donderdag 30 juli 2009

Pluis, de Amerikaan, overleden...


Gisteren is mijn lieve Pluis overleden. Hij was ziek, maar ik hoopte zo dat hij weer zou opknappen. Maar hij knapte niet op en hij ging alleen maar verder achteruit. Gisteren is hij bij de dierenarts op mijn schoot overleden. Hoewel ik weet dat het niet anders kon, was het een enorme moeilijke beslissing. Het voelt zo ontzettend dubbel. Ja, tuurlijk weet ik dat het voor hem beter is zo; hij kon zo niet verder. Maar wat doet het enorm veel pijn, die beslissing en het gemis. Tussen mijn tranen door denk ik hem opeens weer lekker op de bank te zien liggen. Ook Poekje kijkt af en toe op, zoals hij altijd deed als Pluis de kamer in kwam lopen. Zou hij weten wat er met zijn maatje gebeurd is?
Ik ben heel dankbaar voor alle mooie jaren met mijn lieve Pluis; we hebben samen veel meegemaakt en het heel fijn gehad met elkaar. Ik probeer daar constant aan te denken om maar even het beeld van gisteren te vergeten. Ik ben er helemaal kapot van en mis Pluis enorm.

Ik heb een foto van Pluis bijgevoegd. Hij verdient zeker een mooie plek in het katblad.
Marit.
Dat vinden wij ook Marit. Vanavond steken wij een kaarsje aan voor Pluis. En we wensen je natuurlijk heel veel sterkte toe.
Voor de mensen die niet (meer) weten wie Pluis was, kijk onder "Labels" onder "wit gebied".
Pluis woonde (met Poekje) net iets buiten de Katbladbuurt, langs het gevaarlijke water.

8 opmerkingen:

Trudi zei

Marit heel veel sterkte, en Pluis veel plezier achter de regenboog!

Annemieke zei

Heel veel sterkte voor de achterblijvers.

Hans zei

Ik weet wat het is om kat te zien overlijden op je schoot, terwijl je weet dat het beter voor de kat is. Maar het doet altijd veel pijn. Ik wens je veel sterkte. Troost je zelf met de herinneringen, dat doe ik nog steeds met mijn katten die al meer dan 15 jaar geleden zijn overleden en die ik iedere dag even groet bij hun foto's! Zoals mijn rooie kater waar ik al eerder over heb verteld en precies Garfield was, net zo een karakter. Mijn kattenvrienden hebben me ingeprent nooit meer een rode kater te nemen, want die kan nooit de vergelijking met hem, Bacchus zoals ie heette, kunnen doorstaan.
Mvgr

Hans

ina zei

Bij ons is jaren geleden Brutus overleden. Hij was nog maar 7 maanden oud. Zijn broertje Murphy ging ook steeds kijken bij de trap of Brutus er weer aan kwam, dat was vreselijk zielig. Murphy werd depressief, at niet meer, wilde alleen maar bij mij op schoot liggen. Toen hebben wij er een kitten bij genomen, dat heeft hem erg geholpen.
Veel sterkte bij de verwerking van dit verdriet voor mens en dier.

Katja zei

Heel veel sterkte gewenst Marit (ook met Poekje, hopen dat hij het ook een beetje 'trekt' dat Pluis er niet meer is). Je hebt een liefdevolle beslissing genomen voor Pluis, maar ook al was dat het beste wat je voor hem kon doen, 't blijft natuurlijk enorm verdrietig...
Hopelijk komen de mooie herinneringen snel in de plaats van de herinneringen aan het afscheid.

Inge zei

Wat ontzettend verdrietig. Heel veel sterkte met het gemis van Pluis, wat was hij mooi!
Hij blijft in je hart en wat je voor hem gedaan hebt is het beste wat je hem kon geven ook al doet het jou zoveel pijn..... Dikke knuffel van Bob & bill en mij.

Jacq. zei

Wat een mooie kater en wat een gemis.De pijn van het afscheid en hem te moeten loslaten kost tijd maar o zo belangrijk voor het verwerken.Heel veel STERKTE, Marit!

Wilma zei

Marit, heel veel sterkte met dit grote verlies. En Pluis, een goede reis naar het licht en doe ze allemaal maar de groeten van ons, achterblijvers!