Charli, die wij net nog in de Hoftuin hadden gezien, was alweer naar huis gegaan en lag heerlijk in zijn vensterbank uit te rusten van zijn tuingeklooi. Wij hadden geen tijd om hem naar zijn ervaringen te vragen, immers, wij waren met Oscar's proefles Verkennen bezig! En die les moest eerst nog worden afgemaakt. Daarvoor liepen wij naar de Kruidentuin toe.
Daar zagen wij (in de verte) de oude dame Poekie rondscharrelen. Wij hadden nog graag een paar plaatjes van haar - van dichtbij - gemaakt, maar daar voelde Poekie helemaal niets voor. Zodra ze ons had opgemerkt, rende ze de tuin uit de Parallelstraat in. Wat een teleurstelling voor de fotograaf! Maar de cursusleidster ging direct over tot de orde van het moment: er moest les gegeven worden. Oscar, waar zit je? Ben je al druk aan het verkennen?
Wie, ik?
Nee, Oscar dacht dat het nu al pauze was en deed zijn best met heel lief doen en kijken, zodat hij vast wel geaaid zou worden. De cursusleidster had net een zwak moment en trapte er in... Os is af en toe echt niet te weerstaan, dat moeten wij direct toegeven.
Ach! De Boezel was dus ook maar meegekomen! Wij dachten dat hij in de Hoftuin was blijven hangen maar dat dachten wij dus verkeerd. Zou hij dat toch wel interesse hebben in het verkennerswerk? Voorlopig zat hij alleen nog maar tussen de plantjes naar ons te staren, met zijn grote, verwonderde ogen. En naar Oscar natuurlijk, die zich vreselijk lag uit te sloven voor de cursusleidster en fotograaf.
En nu weer verder met de les, jongeman! Begin maar eens met het controleren van het hekwerk. Wel, daar was Os zo mee klaar. Hij inspecteerde dan ook maar een heel klein stukje en dat zet geen zoden aan de dijk. Nee, de Kruidentuin was te hoog gegrepen voor Oscar en daarom gingen we maar terug naar de Katbladstraat. Daar wilden wij Oscar de gelegenheid geven zijn eigen huis en geveltuin te inspecteren. Want dat is makkelijker en dus beter geschikt voor een beginnende verkenner.
Voor het raam zat Lima. Hij keek jaloers naar hoe Oscar en de Boez rondsnuffelden bij de planten en tafel.
Of was het gewoon nieuwsgierigheid en voelde hij zich wel zo lekker achter het glas? In elk geval hield hij Os en Boez goed in de gaten.
De laatste twee waren nu echt heel serieus aan het verkennen geslagen. Elk plantje werd zorgvuldig gecontroleerd en de geuren werden in kaart gebracht. Nee, zelf markeren doen deze jongens niet; ze werden al vroeg "geholpen" en missen de drang om te sproeien. Daar kunnen ze dus helemaal niets aan doen en we hopen alleen maar dat ze er niet om treuren. Wij zijn er in elk geval wel blij mee dat onze Boez niet de drang heeft om achter de wijven aan de gaan.
Hé, dat is ook toevallig! Daar komt wijvenjager nr. 1 juist aangelopen!
Jawel, Bolle-wangen vereerde ons weer eens met een bezoekje. Zijn sirene had hij niet aan, maar je kon ook zo wel zien dat hij erg serieus op zoek was naar een leuke, vruchtbare dame, leeftijd onbelangrijk, kleur eveneens. Liefst krols, dat wel, en een paar spaarcentjes zijn natuurlijk ook nooit weg.
Het verkennen werd direct gestaakt door de jongens. Dat mag op zo'n moment, want het is heel belangrijk om zwervers in de gaten te houden en hun gedrag te bestuderen. Zo vaak kom je nu ook weer niet van dat soort "ongeholpen" katten tegen, heh?
Bolle-wangen had echter geen zin in bekijks, maakte rechtsomkeer en liep naar de Steeg van Storm toe. Natuurlijk ging de fotograaf, tegen de zin in van de cursusleidster uiteraard, achter hem aan.
In de Steeg zat Poekie net te braken. Toen Bw de hoek om was gekomen, moest zij direct staken met deze bezigheid. Arme Poekie, in zo'n korte tijd twee keer verdreven; eerst in de Kruidentuin en nu weer hier. Nee, het leven van oude dames gaat niet over rozen.
Poekie is nog best snel voor haar leeftijd, dat konden wij wel vaststellen. En Bw had helemaal geen belangstelling voor haar getoond, maar wel voor datgene wat ze net op straat had achtergelaten. Hij vond het echter niet de moeite waard om er lang bij stil te staan. Dus honger had hij blijkbaar niet.
Terwijl Bw op zijn dooie gemakkie de Steeg uit kuierde, moest Boez - die achter de fotograaf was aangekomen - ook nog even het hoopje onverteerd voedsel bekijken. Gelukkig keurde hij eveneens Poekies "hapje" af. Nu is de Boez sowieso niet zo'n makkelijke eter (wat de boer niet kent) en dat blijkt dus wel zo zijn voordelen te hebben.
Na deze onderbreking moest de les weer verder gaan. Waar waren gebleven? O ja, Oscar moest begeleid worden. Maar hem waren we even kwijtgeraakt.
Gelukkig vonden we hem snel terug bij de teil van Zwarte Gijs. Door de flinke buien van de laatste dagen was de teil tot de rand toe gevuld met heerlijk, vers water. We lieten Oscar nog even drinken maar toen vonden we dat hij echt weer verder moest met zijn les.
En Oscar zelf vond dat ook. We besloten naar het Zooiplein te gaan, maar Oscar wilde graag dat de Boez met ons meeging. Zat die nog in de Steeg dan?
Ja, dat was de vraag. Moesten we nu toch nog alleen verder met Oscar? En hoe lang zou Oscar deze les nog volhouden? Wat zouden wij nog meer tegenkomen tijdens de verkenningsles? U leest het in deel 3...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten