgen maar zo'n vies kuipie. En toen opeens schoot het door mijn kop: ik kon een stukje inleveren over mij en Cera! Over wat ik net had beleefd! Het is wel niet wereldschokkend maar in elke geval waar gebeurd. En toen ik ontdekte dat de fotograaf het ook nog allemaal had vastgelegd met de digi-camera, was het kat-in-het-bakkie! Jazeker, ik kreeg mijn gewone portie overheerlijke Gourmet en daarna heb ik op het grote bed geslapen en heerlijk gedroomd. Drie keer raden over wie!