Zonnige zaterdag, deel 1

Het tafeltje bij het poezenloket is erg populair. Natuurlijk behoort het tafeltje mevrouw Troy toe, want zij is tenslotte de receptioniste (als ze niet ligt de dutten tenminste). Maar ja, als zij afwezig is, wordt haar plekje alras ingenomen door de andere personeelsleden en soms ook door de bezoekers van het poezenloket. Vandaag zit de Boez er. Hij is blijkbaar uitgedold en was toe aan een rustpauze. Wij nodigen hem uit voor een korte wandeling, maar daar is de Boez nog niet aan toe. Er is blijkbaar nog genoeg te ontdekken en te besnuffelen in de buurt van de redactie, en bovendien is het er veel veiliger dan elders, vooral als het raam openstaat.



En er moet natuurlijk iemand de bezoekers van het loket opvangen! Daar komt al wat aan, dat kan je aan Boez' snuit zien. Wie is het?



Ah, Cera natuurlijk. Ook zij wil aanspraak maken op het tafeltje, dus zet zij haar nagels erin. Dat is natuurlijk vragen om moeilijkheden heh? Ja, want Boez zit vlak boven haar en kan dit bezitterig gedrag van Cera niet accepteren.




Cera stoort zich echter niet aan de Boez. Het tafeltje is uitermate geschikt om je nagels in te slaan want er zit geen meubelwas aan en ruikt ondertussen lekker naar nat hout en dus de natuur. En dat beetje beits mag er wel af, vindt Cera. Zij peinst er dus niet over haar krabactiviteit te onderbreken, alleen omdat de Boez daar bezwaar tegen maakt.

Dus begint Boez naar Cera te hengelen. Wij merken nog op dat Cera haar oortjes naar achteren beweegt, maar verder gebeurt er weinig schokkends. Tijd voor ons om erop uit te gaan en te jagen op echt nieuws.... Wij lopen naar de Kruidentuin om te zien of daar nog wat te beleven valt.

Daar vinden wij Kaija. Nee, zij is niet in de tuin maar kijkt vanaf de bank door het open raam naar buiten. Wij horen luide muziek en het geluid van een zuigmonster. Kaija lijkt zich daar niet aan te storen maar echt erg vrolijk kijkt zij niet. Maar goed, dat is niets bijzonders want Kaija is niet zo'n lachebekje....

Haar huisgenoot Siep kijkt ook niet al te vrolijk. Geen wonder als je huis zo vol geluid en activiteit is. Ze is net de tuin binnengelopen vanuit de Katbladstraat en heeft in het voorbijgaan Cera (die weer achter ons aangelopen was) terug naar de redactie gemept. Wij hoorden Cera's kreten en zagen nog net hoe zij moest vluchten. Arme Cera. Wordt zij nu ook al door dames geslagen?

Siep heeft zich dus afgereageerd en staat nu wat besluiteloos het pad af te staren. Nee, zij zal onder deze omstandigheden vast niet haar huis betreden maar ze lijkt ook niet zo'n zin te hebben in een kleine verkenningsronde door de tuin. Wij besluiten haar met rust te laten en te kijken of Cera het goed maakt.

Maar als wij de Katbladstraat weer inlopen, zien wij Cera niet. Wie wij wel zien is de Boez. Voor zijn doen is hij best een eindje van huis gelopen! Het aantal vierkante speelmeters wordt dus uitgebreid door hem. Blijkbaar heeft hij behoefte om meer van de wereld te zien. Wij hopen dat Boez dat met kleine stapjes in een gematigd tempo zal doen, maar ontdekken al gauw dat hijzelf daar anders over denkt. (Maar dat leest u in deel 2!)