Japekoppie:
Kijk, daar ligt weer zo'n Wasadingetje op een bordje. Nee, die lust ik dus niet, maar er is iets opgesmeerd en ik wil altijd graag weten wat. Ja, want dat lust ik dan misschien weer wel. In elk geval weet ik dat niet voor ik eraan geroken heb. Maar soms krijg ik nauwelijks de kans. Dan begint ze heel hard NEE te roepen. Dat betekent dan dat ik er af moet blijven, ja.
Dan denk ik: Wat zeurt ze nou! Ik was er nog niet eens bij! En ik wilde alleen maar even ruiken, toch? Of mag dat tegenwoordig ook al niet meer? Geef me eens 1 goede reden waarom ik niet even mag ruiken aan dat Wasadingetje en het smeersel? Ja, eentje maar!
Maar daar heeft ze geen antwoord op. En dan eet ze dat ding op zonder dat ik even heb mogen ruiken. Ja, dan lik ik wat kruimels op, kom voor de zoveelste keer tot de conclusie dat ik die niet lust en spuug ze dus ook gelijk weer uit. Nee, daar is inderdaad geen lol aan.
En dan denk ik: Wat doe ik hier eigenlijk op de tafel? Ze stelt mijn aanwezigheid toch niet op prijs! En ik heb dus weer eens helemaal voor niks gezellig zitten doen hier. Alsof ik niks beters heb te doen ja.
En dan besluit ik maar even een slokje water te drinken. Uit haar glas ja. Begint ze weer NEE te roepen! Mag ook al niet dus. Ook daarvoor heeft ze geen goede reden. Ik bedoel, wat is er nu zo bijzonder aan dat water? We hebben toch genoeg water? Waarom mag ik dan niet even lebberen uit dat glas? Geef me nou 1 goede reden waarom dat niet mag!
Dit is mijn moeder. Tokkie Troy ja. En zij snapt het dus ook niet. Al dat NEE-geroep is voor haar ook erg verwarrend, vooral omdat zij helemaal niks doet wat niet mag.
Maar goed, de volgende keer probeer ik het gewoon weer. Ja, want dan heeft het mens misschien wel iets van kaas of pate op haar Wasadingetje en je weet tenslotte maar nooit. Of er iets naast dat bordje valt inderdaad. Ja, want dan is het voor mij, dat is een ding dat zeker is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten