Oscar zat onder het wielhuis en de Boez zat ervoor. Het zag ernaar uit dat deze situatie wel wat langer zou kunnen gaan duren. Maar dat viel mee.
Plotseling kwam namelijk Bolle-wangen weer voorbij. Met zijn sirene op vol volume. Waarschijnlijk was er in de muizentuin niks van zijn gading geweest en had hij besloten de Katbladstraat nu in tegenovergestelde richting te bewandelen. Daarmee bedoelen wij dus dat hij weer terugkwam en zodoende het wielhuis passeerde.
De jongens waren op slag hun conflict vergeten.
Bobo was ondertussen weer naar haar eigen gebied gelopen. De fotograaf was met haar meegegaan en dat betekende dat Cera ook vlakbij was.
Ja, daar was Cera al. De neuzen gingen even tegen elkaar, maar direct daarna besloot Bobo Cera uit haar gebied te jagen. Er was zeker iets niet in orde met de neus van Cera!? Een hoop gegrom en geblaas volgde.
Cera vluchtte op een tafel en Bobo loerde naar haar staart, die onrustig heen en weer zwaaide.
Zou Bobo nu haar klauwen in die staart slaan? Of liep het allemaal zo'n vaart niet?
Juist toen Bobo wou toeslaan, trok Cera haar staart op de tafel. Wij haalden opgelucht adem. Maar wat was Bobo's volgende stap?
Wij dachten eerst dat Bobo op de bank zou springen maar dat deed ze dus niet. Nee, ze kroop onder de tafel. Wij snapten eigenlijk niet waarom. Was het nu niet moeilijker geworden om Cera te bereiken? Of had Bobo iets speciaals in gedachten?
Cera wachtte af. En wij konden niets anders doen dan ook maar af te wachten, heh?
Wij concentreerden ons even op Bobo. Zij leek opeens een tweekoppig monster geworden te zijn, maar dat bleek schijn. Of liever schaduw dus.
Bobo zelf snapte haar eigen gedrag eigenlijk ook niet zo goed. Klopte haar plan wel of had ze er geen? Ze kwam er niet helemaal uit. Op zo'n moment kun je dan maar 1 ding doen en dat is je poot wassen. Dus deed zij dat, vol overgave.
Cera snapte er niets van. Ze verwachtte elk moment een actie van Bobo en zat, helemaal op haar hoede, te wachten op de aanval. Die dus niet kwam.
Nee, Bobo had tijdens het pootwassen bedacht dat ze niet wist wat ze nu verder moest, dus liep zij naar huis! Tot een ieders verbazing kunnen wij wel zeggen.
Ja, want Troy zat achter het raam (maar voor het gordijn) ook te wachten op een beetje sensatie! Die dus niet kwam. Hij had best wel een klauwtje mee willen knokken. Tenminste, zo lijkt het wel gezien zijn boze blik. Of was hij misschien ontstemd over het feit dat er zomaar vlak voor zijn raam een opstootje was?
Cera was van de tafel afgesprongen en liep onder het raam langs. Troy volgde haar met zijn ogen.
Tja Troy, de voorstelling is voorbij. Het spijt ons. Nu gaan wij weer terug naar de redactie om te kijken hoe mooi alles op de foto staat.
Maar we waren nog niet klaar met ons verslag want voor de Poort, tegenover de redactie dus, stond Jaya.
Misschien zat het wel in de lucht, maar Jaya twijfelde ook wat te doen. Naar de Hoftuin of toch maar weer naar huis? Besluiteloos stond ze een poosje stil bij de Poort.
Aan de overkant van de straat wordt een hoop herrie gemaakt. Cera heeft de Boez weer gevonden en omgekeerd, dus dat betekent dat er weer gespeeld en gestoeid wordt. Blij dat hij zijn vriendinnetje weer kan molesteren, rent de Boez op en neer, van de ene kant van de straat naar de andere. En zo komt hij dus ook in de buurt van Jaya, die nu echt besluit maar terug te keren naar de Kruidentuin. Daar is het tenminste een stuk rustiger!
Ze kijkt nog even verstoord om naar de spelende "kinderen".
Maar dan maakt ze tempo.
En dat doen wij ook maar. Terug naar de redactie waar de koffiemachine staat! En waar het (hopelijk) rustig is...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten