Brandende staartharen.

Mevrouw T. Troy:
Ik heb dus helemaal niks met kaarsen of waxinelichtjes. Nee, die vlammetjes zeggen me totaal niets en ik besteed daar dus ook geen aandacht aan. Ik vergeet zelfs dat ze er zijn.



En dat schijnt dus een probleem te zijn. Ja, omdat ik altijd met mijn staart zwiep dus, en dan kan het wel eens voorkomen dat ik door zo'n vlammetje ga. Met mijn staart dus inderdaad.
Maar dat schijnt dus erg storend te zijn. Niet zozeer voor mij dus, maar vooral voor mijn mens.




Dus als er ergens zo'n vlammetje staat - op tafel bijvoorbeeld - dan wordt mijn mens erg nerveus. Dan gaat ze tegen me duwen en probeert mijn staart een andere richting te geven. Of ze begint te roepen dat ik moet opdonderen.
Tja, het enige dat gebeurt is dat mijn staart vlam vat. Dat is altijd maar heel even, dus erg kort, zal ik maar zeggen. En dan brandt m'n staart niet echt maar schroeit even.
Voor mij is dat vervelend. Want dan moet ik mijn staart gaan wassen. Ja, dat moet net zolang totdat al die verschroeide haartjes zijn weggelikt. Geen gemakkelijke taak nee, maar wel dus mijn taak en niet de hare. Maar dan moet je mijn mens horen. Alsdat het stinkt in huis en dat zou dan mijn schuld zijn. Ja, door die paar verschroeide haartjes. Waar ik dus zelf meer last van heb dan zij. Let op, want wat zij regelmatig doet is veel erger dan die paar schroeiende haartjes van mij.
Punt 1: Ze wast zichzelf dus niet met haar tong maar doet een of ander goedje op een washand waar een stinkdier nog flauw van zou vallen. Ja, dat moeten wij maar accepteren.
Punt 2: Ze wast de lakens van het bed als die net lekker beginnen te ruiken met een zogenaamde "lentefris" of "zomergroen".
Punt 3: Ze dweilt de vloer met een middel waar de blafbeesten geen brood van lusten, dompelt onze voerbakjes onder in een groen sopje en gooit iets in het mensentoilet dat geurt naar de ideale kattenbak van een daklozenopvang.
Punt 4: Breek me de bek niet open, ik kan nog talloze voorbeelden noemen van het verpesten van de natuurlijke geuren in ons huis.
Maar wel dus dat gezeur over een paar brandende staartharen! Dat dat nou zo verschrikkelijk (ach, ach) stinkt! Waar hebben we het nu eigenlijk over? Heh???
Nee, ik zal ze nooit begrijpen, dat mensenvolk.