Slimme meid

Cera:
's Ochtends vroeg was ik al bij het poezenloket, maar Pim zei dat 't nog niet open was en dat ik moest wegwezen.


De tweede keer dat ik bij het loket kwam, was het wel open dus. En er stonden zelfs brokjes in de vensterbank. Zeker overgebleven van een voedselpakket ofzo. Zij van de redactie zei dat het seniorenbrokjes waren, maar dat ik er best wat van mocht eten. Nou, ik moet zeggen dat die seniorendingen niet vies zijn. Dus ik heb ze maar effe allemaal soldaat gemaakt.

Maar waar ik eigenlijk voor kwam, was Japekoppie. Dus toen ik alle brokjes naar binnen had gewerkt, vroeg ik of hij aanwezig was. Ja, hij was er wel maar hij lag te pitten en zij van de redactie wou hem niet wakker maken. Hij had een drukke ochtend gehad, zei ze. Dus toen ben ik maar weer weggegaan.

De derde keer die dag dat ik langs het poezenloket kwam, was het eigenlijk weer gesloten. De voerbakjes waren weg en dat was toch wel een teleurstelling. Maar toen ik eens goed onder het raam doorkeek, zag ik tot mijn verrassing Japekop op de vergadertafel zitten.

Mijn hart klopte in mijn keel. En heel verlegen vroeg ik of hij buiten kwam om samen met mij te gaan verkennen.

Toen kwam Japekoppie zomaar naar het loket toe. We zaten snuit tegen snuit. En hij zei tegen me dat hij te moe was om te gaan verkennen omdat hij 's ochtends heel hard had gewerkt op de daken. Dakinspectie ja. Maar hij wou wel even met me zooien buiten. Nou, dat is een beetje heen en weer lopen en hier en daar snuffelen. Hij kon alleen niet naar buiten komen want het loket was dus dicht! Maar gelukkig heeft toen zij van de redactie het raam verder opengedaan. Japekoppie kwam naar buiten en toen hebben we fijn samen lopen zooien. Nee, we hebben geen nieuwe afspraak gemaakt maar besloten om het gewoon aan het toeval over te laten. Dus een verloving zit er inderdaad voorlopig nog even niet in. Misschien dat ik toevalling toch maar die verkennerscursus ga doen. Want het toeval moet je soms een handje helpen. Een slimme meid is immers op haar toekomst voorbereid!