Simba:
Zo mevrouw Katblad. Weer een ommetje aan met maken met uw twee kereltjes? Ja, die ouwe met die lange staart ken ik wel. Van het dak inderdaad. Ik mag hem daar graag een lel verkopen. Die met die grote ogen heb ik ook al eerder gezien. Uw jongste ja. Brutaal ventje; hij krijgt zijn trekken nog wel thuis. Maar goed. Hoe zit dat nu met dat feest?
Ja, vertelt u het maar. Natuurlijk hou ik ondertussen die twee ventjes van u in de gaten, maar dat spreekt vanzelf. Wel? Hoe zit dat met dat feest? Oh, het gaat gewoon door. Ook als het regent dus. Ach, u heeft een mooie binnenruimte? Dat komt mooi uit dan heh?
Nee, ik kijk u niet aan. Uw weet dat ik niet van mensenogen gediend ben. Bovendien is dit mijn stukje straat en ben ik aan mezelf verplicht alle passanten nauwlettend in de gaten te houden. Ja, ik zou ze graag even een lesje leren maar u gooit roet in het eten. Door uw aanwezigheid inderdaad. Maar ik kom ze nog wel tegen. Is het niet hier dan is het in de Kruidentuin of bij u voor de deur. En dan vechten we het wel uit. Of op het dak ja, dat kan natuurlijk ook. Die kleine met die ogen zit steeds vaker op het dak, dus vandaag of morgen zullen wij elkaar vast beter leren kennen. Ja, daar verheug ik mij erg op. U niet? Wel, zorgt u er maar voor dat het in orde komt met dat feestje van u. En de inzameling inderdaad. Met die nattigheid kom ik voorlopig toch niet op het dak. Dus dat is van later zorg ja.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten