Plotselinge natte plopjes.

Japekoppie:
Ik zei nog zo tegen die kleine Zoebel (oke, Boezel dus), dat hij moest uitkijken. Dat het dus lang niet altijd veilig was bij het poezenloket. Ja, want soms zitten er vreemden op de loer. Die komen dan langs om herrie te schoppen. Ik weet dat al lang. Ja, ik ben zo te zeggen een ervaringsdeskundige. Dus als het poezenloket opengaat, kijk ik eerst even rond. Of er geen herrieschoppers op de loer liggen inderdaad.



Dus toen die kleine Zoe.....eh Boezel al direct naar buiten wilde gaan zonder eerst even rond te kijken, heb ik hem gewaarschuwd. Ik zei dat het lang niet altijd veilig is en dat hij moest opletten. Maar dat deed hij dus niet. Opletten ja. Hij vloog direct naar buiten zonder uit te kijken. Erg onverstandig ja.



Natuurlijk had ik gelijk. Ja, want die Franskat had zich verschalkt op de buitentafel. Op de zitbank ja, en dan aan de kant van de straat zodat wij hem niet zo gauw konden zien. Maar hij zat daar dus wel en hij was weer in een echte pestbui.

Toen dus de Zoebel, ja hoor, Boezel, naar buiten was gegaan, sprong die Bel op ons bloementafeltje. En de Boez dus zat net onder dat tafeltje. Nee, die kleine Boez had dus helemaal niks door. Ja, hij moet nog veel leren, die kleine. Erg onvoorzichtig ja. Terwijl ik hem nog zo had gewaarschuwd.

Wel, de Boez zat dus behoorlijk in het nauw. Ja, want die Franskat bleef niet op het tafeltje zitten natuurlijk, maar ging een niveau lager om vandaar een betere kijk te hebben op die kleine. En die kleine, de Boez dus, kromp inelkaar van angst. Maar ja, ik had hem dus wel gewaarschuwd en hij had niet naar mij geluisterd.

En toen die kleine mij om hulp vroeg, dacht ik: tja, je hebt er om gevraagd. Ik kan hem toch niet elke keer weer te hulp schieten als hij in de problemen zit heh? Nee, hij moet eerst maar eens leren luisteren naar mij en beter opletten. Dus ik deed helemaal niks en wachtte gewoon af.

Ja, het wordt hoog tijd dat hij leert zijn eigen problemen op te lossen. Bovendien was er niet echt veel aan de hand. Nee, die Bel is volgens mij niet echt gevaarlijk. Veel geschreeuw en weinig actie dus. Ja, hij maakt een hoop lawaai en dreigt aan te vallen, maar als je hem effe kwaad aankijkt, neemt hij de benen. Ja, dat weet ik dus maar die kleine weet dat nog niet. En ik vind het tijd worden dat hij dat gaat leren. Dus bemoei ik me niet meer met dat soort spelletjes. Spelletjes ja. U dacht toch niet dat dit alles serieus genomen moet worden?

Wel, het liep sowieso allemaal met een sisser af.

Ja, het ging namelijk sneeuwen. Bel kon daar dus niet tegen. Bij de eerste de beste vlok raakte hij al overspannen. Ja, hij ging er dus vandoor. En die kleine wist ook niet wat hem overkwam. Nee, die schrok ook van die plotselinge natte plopjes op zijn vacht en ging snel naar binnen toe.

Ik? Nou, ik had al een dakinspectie uitgevoerd en vond het wel welletjes. Ja, ik was best wel enigszins vermoeid en had er eigenlijk al een halve dag opzitten. Dus ik heb mijn moeder even gezelschap gehouden op het logeerbed. Wat die kleine verder is gaan doen? Daar houd ik mij dus niet mee bezig. De fotograaf? Die ging natuurlijk weer voor de tv zitten. Schaatsen ja. Later begreep ik dat die Sven weer heeft gewonnen. Ja, want we kregen dus een ruimere portie Gourmet dan anders. Omdat het zo spannend was geweest ja, en omdat hij weer de beste was. Maar mijn rondjes mogen er ook wezen. Alleen bestaat daar geen WK voor. En dus ook geen gouden plak, nee. Jammer, ja.