Lunchpoes

Lunchpoes heeft net een stuk op houtskool gegrilde worst doorgeslikt. Hij had geluk dat wij een dergelijk worstje niet bliefden. Hij zou nog wel meer willen! Wij hebben toch teveel vlees op ons bord dus waarschijnlijk krijgt hij zo nog wel iets. Eerst die bak met salade maar leegeten en dan zien wat wij nog aan vlees op kunnen. Lunchpoes gaat vast heel erg boffen vandaag. Dat kunnen we nu al zeggen.

Winkelpoezen

Ook in de winkels zijn veel poezen, in allerlei soorten en maten. Ze staan afgebeeld op tassen, kledingstukken, servies etc. Er wordt dus behoorlijk aan hen verdiend, maar een beloning krijgen ze daar niet voor! Nee, daar moeten wij dus voor zorgen! Nou, morgen maar weer een extra zak brokjes halen. Als de winkels open zijn tenminste....

Kunstjes

Dit is nogmaals Tekenmans. Hij doet graag kunstjes en zit bij ons terwijl wij op het busje wachten dat ons naar het dorp moet brengen. Als we in het busje stappen en wegrijden, is Tekenmans erg teleurgesteld. Maar nauwelijks een minuut later is hij vast alweer op zoek naar andere toeristen die mogelijk wat te bieden hebben voor zijn hongerige maag!

Tekenmans

En dit is Tekenmans. Het is behalve een schrokop ook een enorme vrijkous. Zijn naam heeft hij te danken aan de vele teken rond zijn oren en elders. Dat maakt het aaien van hem een beetje minder plezierig, maar daarom laten we het niet. Hij heeft het zo hard nodig! Vanochtend heeft hij na het ontbijt (Whiskas dus heh?) nog een meesje gevangen en naar binnen gewerkt. Ja, zo'n honger heeft hij dus. Hij is ook al bij onze hotelkamer langsgeweest en op het balkon gesprongen voor een paar extra brokjes. Dit kunnen wij helaas niet toestaan. Wij hebben namelijk al genoeg steekbeestjes en hoeven daar ook niet nog eens vlooien bij.

Pouzsch

Dit is Pouzsch, een van onze hotelterraskatten. Hij is natuurlijk een allemansvriendje en gaat langs elk tafeltje om een hapje los te bedelen.

Tussen de maaltijden door zien we hem niet. Waarschijnlijk ligt hij dan ergens te herkauwen...

Containerkat

Als niet vlakbij een terras zwerft, moet je op een andere manier aan je eten komen. Deze arme drommel klom in de container om een hapje te zoeken. Even later kwam hij er weer uit. Nee, niets gevonden. En wij hadden niets bij ons om hem te kunnen geven. Een goede les: volgende keer een zakje brokjes in de rugzak stoppen! Hoewel, we beseffen natuurlijk heel goed dat we niet alle katten die we tegenkomen te eten kunnen geven. Helaas....

Stukje van een oor afgeknipt

Deze kat mist een stukje van zijn oor maar dat is opzet. De katten hier op Lesbos die zijn gecastreerd of gesteriliseerd, krijgen een merkje: er wordt een puntje van een oor afgeknipt zodat iedereen kan zien dat hij/zij "geholpen" is. De bewoners van dit eiland doen zelf niet zoveel aan de geboortebeperking van de poezen. Het zijn vooral ploegen dierenartsen uit het buitenland (o.a. uit Nederland) die af en toe overkomen om deze klus te klaren. De meeste katten zijn trouwens zwervers.Bij ons hotel zwerven ook een flink aantal rond. Zij komen tevoorschijn rond etenstijd. Wij hebben vanmiddag een finke zak verantwoorde brokjes uit het dorp meegenomen en kregen al snel bezoek van de rakkers.....

lunchkatten

In ons dorp (havenplaats) hebben wij lekker zitten eten. Natuurlijk hadden wij al heel gauw belangstellenden om ons heen. Wij hadden dan ook een visplateau besteld.

ontbijtkat

Daar wij maar 1 foto per keer kunnen versturen, zal het nieuws in korte stukjes binnenkomen. De verbinding is niet helemaal tops..

Het weer is prachtig. Het is warm maar er staat een koele wind en dat is erg prettig, anders is de overgang zo groot!

Dit is dus weer een ontbijtkat. Hij heeft al een stuk feta naar binnen gewerkt, een kwart gepocheerd eitje en een stuk vleeswaar. Morgen gaan wij een grote zak kattenbrokken halen, dat lijkt ons beter voor hem!

ontbijtkatten

Deze jongens prikken graag een vorkje mee als wij op het terras aan het ontbijt zitten. Ze weten feilloos wanneer er nieuwe mensen arriveren met een volgeladen bord of wanneer je klaar bent met eten. Ze zeuren niet aan je tafeltje maar zitten geduldig te wachten tot er wat van je bord valt....

uitzicht

Dit is ons uitzicht als wij zitten te werken. Niet slecht heh?

Op studiereis.

Dinsdag (ja, straks dus!) vertrekken de hoofdredacteur en peettante met het vliegtuig naar Lesbos, alwaar zij de Griekse katten gaan bestuderen. Dat betekent dat er even geen nieuws zal zijn over de katten uit de katbladbuurt, maar dat wij u zullen berichten over de haarfabrieken aldaar. Er zijn er maar zat daar, hebben wij begrepen.
Voor wie zich eventueel mogelijk zorgen zou zullen, kunnen, willen, maken over onze redactieleden en topmodel: wij hebben een zeer betrouwbare kattenverzorgster in dienst genomen die haar uiterste best zal doen het hen naar de zin te maken. Zij heeft zelfs geen bezwaar tegen een Boez onder haar dekbed....
Om u katten te kunnen laten zien vanuit Griekenland, hebben wij een baby-notebook aangeschaft, en nu is het alleen maar hopen dat het hotel waar wij zullen verblijven over een internetverbinding beschikt!

Viespeuk!

Vandaag was het weer tijd voor de vlooienpipet. Vooral natuurlijk omdat de Boez aan het stoeien was geweest met een flinke muis, en wij van horen zeggen hebben dat muizen vlooirijk zijn.
De Boez is een dergelijk ritueel nog niet zo gewend en tekende protest aan. Toen wij daar niet op in gingen en de vloeistof toch op zijn huid in zijn nek aanbrachten, sprong hij direct daarna uit het Poezenloket naar buiten en ging vol overgave in de prut liggen rollen. Wij tekenden toen op onze beurt protest aan maar kregen een koekje van eigen deeg. Resultaat was een sterk vervuilde Boez die dus echt niet meer toonbaar is. Waarvan akte.

Samen eerlijk delen......

boven: Charli, links: mevrouw Troy, rechts: Japekoppie

Daar moest iets bijzonders zijn. Zeg nu zelf: drie haarfabrieken die in dezelfde richting kijken, dan moet er toch wat te zien zijn heh?
De fotograaf/verslaggever ging erop af.



Achter het struikje zat Cera. Ze had iets gevangen, dat was duidelijk. Het fladderde nog een beetje maar kon niet meer de lucht in. We zoomden in om Cera's vangst beter te kunnen bestuderen.


Ach, wat een mooi beest. En zo knap door Cera uit de lucht geplukt! Maar is dit nu wel eigenlijk iets om te eten? Nee, maar zinloos geweld is het nu ook weer niet! Met zo'n libelle oefen je namelijk voor het serieuze werk, een vogel bijvoorbeeld. Het is dus een soort trainingsobject, deze waterjuffer of wrattenbijter of hoe dit diertje ook heten mag. (We houden het maar even op een Libelle.)



Wel, Cera heeft belangstelling genoeg van de anderen. Respectvol (voor Cera) slaan ze het arme fladderbeestje gade. Knap van Cera, heh? Maar oh, wat zouden ze allemaal graag ook even met dit diertje willen "trainen"!



Cera vindt dat goed, de lieverd. Japekop en mevrouw Troy mogen zich best even vermaken met haar slachtoffer!


Dames gaan voor dus mevrouw Troy mag eerst. Haar jachtinstincten zijn ondanks haar leeftijd nog volop aanwezig. Japekop kijkt vol bewondering toe.


Charli is even hogerop gaan zitten want zo kan hij het allemaal beter zien. Hijzelf heeft niet zo'n behoefte om te "trainen". Maar wij zien wel degelijk enig vuur in zijn ogen! Wellicht is hij gewoon te bescheiden en blijft liever wat op de achtergrond. Nou, dat heeft hij dan niet van zijn moeder (mevr. Troy), en wat dat betreft lijkt hij dus ook niet op zijn broer Japekop. Die zijn namelijk geen van beiden erg bescheiden....


Als mevrouw Troy uitgespeeld is, mag Japekop spelen met de libelle. Het lijkt wel een knikkerspel, alleen zien wij "de pot" nergens. De arme libelle gaat van poot tot poot, lijkt het wel, en de deelnemers aan dit spel mogen om de beurt het diertje een zet of gooi geven.


En tenslotte is Cera zelf natuurlijk weer aan de beurt. Het is tenslotte haar libelle, hoe je het ook wendt of keert. Ze neemt ruim de tijd voor haar spel.


Charli is weer uit het raamkozijn gesprongen en kijkt toe hoe Cera behendig de libelle heen en weer over de straat schuift. Wat jammer dat hij niet meedoet met dit spel en verkiest slechts toeschouwer te blijven. Het verlangen staat op zijn snuit te lezen!


Japekop had ook nog graag even geknikkerd, maar Cera is zelf nu druk bezig en niet van plan haar Libelle weer rond te sturen.


Hoewel, vooruit dan maar. Omdat Japekop haar ex-verloofde is, natuurlijk. Ja, hij mag dan toch nog even kort meedoen!


Mevrouw Troy is weer achter het struikje gaan liggen en doet alsof het haar allemaal niet meer interesseert. Maar wij trappen daar natuurlijk niet in want we weten wel beter. Charli blijft op de achtergrond maar mist geen enkele beweging van de andere twee. De libelle, het slachtoffer dus, is op sterven na dood. De natuur is wreed.....


Cera probeert of de libelle het nog wil doen, maar wij hebben al gezien dat de batterijen waarschijnlijk op zijn. Dat klinkt nogal hard of onverschillig, dat beseffen wij best, maar vanmiddag zagen wij nog hoe 5 mannetjeseenden achter een vrouwtjeseend aan zaten en haar, terwijl ze onderling ook felle en wrede strijd leverden, probeerden te pakken. Dat gebeurt dus iedere dag en overal....




Ja Cera, het spel is uit.
De medespelers hebben ook geen belangstelling meer nu de Libelle niet meer beweegt. Het groepje gaat uit elkaar. Even waren ze dikke vrienden en hadden ze een band. Daar had de Libelle (door Cera gevangen!) voor gezorgd. Nu gaan ze weer ieder hun eigen weg en vast en zeker proberen ze elkaar straks weer te ontlopen. Rare jongens, die katten.
En waar de Boez al die tijd was? Wel, die lag op bed uit te rusten van zijn muizenjacht.

Niet voor zwakke zenuwen!

Vanochtend kregen wij een cadeautje op onze voeten gedeponeerd van en door de Boez. Het kriebelde eng en bewoog, dus besloten wij het cadeau nader te bekijken. Wel, u had het al op de foto gezien, het was een heuse muis! Natuurlijk kwamen wij direct overeind en gilden nog net niet (van afschuw dus, want wij zijn niet bang voor muizen).



De Boez demonstreerde ons zijn buit, maar toen mevrouw Troy en Cera zich met zijn vangst wilden gaan bemoeien, kwam er een luid gegrom uit zijn snuit.
Wij wilden de Boez de muis niet direct afpakken en schoten snel wat foto's. Bovendien was onze jongste bediende nogal wild en vastbesloten zijn vangst niet af te geven aan wie dan ook. Tja, als je een cadeautje niet direct accepteert, wordt het uit de aanbieding gehaald en heb je er geen recht meer op!



Voor zover wij weten, was dit Boez' eerste muis. Gelijk een flinke ook! En nee, we hebben dus niet gezien waar hij het beestje vandaan heeft gehaald maar hij kwam er in ieder geval mee van buiten.

Toen wij op een gegeven ogenblik een beetje onpasselijk werden van de show die Boez voor ons opvoerde, hebben wij de camera weggelegd en resoluut de prooi hem afgepikt. Wij zullen u de verdere details (van het wegwerken van de muis) besparen, maar kunnen u nog wel berichten dat de Boez na onze actie diep teleurgesteld was in ons en bovendien nog beledigd ook. C'est la vie!

Het gaat goed met de kits!

Moeder Mickey geeft ze goed te eten! De kit(ten)s zijn van 30 april, dus al ruim 3 weken oud.
Weet u het nog? Zo niet, kijk dan nog even terug onder het label "Wilma's opvang" in de rechterkolom!



Deze schattebout die we voor het gemak maar Witmans hebben genoemd, woog gisteren 476 gram en is daarmee de lichtste. Mooi ventje, heh?



Zwartmans is de zwaarste met zijn 539 gram. Wij vermoeden dat hij links op de foto staat (vanwege de bolle toet). Dan moet die ernaast dus Plus zijn, en hij weegt 521 gram. Wel een groot verschil met Witmans! Wie er rechts op de foto staat weten wij niet, maar ook hij ziet er lief uit. Zal alleen wel niet zoveel beweging inzitten, denken wij.

Moeder Mickey kijkt trots naar de activiteiten van haar kits. En terecht want die kleintjes mogen er zijn. Als we op de redactie niet al 3 haarfabrieken (en 1 vaste gast) hadden, wisten we het wel!

Wij danken Wilma weer voor haar bericht met foto's! Wat een prima werk doet zij toch!

15.000ste!

Wie was onze 15.000ste bezoeker?
De gegevens die wij hebben zijn: Amsterdam, XS4all en het bezoek vond plaats vanmorgen om 7.50 uur. Meldt u alstublieft voor een aardige verrassing!
De redactie.

Plaquette Kat uit de Gracht onthuld!

Wij waren al iets eerder gekomen om kennis te maken met H(eldhaftige) Henkie, maar helaas konden we hem niet vinden. Hij zou zich toch niet teruggetrokken hebben? Of had hij reeds een zonnesteek opgelopen? Het was prachtig weer en de Gracht lag er mooi bij, dat wel.


Was dit vlotje onderdeel van het Kat uit de Gracht reddingsplan? Nee, dit bouwsel is voor de meerkoeten die er dan ook dankbaar gebruik van maken. Maar we kwamen natuurlijk voor het touwspektakel en er waren ondertussen al wat meer mensen gearriveerd.



Enkelen hadden al hun naam op deze intekenlijst gezet en wij hebben dat natuurlijk ook gedaan! (Wij zoeken uiteraard wel vrijwilligers om ons binnenkort te helpen met het bevestigen van reddingstouwen in de Katbladbuurt.....).

Er was een doek gelegd over een plaquette die later zou worden onthuld door mevrouw Toos Pieterse van het Dierenmeldpunt De Provincie. De brug waarop wij stonden om onze plaatjes te schieten was inmiddels al aardig volgestroomd met mensen die ook met een camera in de hand wachtten op het officiële gedeelte.

Deze rooie zat zogenaamd ongeïnteresseerd aan de overkant van het water, maar wij zagen dat hij toch stiekem zat te kijken naar wat er allemaal gebeurde.

Daar was dan mevrouw Toos Pieterse (links op de voorgrond in het roze) en mevrouw Esther Ouwehand (rechts in lila jurk), 2e kamerlid voor de Partij van de Dieren. Er kon begonnen worden met de onthulling!

Mevrouw Aaf Verkade, lid van het team Kat uit de Gracht, vertelde eerst nog iets over de totstandkoming van het wijkinitiatief. Natuurlijk waren er hier in deze buurt al veel te veel katten in de gracht terecht gekomen en voor een flink aantal daarvan liep dit fataal af. Vandaar dus dit initiatief. En om nu te weten te komen of het touw inderdaad zijn nut gaat bewijzen, wordt de buurtbewoners verzocht te melden wanneer zij (natte) sporen zien op de kade (een foto ervan zou natuurlijk nog mooier zijn)!

Toen was het moment daar. Dhr. Dick de Vos (bestuurslid van het Hoogheemraadschap van Rijnland en kandidaat Europarlementarier - Partij van de Dieren) was inmiddels ook gearriveerd. Hij is de man in het geel.

Mevrouw Toos mocht het doek verwijderen en daar kwam nota bene H. Henkie tevoorschijn en natuurlijk de plaquette. Henkie hield zich moedig vast aan de poezenredlijn en gaf geen krimp. Het publiek applaudisseerde en er werden druk foto's gemaakt.

Mevrouw Toos kreeg een mooie ruiker bloemen van het team, en mevrouw Aaf een oorkonde als dank voor het wijkinitiatief uit handen van mevrouw Esther.

H. Henkie bleef hangen terwijl de mensenbezoekers een bekertje bubbels aangereikt kregen.

Tenslotte werd er nog druk nagebabbeld. Net toen wij erover dachten om weer naar de redactie terug te keren, zagen wij op de volgende brug nog een belangstellende.

Nee, deze haarfabriek hoefde echt geen glaasje bubbels en voor een koekje liep hij of zij ook niet warm. Maar een flinke aai, daar zei zij/hij geen nee tegen. Wel, wij van het Katblad delen graag aaien uit, maar dat wist u natuurlijk al!

Erg brutaal was deze haarfabriek wel. Of wij van het Katblad waren? Wel, als dat zo was, moest dat natuurlijk even worden gecontroleerd. Wij werden uitgebreid van knie tot voeten geïnspecteerd en uiteindelijk goedgekeurd. Of wij nog wilden zien hoe een kat hier te water kon raken?

Nee, verder dan hier op dit randje ging ze/hij niet. Want hier hingen nog geen reddingstouwen, wel? Nou, daarom. Maar wij vonden het zo wel goed. Ja, ga maar gauw weer bij dat water vandaan!

Nog even een foto van de bevestiging aan de kade. Knap werk vinden wij, en een geweldig wijkinitiatief. Nou maar hopen dat er in heel Leiden van deze reddingslijnen langs de grachten komen! Maar dat moeten de mensen uit die andere buurten dan zelf bewerkstelligen. Wel wil mevrouw Aaf touw blijven inzamelen, ook dus voor andere grachten. Weet u nog een adres voor dik touw? Bericht het ons en wij geven uw bericht door aan Aaf. U kunt voor informatie ook mailen naar katuitdegracht@gmail.com.

Wij wensen het team nog veel succes bij hun activiteiten!