Op nog geen meter afstand.

Harremans:
Het is echt niet te geloven. Komt die kleine de Poort door scheuren, ploft ie hier doodleuk naast me neer. Op nog geen meter afstand, ja. Alsof hij lak heeft aan alle regels, en deze tuin hier van hem is.



Geen enkel respect, nee. Terwijl hij dondersgoed weet dat wij geen anderen in onze tuin dulden, ja. Ja, het is dat ik vandaag heel hard heb gewerkt en de energie niet heb om hem terug naar zijn straat te meppen. Ik blijf natuurlijk wel op mijn hoede ja, dat heeft u goed gezien.



Nee, ik voel mij niet op mijn gemak. Hij lijkt wel met de dag brutaler en vrijer te worden, maar dan is hij hier toch echt aan het verkeerde adres. Boezelmans heet hij toch? Wel, hij had beter Boevenmans kunnen heten. O, die had u al een keer gehoord? Nou, dan moet u toch maar eens overwegen om die naam te veranderen. In elk geval gaat dit dus geen tweede keer gebeuren heh? Dat hij zomaar de hoek om komt en hier vlakbij mij gaat liggen dweilen dus. Als ik maar een haartje meer energie had gehad, zou hij er nu niet meer zo brutaal bij liggen, nee. Dan had ik hem allang een pak slaag gegeven waardoor hij zeker een week lang zijn snuit hier niet meer had durven laten zien. Maar ik ben dus te moe nu. Ja, dat ik geen zin heb speelt ook mee. Maar wellicht voel ik me over een minuut of tien weer wat opgeknapt en dat krijgt hij het alsnog voor zijn kiezen. Of ik roep mijn broer erbij, dat kan natuurlijk ook. Ja, komt u over tien minuten maar terug, dan zal u wat beleven. Let maar op, ja.
De Boez was natuurlijk na een paar minuten alweer elders in de tuin aan het klooien. En Harremans trouwens ook. Wij denken dat Har echt moe was, anders had dit allemaal niet plaatsgevonden. Maar goed, wij hebben dus geen spannende foto's kunnen maken. En dat vonden wij wel een beetje jammer....

Van mij hoeft het niet....

Cera:
Ja, ik ben hier om mevr. Troy te helpen. Met het bewaken van de redactie inderdaad. Nee, erg druk is het niet want het is vakantietijd heh? Zo heb ik Bel de Franskat al in geen weken gezien. Niet dat ik daar rouwig om ben, want ik ben hem liever kwijt dan rijk, zal ik maar zeggen. Ja, het is een vreselijke pestkop en hij laat mij dus ook nooit en nimmer met rust. Daarom vind ik het prettig dat hij met vakantie is, ja. Ja, van mij mag hij nog wel een paar weken wegblijven. Of langer inderdaad. Hoe langer hoe liever dus. Ja, Japekop en de Boez zijn op pad. Misschien zitten ze wel allebei op het dak ruzie te maken, wie zal het zeggen. En omdat mevrouw Troy hier helemaal alleen zit dus, ben ik haar gezelschap gaan houden. Ja, twee paar ogen zien meer dan 1, heh?



T. Troy:
Nee, ik heb niet om haar hulp gevraagd. Is ook helemaal niet nodig nee. Eigenlijk heb ik haar hier liever niet. Omdat ze pestkoppen aantrekt, inderdaad. Bovendien is het mijn taak om hier de boel in de gaten te houden en het Poezenloket te bewaken, en heeft zij daar niks mee te maken. Zij is het model en doet ook wat aan Verkennen, en dat is wat mij betreft meer dan genoeg infiltratie, zeg maar. Ja, dat gedoe met de Boez vind ik ook maar niks. Zij is veel te oud voor hem en hij moet nog zoveel leren. Nee, dat kan niet lang goed gaan tussen die twee. Ja, voor de Boez had ze een soort van verhouding met mijn zoon Japekop. Dat ging dus ook niet goed. Ook teveel leeftijdsverschil, maar dan weer de andere kant uit, als u begrijpt wat ik bedoel. Nee, van het begin af aan heb ik voorspeld dat het niks zou worden en ik heb wel gelijk gekregen, heh? Maar goed, na Japekop is nu dus de Boez aan de beurt. Ja, dat betekent dat ze te pas en te onpas bij ons naar binnen loopt. Nee, niet alleen om met hem te sjanzen dus, maar vooral ook om onze voerbakjes te plunderen. U dacht toch niet dat ik dat niet in de gaten had, heh? Nee, verder zit er geen centje kwaad in Cera, dat moet ik toegeven. Maar dat in- en uitgeloop vind ik niet prettig. En ze hoeft dus ook niet te komen helpen met de bewaking, want dat kan ik allemaal alleen wel af. Wat zegt u? U vertelt me dat ze misschien wel een beetje eenzaam is? Daar had ik nog niet bij stilgestaan nee. Ja, daar zegt u wat. Wel, ik zal deze gedachte zeker meenemen in mijn mening over Cera. Kunnen we het hierbij laten?

Pluis, de Amerikaan, overleden...

Gisteren is mijn lieve Pluis overleden. Hij was ziek, maar ik hoopte zo dat hij weer zou opknappen. Maar hij knapte niet op en hij ging alleen maar verder achteruit. Gisteren is hij bij de dierenarts op mijn schoot overleden. Hoewel ik weet dat het niet anders kon, was het een enorme moeilijke beslissing. Het voelt zo ontzettend dubbel. Ja, tuurlijk weet ik dat het voor hem beter is zo; hij kon zo niet verder. Maar wat doet het enorm veel pijn, die beslissing en het gemis. Tussen mijn tranen door denk ik hem opeens weer lekker op de bank te zien liggen. Ook Poekje kijkt af en toe op, zoals hij altijd deed als Pluis de kamer in kwam lopen. Zou hij weten wat er met zijn maatje gebeurd is?
Ik ben heel dankbaar voor alle mooie jaren met mijn lieve Pluis; we hebben samen veel meegemaakt en het heel fijn gehad met elkaar. Ik probeer daar constant aan te denken om maar even het beeld van gisteren te vergeten. Ik ben er helemaal kapot van en mis Pluis enorm.

Ik heb een foto van Pluis bijgevoegd. Hij verdient zeker een mooie plek in het katblad.

Marit.

Dat vinden wij ook Marit. Vanavond steken wij een kaarsje aan voor Pluis. En we wensen je natuurlijk heel veel sterkte toe.

Voor de mensen die niet (meer) weten wie Pluis was, kijk onder "Labels" onder "wit gebied".

Pluis woonde (met Poekje) net iets buiten de Katbladbuurt, langs het gevaarlijke water.

Lekkers en speelgoed voor het asiel.

De dames van het asiel poseren bij de door ons meegebrachte goederen.


Dezelfde goederen nog even op een rijtje.

Vandaag hebben wij een deel van onze missie volbracht. Wij gingen met lege achterbak en volle knip langs twee dierenwinkels, vulden de achterbak en leegden de knip, en reden vervolgens naar het dierenasiel om te spullen te brengen.

Ja, wij hebben dus een deel van het geld dat wij ophaalden op de verjaardag van de redactiekatten omgezet in hoogwaardige kattenbrokken, heerlijk blikjesvoer van verschillende merken, diverse soorten snoepgoed en een flinke verzameling speelgoed, allemaal voor de katten in het asiel. Dierenshop Eddy Bon deed er zelfs nog iets extra's bij, waaronder ook bakken en bussen voer voor kleine blafbeestjes, maar dat vonden wij natuurlijk alleen maar erg lief en leuk!

Het eten en speelgoed werd dankbaar door de asieldames in ontvangst genomen en wij vroegen ze even te po(e)seren, wat zij graag voor ons deden, samen met een jonge gaste en de asielkat. Nu rest ons nog het fabriceren van een keurig groot sponsorbord, en het maken van 3 borden met tekst voor op (dus) 3 adoptiehokken. Want naar die sponsoring gaat de rest van het opgehaalde geld! Natuurlijk gaan wij regelmatig kijken wie er in "onze" hokjes te gast is en zullen daar dan ook verslag van doen.

Wij danken nogmaals alle gulle gevers van harte, en houden hen op de hoogte middels onze asiel-verslagjes!

Ontbijtje.

Vanochtend mochten wij bij Harremans (links) en Panda (rechts dus) het ontbijt serveren. Dat was geen nare opdracht. Deze jongens waren zo enthousiast, dat het leek alsof wij hen van de hongerdood kwamen redden.



Toen wij eenmaal het ontbijtplateau op de grond hadden weten te zetten, hoefden we alleen nog maar een stap achteruit te doen. Een luid gesmak bereikte onze oren. Heerlijk dankbaar werk, op deze manier. Nee, dit is heel anders dan het gedrein in onze keuken. En dan nog de afkeurende blikken wanneer het smaakje onze redactieleden niet bevalt. Deze jongens, Har en Panda dus, eten met graagte op wat je hen voorzet. Geen op- of aanmerkingen, gewoon lekker smikkelen.



Panda was het eerst voldaan. Hij sprong direct de tuin in om aan de slag te gaan. Tenminste, dat denken wij. Links ziet u Mio, die dus al vroeger was opgestaan. Of zijn mens dan, heh?

Harremans zorgde ervoor dat er geen kruimeltje overbleef. Ook erg handig, vinden wij, want dat bespaart je weer afwasmiddel. Ja, het opdienen van dit ontbijt was voor ons een waar feest. En het zet ons aan het denken.....

Chagrijnige dames.

Wij maakten een korte wandeling met Cera en de Boez, en werden direct aan het begin van ons tochtje al (in de Kruidentuin) onheus bejegend door Siep. Ze gromde en blies, en probeerde vervolgens bovenop de Boez te springen, maar deze maakte een zijwaartse beweging zodat Siep miste.


Natuurlijk liet Siep dit niet op zich zitten en ze volgde de Boez, die ondertussen al een eind verderop tussen de rozemarijn aan het klooien was. De Boez echter was niet van plan de Kruidentuin te verlaten omdat Siep toevallig (?) in een chagrijnige bui was.



Hij liet zich pontificaal midden op het pad neerploffen en wachtte af wat Siep verder met hem van plan was. De brutaliteit van en het gebrek aan angst bij de Boez, schrok Siep af. Was zij net nog van plan de Boez een lesje te leren, nu hield ze haar pas in en deed alsof ze iets belangrijkers tussen de straatstenen had ontdekt.

Vervolgens ontdekte ze ook nog eens iets tussen de struiken verderop, en zo probeerde Siep haar gezicht te redden. De Boez kwam toen maar overeind en dook een eindje verder tussen de planten.

Maar wij hadden afgesproken een stukje te gaan lopen en niet om te gaan zooien tussen de planten. Cera vond trouwens ook dat het tijd was om verder te gaan, dus wij riepen de Boez tot de orde en vervolgden ons wandelingetje.

Cera werd in de parallelstraat nog even afgeleid door Luna, die in plaats van op het wielhuis ernaast lag. Uiteraard is dit belangrijk nieuws. Luna zou toch geen last hebben van artrose zodat zij de sprong naar het dak niet meer kan maken? Zijzelf had geen commentaar maar gaf ons wel te kennen (en dan vooral Cera) dat wij beter konden doorlopen, want anders.....
Dus liepen wij door want wat dat "anders" betekende, wilden wij niet te weten komen.

De Boez ging natuurlijk weer in de hoogste versnelling. Cera wilde graag nog even een stukje verderop, maar Boezelmans liep alweer aan het einde van de Steeg van Storm en dwong ons zo ook terug te keren naar de redactie. Een korte wandeling mag blijkbaar niet iets langer worden, en waarschijnlijk had de Boez nog andere plannen.

In de Katbladstraat lag Storm. Normaal gesproken zou hij niet twijfelen en direct proberen Cera in haar achterste te bijten of krabben, doch op dit moment had hij andere belangen. Dat kwam ons natuurlijk goed uit, want wij zaten niet te wachten op een model met weer een trauma erbij. Wij konden dus zonder gevaar de hoek van de Steeg om en terugkeren naar de redactie. Daar namen Cera en de Boez een paar brokjes en wij maakten voor onszelf een kopje oploskoffie. Nee, dat smaakte inderdaad niet echt geweldig..... En verder hebben wij op dit moment geen nieuws meer te melden.

Hoog en droog.

Commentaar bij deze diapresentatie is volkomen overbodig. Maar je zou zo zelf ook zin krijgen in een boom te gaan liggen! Maar dan moet het niet regenen, heh?

Met z'n tweetjes.

Omdat er niet veel katten op straat te zien zijn deze week (veel zitten verplicht binnen met vakantieoppas), volgen wij maar weer eens de Boez en Cera, als zij samen naar het Zooiplein gaan. De Boez komt op dit pleintje om ook daadwerkelijk te gaan zooien, Cera hobbelt wat om hem heen. Zij zooit bijna nooit....



Terwijl de Boez uitgebreid overal snuffelt, houdt Cera hem dus in de gaten. Wij hebben de indruk dat poezen minder geneigd zijn tot "zooien" dan katers (geholpen exemplaren dan, heh?). Wij hebben namelijk ook mevrouw Troy maar zelden zien zooien of klooien. Zij bewaakt de vergadertafel en het poezenloket, houdt daarbij de omgeving goed in de gaten en jaagt indringers weg of houdt ze op een afstand. Cera is altijd op de vlucht voor dezelfde indringers, maar beide poezen zooien (of klooien) dus nauwelijks. Cera doet overigens wel aan verkennen (maar dat wist u al; ze staat immers vlak voor haar examen!), maar dat is weer heel wat anders (wat u ook al wist natuurlijk!). Maar dit terzijde, we keren terug naar het Zooiplein.



De Boez zit wat in het zand te graven. Wat hij zoekt, weten wij niet. Even nog zijn we bang dat hij zal gaan zitten plassen of erger (kinderspeelplaats is niet voor kattenpoep), maar gelukkig doet hij dat niet. Cera hobbelt dus wat om hem heen en zoekt ondertussen naar ander vermaak.



De Boez lijkt uitgegraven. Zoveel zand ligt er nou ook weer niet, dus we kunnen ons voorstellen dat je daar niet meer dan een minuutje mee bezig bent. Hij kijkt om zich heen om te kunnen bepalen waar hij verder zal gaan zooien. En waar is Cera ondertussen dan?

Zij werkt aan haar conditie en balanceert op de evenwichtsbalk. Zij loopt een aantal keren op de balk hen en weer en draait daarbij bevallig en behendig tegelijkertijd. Cera is erg lenig en dus goed in allerlei turnoefeningen. En omdat zij ook model is, zijn haar bewegingen als van een balletdanseres. Ja, Cera heeft vele talenten.

De Boez snuffelt tussen de blaadjes en het vuil langs de muurtjes. Cera kijkt toe. Zij zal haar kleine, bevallige neusje niet in de viezigheid steken. Hoewel, soms kan zij het wroeten in een opengescheurde vuilniszak ook niet laten. En dat is nu weer iets wat de Boez niet zo gauw zal doen. Wij hebben trouwens onlangs wel vernomen dat de Boez is binnengedrongen in het huis van Bohr, en daar een voerbakje heeft geledigd. Wij waren zeer geschokt.

Cera en de Boez wisselen hun eigen geluidjes uit. Boez horen we erg vaak Puhrrrrr? roepen en Cera antwoordt met kleine Mauwtjes. Af en toe gaan de neusjes tegen elkaar ter bevestiging van hun vriendschap. Elke keer weer als wij dergelijke blijken van genegenheid tussen die twee zien, voelen wij een klein snikje in onze keel. Maar dat zal wel komen door een opkomend verkoudheidje of zoiets. Een kattenjournalist moet zijn emoties uiteraard kunnen beheersen.

De Boez zooit weer verder en Cera wacht tot hij daarmee klaar is. Wij hopen dat Cera misschien zal gaan schommelen, maar dat doet zij niet. Wellicht heeft zij al eens eerder opgemerkt dat zo'n hangend plankje niet op zijn plek blijft als zij erop springt? Wij hebben Cera wel al eens op de glijbaan gezien, maar zij bleef toen bovenop zitten, ondanks onze aanmoedigingen om naar beneden te glijden. De foto van het jaar hebben wij dus nog niet kunnen maken....

Dan is de Boez klaar met zijn gezooi op het Zooiplein. Zonder op Cera te wachten, loopt hij terug naar de redactie. Wij vinden dit niet aardig van hem en zullen hem daarover aanspreken. Samen uit, samen thuis, heh?

En zo denkt Cera er ook over. Zij neemt niet de tijd om de normale uitgang te nemen maar klimt over het hek om de Boez snel te kunnen volgen. Dan loopt ze met de fotograaf mee terug naar de redactie. De Boez is allang door het Poezenloket de redactie binnen gegaan en zit in de keuken klaar voor een portie jongemannenbrokjes. Nee, de liefde van de Boez voor Cera is minder sterk dan andersom. Of vergissen wij ons? De toekomst zal het leren.

Vier hebben al een nieuw huis...

Ja hoor, daar zijn ze weer, de heidepoesjes! Wij kregen nieuwe foto's van Wilma en zij berichtte ons dat het goed gaat met de kleintjes.



Er zijn, zoals eerder bekend gemaakt, twee seal pointjes, een meisje en een ventje.
Ze zijn allebei reeds besproken!



Het meisje gaat Heidi heten. Drie keer raden waarom!
Het ventje gaat Igor heten. Hij komt naar Leiden! Nee, niet op de redactie, want dan kunnen we Japekop's koffertje wel gaan klaarzetten.



Maar ze mogen nog niet bij Wilma weg. Nee, ze moeten eerst allemaal op gewicht komen en bovendien moet Wilma ze nog wat "manieren" bijbrengen. Daar is Wilma's opvang tenslotte voor! Kortom, ze moeten nog groeien en gesocialiseerd worden.



Er zijn, zoals u eerder kon lezen, ook twee zwartjes, ook een ventje en een meisje. Het kleine zwarte ventje krijgt de naam Bommel en is dus eveneens besproken.

Het rooie ventje heeft ook al een nieuw huis om straks naar toe te gaan, en zijn naam wordt: Bram. Bram(metje) gaat met Bommel(tje) mee.

Bram is de grootste, vanaf het begin al. Je zou haast gaan denken dat hij wellicht uit een ander nest komt, ook vanwege zijn afwijkende kleur (in vergelijking met de anderen dus, heh?) Maar dat blijft gissen.

Dit meisje is nog niet besproken. Ze heeft een half-lange vacht, haar haren zijn aan de onderkant beige en aan de bovenkant bruin/zwart. Wat een schatje....

En het zwarte vrouwtje heeft ook nog geen nieuw adres......

Het zwarte meisje, het "smoke"-meisje en het zwarte ventje vielen in het begin af. Daarom moest Wilma speciale kittenmelk voor ze halen en kregen ze daarnaast ook pap. Inmiddels groeien ze gelukkig weer.

Voor twee van de heidepoesjes moet er dus nog een nieuw huis gevonden worden. Natuurlijk hopen wij dat dat lukt zodat ze niet terug hoeven naar het asiel, waar ze in eerste instantie gebracht werden nadat ze op de hei waren gevonden.

De televisieploeg van "Hart van Nederland" wilde graag de vondelingen filmen, maar alleen als ze de hond, die ze gevonden heeft, ook konden filmen. En daar de hond geen adres heeft achtergelaten, viste de ploeg achter het net..... Wilma was daar niet rouwig om.

Wij wensen Wilma weer veel succes toe met haar "opvang-activiteiten"!

Wij hebben bericht gekregen van Wilma dat wij de foto's van de kleine zwartjes doorelkaar hebben geplaatst. Dit is echter niet meer te herstellen. Onze excuses daarvoor.

Zooien in de Katbladstraat.

Wij hadden Oscar al een paar dagen niet meer gezien, dus gingen we maar eens bij het Zooiplein kijken. Hij woont daar immers vlakbij! En ja hoor, daar was hij, Oscar. En dat hij aan het zooien was, zie je natuurlijk gelijk.



Uiteraard was Cera met ons meegelopen. Zij verwacht elk moment haar Verkennersexamen mogen te doen, dus ze blijft in de buurt van de fotograaf. Oscar scheen haar niet op te merken maar in feite had hij haar best wel gezien en ging zich een beetje voor haar uitsloven.



Hij rolde wat onder het bankje heen en weer, maar Cera reageerde nergens op. Nee, zij kijkt naar geen enkel ander ventje sinds de Boez haar vriendje is.



Oscar rolde nog wat door maar dat had geen zin. Tenminste, hij trok er niet de aandacht van Cera mee.

Tenslotte gaf hij het maar op. Wij vroegen hem waar zijn huisgenoot Lima was, maar dat wilde Oscar ons niet vertellen. Toen gingen wij zelf maar op zoek. We liepen naar de overkant van de straat.

En ja hoor, daar zat Lima. Hij hield zich weer eens verscholen. Wij snappen nog steeds niet dat dit Boefje enkele dagen zoek is geweest en vervolgens zomaar weer kwam opdagen. En dat hij bij thuiskomst niet uitgehongerd was. Waar hij heeft gezeten en wat hij heeft gedaan zal altijd wel een raadsel blijven.

Het is dat de Boez meer wit in zijn vacht heeft, anders zou je je zo kunnen vergissen! Vooral als Lima weggedoken onder een tafel zit en je hem maar half ziet.

En als je het over de duvel hebt? Boez was dus ook gearriveerd. Als er iets te doen is, wil hij daar altijd bij zijn. Nu was er niet zoveel te doen bij het Zooiplein, maar in elk geval was Cera daar en Oscar dus ook. Het kwam tot een voorzichtig treffen tussen de Boez en Oscar. Heel behoedzaam besnuffelden ze elkaars neus. En daarna nog een keer. Blijkbaar was het goed, want ze gingen als vrienden uit elkaar. Er werd nog even gezooid op het plein, maar dat laten we nog wel een keer zien. Of niet. Dat hangt af van het andere nieuws of het ontbreken daarvan.

Wij vragen ons wel af: Waarom heeft Oscar zijn staart omlaag hangen en is die van de Boez omhoog? Wie het weet mag het zeggen...