maandag 22 maart 2010

Os is de beste!


Gisteren was het een mooie dag voor een fietstasseninspectie. Waarom? Wel, ten eerste was het prima weer daarvoor, maar belangrijker was nog dat er in de Parallelstraat heel veel fietsen met tassen in allerlei soorten en maten stonden. Vandaar dus!
De inspectie werd uitgevoerd door Oscar, Cera en de Boez. Oscar deed overigens het meeste werk.
Hierboven is hij bezig met zijn eerste fietstas. Vooral de lagerhangende hoeken waren erg interessant, zo merkten wij.



De Boez, die normaal gesproken niet zo'n geweldige fietstasseninspecteur is, deed ook erg zijn best. Het scheelde natuurlijk een stuk dat Bel de Franskat niet in de Parallelstraat aanwezig was, zodat alle werkzaamheden in alle rust en met veel genoegen en nauwkeurigheid konden plaatsvinden.



Er is een grote verscheidenheid aan kwaliteit en aantrekkelijkheid van fietstassen. Sommige tassen zijn eigenlijk bijna niet de moeite waard om te inspecteren. Ze hangen erbij als weliswaar grote, maar vooral vieze, ouwe, versleten sokken waar je eigenlijk je neus niet wilt bijhouden. Doch Oscar sloeg geen tas over. Als er een diploma te behalen zou zijn voor fietstasseninspectie, zou hij nu al geslaagd zijn voor zijn examen en in het bezit van zijn diploma.



Cera deed ook mee aan de inspectie, maar werd menig keer afgeleid door trappers en zadels. De Boez had er na een stuk of drie fietstassen genoeg van en snelde vooruit om te zien of er misschien iemand in de Steeg van Storm zat. Dat was uiteraard erg attent van hem en eigenlijk ook wel noodzakelijk. De Steeg was leeg. Maar in plaats van dat Boezeltje op zijn vriendjes wachtte, sloeg hij af en ging richting de redactie. Nee, Boez is niet zo van de lange wandelingen of verblijf in vreemd gebied.
Wel, de fietstasseninspectie werd dus gewonnen door Oscar, hoewel er geen sprake was van een wedstrijd. Het is alleen maar leuk om te constateren dat Os gewoon de beste is in deze, o zo belangrijke, activiteit! En dat wilden wij graag met u delen....

1 opmerking:

Hans zei

De laatste keer dat mijn schurken mijn fietstassen inspecteerden, kon ik ze gelijk weggooien.
Ik weet niet wie van de drie de dader was, maar tot in mijn slaapkamer rook ik de kattenpies toen ik wakker werd. . . . . .