Het is weer zover.

Het is weer zover. Zwarte Gijs zit weer in zijn Blauwe Regen. Of hij hangt erin, liever gezegd. Wij gaan hem vragen waarom en lopen naar hem toe.



Zwarte Gijs:
Ja, waarom denkt u dat ik hier zit, heh? Drie keer raden. Ja, HIJ zit hier vlak onder. Dat kleine zwarte loeder inderdaad. Heeft u hem niet gezien? Onder dat karretje ja. Ja, omdat u eraan kwam is hij daar ondergekropen. Onderkruipsel ja, inderdaad! Maar ik weet dat hij daar zit en ik kom pas weer naar beneden als ik zeker weet dat hij opgedonderd is. Hij is namelijk totaal niet te vertrouwen, die Storm. Vandaar dus.



Nee, echt comfortabel is het niet maar het moet maar. Ik mopper verder niet hoor, want ik doe het zelf ook. Anderen pesten ja. Meestal is Cera mijn pestobject, want zij is een makkelijk slachtoffer. Die Boez van u trouwens ook. Ja, nog jong en onervaren heh?
Maar het is wat anders als je zelf gepest wordt ja. Nee, niet leuk. Daar komt bij dat dat pesten van Storm af en toe wel heel gevaarlijke vormen aanneemt. Ja, als hij de kans krijgt zet hij zijn tanden in je achterpoten en zijn nagels in je nek. Nee, dat is geen pesten meer, dat ben ik met u eens. Daar vallen mijn pesterijtjes bij in het niet, heh?
Maar u snapt dat ik voorlopig niet naar beneden kom. Pas als ik zeker weet dat Storm weg is ja. Als ik het tenminste volhou om hier zo te blijven hangen. En anders kan ik nog altijd naar het balkonnetje klimmen heh? Zo is het maar net.