Leidsch Katblad bestaat precies 1 jaar!

Vandaag vieren wij ons 1 jarig bestaan!
Jazeker, wij liegen niet, kijkt u maar naar onze bezoekersmeter in de rechterkolom!
Wij feliciteren onszelf van harte en zullen vandaag vast en zeker iets lekkers serveren voor de gehele redactie. Eerst maar even naar de markt!

Boez weer hersteld!

Hier ziet u hoe de Boez net wakker is geworden, de dag na zijn "operatie". Hij kijkt nog een beetje slaperig maar verklaart dat hij zich goed voelt.



Hij twijfelt of hij naar beneden zal komen, maar even later is de beslissing genomen en daalt hij de trap af.



Beneden neemt hij even plaats naast mevrouw Troy op het vloerkleed. Maar spoedig daarna is hij helemaal wakker, eet wat brokjes en gaat dan spelen.



Op zoek naar die ene muis dus.
Wij kunnen u nog zeggen dat de muis werd gevonden en dat de Boez weer normaal (is wild en vol overgave) door de kamer heeft gejakkerd, Japekop heeft gepest en goed heeft gegeten. Ook kletst hij ons weer de oren van het hoofd en springt overal op en af, zonder van te voren goede berekeningen te maken. Ja, er is reeds weer een glas gesneuveld.
Wij kunnen dus gevoeglijk aannemen dat de Boez is hersteld van de kleine ingreep die hij heeft moeten ondergaan en zijn daar erg verheugd over.

Brute aanval van Storm.

De dag voor de "operatie" van de Boez, moest hij nog een traumatische ervaring meemaken. Het volgende gebeurde.
Wij zaten te werken aan de tafel toen wij opeens een vreselijk gekrijs en een noodkreet hoorden. De kreet ging door merg en been en werd gevolgd door een wervelwind die door het raam naar binnenkwam. Het was de Boez.



Het ging allemaal heel erg snel. Cera (die net even een keukencontrole uitvoerde) kwam aanrennen, mevrouw Troy sprong van een stoel en beide dames klommen in de vensterbank. Links, met de dikke staart, is de oude dame, rechts dus Cera. Zij bleven heel even zitten om de situatie te overzien en vlogen vervolgens beide op Storm af. U ziet Storm nog net achter de fiets lopen, maar toen hij de dames op zich af zag komen, ging hij er in rap tempo vandoor.



Japekop kwam natuurlijk te laat, maar hij bleef nog een poosje bij het loket rondhangen totdat Storm helemaal uit het zicht was verdwenen. Cera nam plaats op het lokettafeltje, mevrouw Troy ging bij de paal zitten en de Boez durfde, bij zoveel support, weer in de vensterbank te liggen. Het duurde nog enige tijd voor het sein "veilig" werd gegeven en het gewone leven weer door kon gaan.
Wij dragen de beide dames, mevrouw Troy en Cera, voor voor een medaille. Of anders toch tenminste voor een grote pluim!

Bel weer terug in het land.

Na ruim een week afwezig geweest te zijn, heeft Bel zich deze week weer gemeld bij het poezenloket. Wij vroegen hem of hij misschien op vakantie was geweest en zijn geboortehuis in Frankrijk had bezocht, maar hij wou niet antwoorden op onze vragen. Daar kwam hij niet voor, zei hij.



Maar hij zei wel dat hij blij was om weer terug te zijn en vroeg direct naar de gezondheid van de Boez. Natuurlijk hebben wij op onze beurt zijn vraag niet beantwoord...



Het was in elk geval duidelijk dat Bel (de Franskat) niet kwam voor een gezellig onderonsje. De Boez voelde dat ook aan en verdween snel naar binnen. Dat bleek net op tijd.




Want: ja hoor! Daar stond hij weer dreigend voor onze ingang. Natuurlijk hebben wij hem daarop de deur gewezen. (U begrijpt toch wat wij hiermee bedoelen, heh?) Even later was Cera natuurlijk de klos. Zij heeft minstens een half uur onder een Toyota Starlet gezeten...

Samen op het dakterras.

Bonya:
Ik dacht al, waar blijft de rest van die foto's? Oh, u had problemen met uw blog? Dan zal ik er verder niet over zeuren.
Ja, op deze foto hebt u goede kijk op mijn frommeloortje. Ben ik mee geboren inderdaad. Nee, ik heb er helemaal geen last van. Toen ik nog in het asiel zat heb ik wel problemen gehad ja. Oren moesten worden uitgespoten en ik moest medicijnen. Daardoor heb ik ook wat langer in het asiel moeten blijven dan mijn nieuwe mensen gepland hadden. Nee, over mijn verleden wil ik het niet hebben. Daar doe ik echt geen mededelingen over. Ik heb het liever over het heden en de toekomst ja.



Iwan heeft mij wel geaccepteerd. Ja, het is een echte goeierd, die Iwan. Maar met de twee andere dames gaat het ook goed. Nee, weinig problemen meer.



We mogen allemaal op het bed slapen. Erg gezellig ja. Nee, eenzaam ben ik hier beslist niet en bovendien ben ik erg blij dat ik hier mag wonen. Nee, het was maar niks in het asiel en daarom wil ik dat zo snel mogelijk vergeten. Dus daar is het laatste woord over gezegd, vindt u ook niet?




Lotje:
Mevrouw Katblad! U heeft nu wel genoeg aandacht besteed aan Bonya. Wij hebben hier ook een prachtig terras hoor, komt u even kijken? Denkt u om het afstapje?




Ja, wij mogen hier vrij rondlopen. Er is een kattenluik naar het terras toe inderdaad, dat heeft u goed opgemerkt. En dan ga ik graag even het dak op of op de balustrade balanceren. Zal ik u een demonstratie geven?

Nee, het is niet gevaarlijk. Bovendien ben ik erg lenig en behendig. De Hoftuin? Nee, daar kom ik niet. Misschien doe ik dat nog wel eens. Ja, als het weer beter wordt. Maar ik heb gehoord dat daar lastige lieden zitten die de aanwezigheid van anderen niet zo op prijs stellen. Dus ik weet nog niet of het ervan komt. Dat Hoftuinbezoek ja.

Ziet u hoe goed dit gaat? Ja ja, ik ben voorzichtig! Nee, geen last van artrose heh? U wel dan? Ik heb met u te doen....

Deze kant van het terras is ook erg interessant ja. Je kunt hier vandaan mooi de Hoftuin bekijken. Nee, blijft u maar beneden, dat lijkt me een beter idee.

Caja:

Ja, ik ben er ook! Nu is het mijn beurt om op de foto te gaan! En ik ben ook lenig en behendig!
En staat mijn zwarte vacht niet beeldig bij dit witte hek? Ja, dat dacht ik ook. U mag best nog wat foto's van mij maken, als u dat schikt tenminste?



Nu Lotje de dakgoot is ingegaan, mag ik op deze balustrade springen. Let u maar goed op hoe ik dat doe. Het gaat toch niet te snel voor u?

Ziet u? Niks engs aan. Sta ik er goed op? Kleurt weer mooi heh? Bij die groene klimop bedoel ik. Ja, u moet nog maar eens in de zomer terugkomen. Met een beetje geluk hebben mijn mensen dan al die dooie bloemen opgeruimd en staan er weer nieuwe. Ja, de boel moet hier wel opgefleurd worden, maar ze hebben nog wel even de tijd. Wat denkt u van voor de Paas? Oh, u wil zich daar niet mee bemoeien dus. Nee, u heeft gelijk. Mensen houden er niet van om opgejaagd te worden. Wij katten trouwens ook niet.

Even de geuren van het Hof opsnuiven. Ja, als de wind gunstig is, kun je hier van alles ruiken. Ruikt u mee? Blafbeesten ja. Nee, niet zo prettig inderdaad. Maar misschien gaat de wind zo wel weer draaien. Met een beetje geluk ja, hoe raadt u het zo.

Lotje:

Ach, daar is de oude dame. Nee, ik heb liever niet dat zij hier bovenop springt. Ze is nog niet zo gewend aan het springen op dit dakterras en daarom kan ze maar beter dichtbij de grond blijven, vindt u ook niet? En wie weet heeft zij ook wel last van artrose. Nee, ze heeft er nog niet over geklaagd maar poezen klagen sowieso nooit. Alleen als de zaak onhoudbaar wordt, ja. Aan de late kant ja, daar heeft u gelijk in. Maar dat zit nu eenmaal in de aard van het beestje, ja.

Caja:
Ach, nu wil Bonya hier naar boven. Maar ik ben het eens met Lotje. De oude dame zou zomaar naar beneden kunnen vallen en daar zitten we niet op te wachten. Maar kittig is ze wel heh?

Daarbij komt trouwens dat ik het ook niet prettig vind als er iemand naast me komt zitten. Nee, daar word ik onrustig van. Samen op bed is gezellig ja, maar samen op de balustrade vind ik geen goed plan.

Bonya:

Ik vond het leuk dat u mij even kwam interviewen en dat u wat foto's heeft gemaakt. Kom ik nu in uw krant? Heeft u genoeg foto's kunnen maken? Dan mag u weer gaan. Ja, het was wel druk zo heh? Ik bedoel met zijn allen hier op dat terras. Maar leuk u te ontmoeten. Wederzijds, zegt u? Dat hoor ik graag. Wel, tot een volgende keer dan maar weer. En de groeten thuis.

Verpleegster aan huis.

Cera:
Hier ben ik dan! Ja, uw verpleegster aan huis! Als u nu even opendoet, kan ik u van dienst zijn!



Wel, de Boez kan best nu iemand gebruiken om voor hem te zorgen, niet? Helpen met wassen of misschien een beetje speltherapie?



Moet hij zich rustig houden? En dat gaat niet als ik bij u binnen ben, denkt u? Wel, ik ben er daar niet mee eens. Als u mij nu even binnenlaat, kunnen we daar makkelijker over praten. Gaat niet zo makkelijk door een gesloten raam, heh? U blijft bij uw beslissing? Geen verpleging voor de Boez dus? Heeft u dan tenminste een brokje of iets dergelijks voor mij? Voor de moeite, ja.

Zo gepiept.

Boezelmans:
Dit ben ik dus ja. Boezsch ja. Ik zit hier in de wachtkamer bij oom Wiggen. We gingen met het wielhuis en ik heb zitten janken onderweg. Nee, niet mauwen maar janken. Omdat ik het niet leuk vond nee....



Dit is dus in de prikkamer. Bernardine houdt me dus vast. Oom Wiggen ging onder m'n staart kijken. Erg onbeleefd ja. Maar het werd nog erger.



Hij deed prikjes in mijn achterste. Ja, peettante was er ook. Die deed de foto's. Toen de prikjes waren gedaan - het waren er twee geloof ik - dacht ik dat het klaar was.



Maar dat was niet zo. De prikjes waren alleen voor de verdoving. Ja, toen moest de rest, het belangrijkste, nog gebeuren ja. Nee, ik had het wel gezien daar en wou eigenlijk weer naar huis. Maar ze hielden me in de houdgreep. Nee, ik kon niet weg.

Ik dacht dat het wel zou helpen als ik mijn staart tussen mijn poten deed. Dat ze er niet meer bij konden dus. Ja, ik dacht dat ze me dan wel lieten gaan dan. Nee, ook dat viel tegen.

Ja, ik was best wel bang. Een beetje ja. Maar ik heb geen kik gegeven. Nee, ik ben heel flink geweest.

Toen ging oom Wiggen allemaal kriebeldingen doen. Er zijn nog meer foto's gemaakt maar die mag ik niet zien. Nee, die zijn te schokkend. Ja, dat zegt mijn mens.

Mijn mens hield mij bij mijn kop vast. En ze aaide me. En peettante maakte de foto's ja. Peettante riep nog dat ze misschien wel ging flauw vallen en toen zei mijn mens dat dat niet mocht omdat peettante nu journalist was en voor het lkb werkte. En die vallen niet flauw, nee.

Toen was het gepiept, zeiden ze. Ja, toen ging ik de mand weer in. Onderweg naar huis heb ik weer zitten huilen. En thuis ben ik me gelijk gaan wassen. Mijn achterste ja. Er zat allemaal bloed aan en een vreemde lucht. Dat moest ik dus wegwassen. En toen ik klaar was daarmee, kreeg ik nieuwe brokjes. Ja, speciaal voor katers in mijn positie dus. Heel lekkere brokjes waren dat en ik heb er best wel veel van gegeten. Toen kwam Cera ook nog langs. Ja, ze zei dat ze me wou verplegen maar mijn mens heeft haar niet binnengelaten. En ik mocht ook niet naar buiten, zei ze. Nee, ik moet nu een paar dagen binnen blijven. En oom Japekop kwam onder mijn staart snuffelen en zei toen dat het goed was zo. Nee, ik weet niet waarom.

En nou heb ik niks meer te vertellen. Ja, ik ben moe en ga nu slapen. Om bij te komen ja. Ja, ik hoop dat ik straks alles vergeten ben want ik vond het niet leuk. Die brokjes is het enige leuke ja, de rest was zwaar kl.... eh.... Laat maar zitten, ja.....

Balletjes en hormonen.

Boezelmans:
Ik maak ruzie met oom Japekop. Omdat hij mij in mijn nek bijt en dat pik ik dus niet. Ik doe nu wat hij ook doet. Ja, ik grijp oom Japekop ook in zijn nek. En dan hebben we ruzie dus.



Ik wil niet meer de kleinste zijn. Ik wil ook de baas zijn. Maar oom Japekop pikt dat dus niet.
En ons mens wordt er nerveus van, zegt ze. Omdat we dus steeds maar vechten. Ja, ook omdat ik bovenop Cera spring. En dan wordt Cera boos.



Dus er is een afspraak gemaakt met de dierenarts. Morgen gaan we daar heen. Ik weet niet wat de dierenarts gaat doen, maar mijn mens zegt dat ik dan wat rustiger ben en dat het dan ook wat rustiger in huis wordt. Ja, het schijnt te maken te hebben met balletjes en hormonen. Nou, het zal wel allemaal. Ik zie het wel dus. In elk geval gaat peettante ook mee. Dat lijkt me best wel gezellig. Ik snap alleen niet waarom ik nou naar de dierenarts moet en oom Japekop niet, terwijl we toch samen ruzie maken. Nee, ik heb geen zin om in de auto mee te gaan. Want met mij is niks aan de hand, vind ik zelf. Ja, ik zal later wel vertellen hoe het was daar. Bij de dierenarts ja.
En nu ga ik eerst maar slapen.
En dan zien we morgen wel weer. Trusten ja. Mag ik morgen ook onder het dekbed? Dan is het goed, ja.

Nieuwe blog blijkt geen optie.

Gisteravond hebben wij een nieuwe blog gemaakt, maar dat bleek voor niks. De foto-opslag van Picasa (web) blijft vol want dat gaat dus niet per blog maar per account.
Wat we nu hebben gedaan is het verder verwijderen van oude berichten; helaas was er geen andere mogelijkheid. We gaan dus gewoon maar weer verder en moeten om de zoveel tijd oude foto's verwijderen zodat we plek vrijmaken voor nieuwe.
Het zij zo. Of heeft er iemand een andere oplossing voor ons???

Niet moeilijk doen.

Japekoppie:
Ik weet zeker dat hier wat achter zit. Ja, dat kan ik ruiken. Dus moet het deurtje maar even open, heh? Ja, dat is nog een hele klus. Zit namelijk best wel stevig dicht, dat deurtje. Maar ik geef niet gauw op. Want ik moet namelijk weten wat er zo ruikt.



Kijk, dat gaat goed. Ja, al een flink stukkie open gekregen inderdaad. Kwestie van doorzetten ja. Ruikt u het ook? Nee?



Zo, nu eens even kijken. Hoop stof, dat wel. Verder niet veel bijzonders, geloof ik. Geef me nog even de tijd om te snuffelen. Nee, ik laat me niet opjagen. Rustig aan maar.



Nou, ik geloof dat ik me heb vergist. Er is niets bijzonders in dat kastje, nee. Ja, ik heb goed geroken maar het valt allemaal mee. Als er al wat gezeten heeft, dan is het in elk geval nu weg. Verdwenen ja. Nee, geen man overboord. Ik kom nog wel een keertje langs om te zien of het weer is teruggekomen. Ja, dat wat die geur veroorzaakte dus. Ik ben er namelijk zeker van dat het weer terugkomt. Dat wat nu dus weg is inderdaad. Dus druk het deurtje maar niet weer helemaal dicht, dan krijg ik het later wat makkelijker weer open. Ja, je moet vooral niet moeilijk doen als het ook makkelijk kan, heh?

Blog is vol!!!!!!!

Nadat wij vandaag een prachtige reportage hadden gemaakt bij Iwan thuis, gingen wij de foto's van Lotje, Caja en Bonya op onze blogger zetten. Ja, het Leidsch Katblad dus. Tijdens dat opladen, kregen wij opeens het bericht dat onze krant vol was! Wij konden geen foto's meer laden, tenzij wij een flink bedrag stortten....
Wel, dat was dus nooit de bedoeling. Er zit dus niks anders op dan een nieuwe blog te beginnen, een 2e jaargang van het Leidsch Katblad dus.
Dat betekent dat we hard aan de slag moeten om zo snel mogelijk weer belangrijk kattennieuws met foto's te kunnen publiceren!
Wij houden u in deze krant op de hoogte van onze vorderingen.
Ja, wens onze maar sterkte toe!

Bonya

Dit is Bonya. Zij is de nieuwe huisgenote van Iwan. Ze woont al 2 weken bij Iwan en de andere twee meisjes in huis en is al aardig gewend....



Bonya is al twaalf jaar en heeft, voordat ze in haar nieuwe huis kwam, 3 maanden in een asiel gezeten.
Ze is een echte "blauwe rus", maar omdat ze een frommeloortje heeft, mag ze niet aan shows meedoen. Dat vindt ze echter helemaal niet erg, en wij trouwens ook niet.



Wij heten Bonya van harte welkom in de katbladbuurt!
Ja, we hebben nog veel meer foto's van haar, en trouwens ook van Lotje en Caja. Maar onze blog is vol..... Dus u moet nog even wachten op die foto's!

Geef me 1 goede reden!

Japekoppie:
Kijk, daar ligt weer zo'n Wasadingetje op een bordje. Nee, die lust ik dus niet, maar er is iets opgesmeerd en ik wil altijd graag weten wat. Ja, want dat lust ik dan misschien weer wel. In elk geval weet ik dat niet voor ik eraan geroken heb. Maar soms krijg ik nauwelijks de kans. Dan begint ze heel hard NEE te roepen. Dat betekent dan dat ik er af moet blijven, ja.



Dan denk ik: Wat zeurt ze nou! Ik was er nog niet eens bij! En ik wilde alleen maar even ruiken, toch? Of mag dat tegenwoordig ook al niet meer? Geef me eens 1 goede reden waarom ik niet even mag ruiken aan dat Wasadingetje en het smeersel? Ja, eentje maar!



Maar daar heeft ze geen antwoord op. En dan eet ze dat ding op zonder dat ik even heb mogen ruiken. Ja, dan lik ik wat kruimels op, kom voor de zoveelste keer tot de conclusie dat ik die niet lust en spuug ze dus ook gelijk weer uit. Nee, daar is inderdaad geen lol aan.



En dan denk ik: Wat doe ik hier eigenlijk op de tafel? Ze stelt mijn aanwezigheid toch niet op prijs! En ik heb dus weer eens helemaal voor niks gezellig zitten doen hier. Alsof ik niks beters heb te doen ja.






En dan besluit ik maar even een slokje water te drinken. Uit haar glas ja. Begint ze weer NEE te roepen! Mag ook al niet dus. Ook daarvoor heeft ze geen goede reden. Ik bedoel, wat is er nu zo bijzonder aan dat water? We hebben toch genoeg water? Waarom mag ik dan niet even lebberen uit dat glas? Geef me nou 1 goede reden waarom dat niet mag!



Dit is mijn moeder. Tokkie Troy ja. En zij snapt het dus ook niet. Al dat NEE-geroep is voor haar ook erg verwarrend, vooral omdat zij helemaal niks doet wat niet mag.
Maar goed, de volgende keer probeer ik het gewoon weer. Ja, want dan heeft het mens misschien wel iets van kaas of pate op haar Wasadingetje en je weet tenslotte maar nooit. Of er iets naast dat bordje valt inderdaad. Ja, want dan is het voor mij, dat is een ding dat zeker is.