donderdag 12 februari 2009

Het blijft een raadsel


Bolle-wangen:
Ja, ik loop weer te gillen. Nee, ik kan dat niet stoppen, het gaat helemaal vanzelf. Komt diep uit mijn binnenste ja.



Ik heb haast dus ik blijf niet staan voor een praatje met u. Het spijt me. U wilt weten waar ik woon?



Dan moet u mij maar volgen. En als u mijn tempo niet kan bijhouden, hebt u pech gehad. Ja, ik ga doen wat u zo gevaarlijk vindt. Nee, ik moet dat doen. Ik moet naar de overkant ja.


Toevallig komt er niets aan. Ja, het geluk schijnt met mij te zijn. Ik neem aan dat u mij niet verder volgt?



Misschien moet u de volgende keer de fiets maar nemen heh? Nee, ik ben niet bij te houden. Ik zie u wel weer vandaag of morgen. Ja, dan hoort u mij wel aankomen. Ik blijf voor u een raadsel heh? Nee, ikzelf zal u niet wijzer maken. Het is helemaal aan u om het raadsel op te lossen. U noemt zich toch journalist?

1 opmerking:

Anoniem zei

Hij neemt in ieder geval wel keurig het zeebrapad.