Siep:
Ik weet zeker dat ze naar me zitten te gluren. Wel, dat voel ik gewoon. Ogen die prikken in mijn rug ja. Nee, ik heb het zelden mis.
Daar bewoog wat. Zag u het ook? Nee? Maar er zat wel wat daar. Ja, ik weet het zeker. Nee, mijn gevoel bedriegt mij nooit.
Weet u zeker dat u alleen bent gekomen? Geen verslaggevers meegenomen? En u bent onderweg hiernaartoe ook niemand tegengekomen? Iemand die u gevolgd is? Nee?
En toch weet ik dat hier iemand naar me zit te gluren. Nee, dat bevalt me niets. Ik denk dat ik maar weer naar binnen ga. Omdat ik het niks vertrouw, nee.....
(Siep had gelijk. Dit is Cera; zij was ons gevolgd en daar hadden wij niets van gemerkt. Toen wij de Kruidentuin verlieten, zagen wij haar zitten. Siep was inmiddels weer haar huis ingegaan. Onderschat het instinct van katten nooit! En bedenk dat zij nooit doen alsof! Nee, dat is ons mensen voorbehouden....)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten