Oscar en de Boez zaten buiten voor de deur van de redactie. Zij deden niets bijzonders en waren zelfs niet aan het zooien of klooien. Nee, zij zaten daar alleen maar. Of zij zich verveelden? Dat weten wij niet maar het leek er wel verdacht veel op.
Toen de eerste druppels vielen van een nieuwe bui, keek de Boez even achterom om te zien of het kattenluik nog wel open was. Je moet immers snel naar binnen kunnen vluchten als de nattigheid te heftig wordt, heh? Gelukkig was het luik open. Dat staat trouwens gewoon de hele dag open maar het is goed om dat af en toe te controleren want je weet maar nooit. En natuurlijk moet je ervoor zorgen dat je geen enkel risico loopt met dit wisselvallige weer. Bovendien kan het grote vuilnismonster langskomen en dan moet je ook wegwezen. Redenen genoeg dus om het kattenluik in de gaten te houden!
De bui kwam maar langzaam op gang en een paar druppels op je vacht kun je wel hebben. Vooral als je eraan gewend bent regelmatig zeiknat te worden, zoals Oscar dus.
En omdat er toch op dit moment niks te doen was, probeerde Oscar weer eens wat aaien los te peuteren bij de fotograaf. Oscar kreeg zijn zin. Hij drong ook wel heel erg aan, dat moeten we erbij zeggen.
De fotograaf vond het na een poosje wel welletjes en besloot naar binnen te gaan. Even later ging het zowaar hagelen, maar toen waren de jongens nergens meer te vinden. Pas na de bui meldde de Boez zich weer. Luid klagend natuurlijk en behoorlijk vies en nat. "Eigen schuld", zei de fotograaf. En de dweil moest er alweer aan te pas komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten