Ik vertrek.

Japekoppie:
Oh, guttegut. Zit Rooie Gijs daar weer moeilijk te doen? Ik snap daar helemaal niks van. Leven en laten leven, zeg ik maar altijd, en ik loop gewoon mijn rondjes, markeer hier en daar wat en gun verder iedereen zijn eigen stukkie grond. Nee, ik jaag nooit iemand weg, tenzij ie mijn huis dreigt binnen te komen of een van mijn huisgenoten te na komt, zeg maar. Ja, zelfs die Zoebel (de Boez - red.) verdedig ik af en toe, omdat hij nou eenmaal bij ons woont en dus, zeg maar, bij de familie hoort. Maar ik zoek de confrontatie nooit op, tenzij ze mijn leefruimte binnendringen. Ja, dan grijp ik natuurlijk in, maar dan nog doe ik dat met niet al teveel agressie maar door mijn blikken of met vervaarlijk gegrom. Meer is niet nodig inderdaad, ze begrijpen altijd wat ik bedoel en maken zich dan uit de voeten.



Ja, ik snap dat Rooie Gijs mij niet in zijn tuin wil hebben. Ikzelf vind dat ik best een rondje mag lopen in die tuin, maar als die Gijs daar problemen mee heeft, loop ik net zo goed een eindje om en verken een ander stukkie van de buurt. Nee, ik wacht wel op betere tijden en zal terugkomen op een moment dat die Rooie binnen zit of elders, en dan maak ik alsnog mijn rondje in de Hoftuin. Ach, weet u, ik maak mij liever niet druk, en heb er helemaal geen behoefte aan om die ouwe chagrijn te ontmoeten als hij weer in zo'n bui is. Nee, die partij van hem, daar heb ik helemaal niks mee; ik ben meer van "vrede op aarde" en "geef elkaar de ruimte". En alleen als het niet anders kan sta ik mijn mannetje, maar voorlopig ga ik hier maar even weg. Ja, blijft u gerust nog maar even hier, ik vertrek en zie u later wel weer. Niet te lang blijven hangen heh? Nee, want als u die ouwe teveel aandacht geeft, wordt de situatie er niet beter op. Tot zo dan maar?