Mevrouw Troy experimenteert

Mevrouw Troy, die normaal gesproken uit principe elke drug weigert, wilde wel voor een keer meedoen aan een experiment. En dat experiment hield in dat zij een beetje zou snuffelen aan een takje Nepeta (kattenkruid dus), eventueel op een blaadje zou kluiven en dat wij dan zouden kijken wat er met haar gebeurde. En dat wij daar natuurlijk een paar foto's van zouden maken.


Het begon allemaal heel rustig. Mevrouw Troy snuffelde wat, maar haalde in eerste instantie haar neus op voor het takje Nepeta. Bovendien vond zij dat zij de straat in de gaten diende te houden, want je weet maar nooit.



Na een paar keer gesnuffeld te hebben (waarbij zij steeds weer opkeek omdat zij verdachte geluiden hoorde), kreeg zij jeuk aan haar snuit en moest er dus gewassen worden. De jeuk leek erg heftig want er werd driftig gepoetst.

De ogen van mevrouw Troy lijken hier al wat lodderig te worden, maar dat kan ook schijn zijn. In elk geval keek zij bij elk geluid op en bleef zij op haar hoede. Als je namelijk receptioniste bent en je taak het bewaken van het Poezenloket is, dien je je werk tenslotte tot je laatste snik met al je inzet uit te voeren, heh?

Afijn, het snuffelen ging toch over tot wat gekluif op de blaadjes. Eerst heel voorzichtig, maar mevrouw Troy werd stilaan toch wat enthousiaster over deze drug.

Ja, weer een geluid! Mevrouw bleef dus goed opletten, maar nu zorgt ze er wel voor dat het takje niet kan wegwaaien of dat iemand het zomaar van haar zou afpakken. Het goedje werkte dus, zelfs bij mevrouw Troy! Wij hadden dit niet verwacht. Maar het experiment was nog niet klaar.

Mevrouw Troy ging wederom op het takje knabbelen. Ze zakte daarbij steeds verder door haar poezelige pootjes.

Toch bleef zij alsmaar op haar hoede. Tussen het knabbelen door, reageerde ze op elk geluid. Een beetje overdreven vonden wij, want er gebeurde helemaal niets en er kwam niemand voorbij. Maar goed, Troy heeft betere oren dan wij, dus konden wij er mogelijk naast zitten en speelden zich toch belangrijke zaken af buiten ons gehoor en visueel vermogen.

Uiteindelijk werkte het spul dan toch echt. Voor de goede orde: het experiment duurde alles bij elkaar zo'n 20 minuten. Wij hebben dus kunnen vaststellen dat ook mevrouw Troy gevoelig is voor een takje Nepeta, maar dat zij meer tijd nodig heeft dan haar soortgenoten om zo'n takje tot de hare te maken, maar dat heeft dan waarschijnlijk weer te maken met haar plichtsbesef. Het uiteindelijk resultaat is bij haar gelijk aan dat bij andere katten: ze ligt er na gebruik van het kruid net zo laveloos bij.

Maar voordat wij definitief conclusies kunnen trekken, zullen wij dit experiment nog een keer moeten herhalen. T. Troy is daarvan echter nog niet op de hoogte gesteld.