Buffertje.

Storm:
Pssst, Mevrouw Katblad? Hier onder de tafel! Heeft u even?
Het is namelijk zo dat ik ergens mee zit. De verhuizing inderdaad. Ik voel gewoon aan mijn water dat die op komst is, en ergens ben ik een beetje bang dat ze mij zullen vergeten. Ja, dat de spullen straks worden overgebracht en ik dan alleen achter blijf in een leeg huis. Zonder mijn mensen dus, ja.



Oh, kom ik nu te dichtbij? Foto verpest? Sorry. Wel, u kunt er vast nog wel wat van maken, niet?
Maar nog even over de verhuizing. Wat denkt u ervan? U weet zeker dat mijn mensen mij zullen meenemen? U bent daar echt van overtuigd, 100 procent? Wel dan ben ik voor nu weer even gerustgesteld.



Dank u wel voor uw bemoedigende woorden. Erg lief, ja. Voelt u er niet voor om met ons mee te verhuizen? Ach, natuurlijk. Uw eigen haarfabrieken ja. Nee, ik snap het. Wel, dan moest ik maar weer eens gaan. Kijken hoe het thuis is, ja. Om te zien of mijn brokjes nog niet zijn ingepakt. Nee, je weet maar nooit, heh? Ja, daarom probeer ik er maar zoveel mogelijk te eten. Brokjes dus, ja. Om een soort buffertje te maken inderdaad. Nee, als u zegt dat het nog wel een maandje duurt, de verhuizing, nemen we nu nog geen afscheid. U ook nog een fijne dag, mevrouw Katblad!