Al was het dan koud, wij gingen toch even een kleine ronde maken. Deze keer met de Boez en Cera; onze twee oudjes bleven liever binnen bij de kachel. Eerst togen wij naar de Kruidentuin. Wij verwachtten daar niemand te zien, maar kwamen zowaar Kaija tegen. Ze zat aan de rand van de tuin C en B te bespieden. Daar bleef het bij, bij dat bespieden. Wij waarschuwden Kaija nog voor het gevaar van te lang stilzitten bij deze vrieskou, maar ze negeerde ons advies. Wijzelf zetten er wel flink de pas in. De parallelstraat in dus.
De Boez hield het tempo ook hoog, maar Cera had nog wat tijd nodig voor wat snuffelwerk in de tuin. Misschien had zij iets belangrijks ontdekt?
NB: Zie de "Poepverbod"tekeningetjes op de straat. Die willen wij ook wel bij ons voor de deur! Of dat echter zou helpen?
Eindelijk kwam Cera dan met ons mee. Er werd een hoop gesnuffeld onderweg, en dan vooral aan de wintergroene struikjes.
Omdat wij best wel het tempo erin hielden en dus dreigden na 10 minuten alweer thuis te komen, kozen wij voor de lange route. Tenminste, dat was onze bedoeling. Cera had daar (zoals altijd) ook wel zin in, maar toen wij zo'n 20 meter voorbij de Steeg van Storm waren, begon de Boez te janken. Jawel, zo'n raar geluid van achter uit de keel dat aangeeft dat er iets goed mis is met de betreffende haarfabriek. Boez was bang en durfde niet verder mee. Een verslaggever van niks dus. Na nog wat keelgeluiden geproduceerd te hebben, keerde de Boez om en liep terug richting de Steeg. Nou, mooie boel. Cera liep uit solidariteit achter haar vriendje aan. En wij keerden toen ook maar om...
De Boez ging vlakbij de Steeg opeens weer flink lopen doen. Hij sprong om Cera heen en daagde haar uit. Net nog een zielig en angstig ventje, nu weer de stoere jongen uithangen.
Tja, we hebben nog maar enkele weken de tijd om samen met Cera ons rondje te lopen, Boez! Daarna zal ze vertrokken zijn uit onze buurt en dan kan ze jou niet meer het verkennersvak bijbrengen! En zo'n goeie lerares zul je niet snel meer vinden!
Ach, laat ze ook nog maar even lekker stoeien zolang dat nog kan. En dan zien we wel weer verder, toch? En wellicht zit het er gewoon niet in en wordt de Boez nooit een echte verkenner. Dan moet hij maar een ander vak leren.
3 opmerkingen:
Ach Boez en Cera,
verhuizen is nooit leuk.
Maar soms zijn er leuke kanten aan. Drie jaar geleden gingen mijn buren weg en kreeg ik nieuwe. Mijn eerste gedachte was, wat vinden ze van mijn katten, dat is altijd een probleem, zeker met buitenkatten. Bij de eerste kennismaking met mijn nieuwe buren vroeg ik, hebben jullie al kennis gemaakt met mijn veestapel?. Ja, zei mijn nieuwe buurvrouw, ik hoopte al dat we buren kregen die ook van katten houden. . . . .
LEUK??? LEUK??? CERA GAAT WEG!!!
Zij is kind aan huis! Wij houden allemaal van haar! Als wij onder de douche vandaan komen, staat Cera klaar om ons kopjes te geven terwijl de rest ongeinteresseerd buiten aan het klooien is! Cera is ons model bovendien! En als niemand met ons mee wil een rondje lopen, is Cera de enige die klaar staat om met ons mee te gaan en nog enthousiast is ook! Zelfs als het regent, stormt of hagelt! EN DIE CERA GAAT VERHUIZEN!!! Dat is dus zwaar Kpfkpgkgkt!!!!
Zo, dat moesten we effe kwijt.....
Cera is een schat! Ik zal haar ook heel erg missen. Hopelijk krijgen we nog eens bericht vanaf haar nieuwe bericht, want ik ben erg benieuwd hoe het met haar gaat.
Kan ze niet blijven? Ze is toch al kind aan huis bij het katblad...
Een reactie posten