Op onze ronde zagen wij Zwarte Gijs deze keer wel heel laag bij de grond. Ja, en nog tussen de rotzooi ook. Had hij misschien last van een voorjaarsdip?
Wij vroegen het hem.
Maar Gijs had geen zin in een interview. Zelfs toen wij vroegen hoe hij het maakte, gaf hij geen sjoege. En toen wij daarop vroegen of wij misschien iets voor hem konden doen, wendde hij zijn kop af.
Tja, wat doe je dan? We besloten om maar door te lopen en Zwarte Gijs met rust te laten. Misschien had hij wel iets naars meegemaakt en lag hij dat nu te verwerken. Het kan ook zijn dat hij zich wat eenzaam voelde omdat zijn mensen van huis waren. Maar hij wilde er dus niet over praten......
Nou, deze blik zegt genoeg toch?
We hebben Gijs nog wel sterkte gewenst. Maar daar stond hij zo te zien niet voor open. En dat vonden wij toch wel een beetje jammer. Het zij zo, heh?
1 opmerking:
Zwarte Gijs is van dichtbij eigenlijk best mooi !
Een reactie posten