Ik voel me nergens thuis.

Charli:
Ik ben hier geboren, dus ik heb het volste recht om hier, bij u, te komen. Mijn moeder woont hier op de redactie, en mijn broer Japekoppie ook, en als ik hen wil zien doe ik dat. Weet u dat ik hier in maanden niet meer geweest ben? Dat ik nu aan de overkant woon? Nee, dat huis bevalt me niks en ik hoop dat we snel weer terug kunnen naar ons eigen huis. Maar hier ruikt het tenminste nog net zoals eerst.
Waar is m'n moeder?


(links Japekoppie, midden Charli, rechts Cera)

Nou, dit is haar zeker niet. Lekker wijffie, dat wel, maar zeker niet mijn ma.



Kijk, nou gaat ze voor me liggen rollen. Woont zij hier ook? Sinds wanneer? Vindt mijn broer dat goed? En m'n moeder? En die kleine Boez? Wel, mij maakt het niet uit zolang ik hier maar kan blijven komen.

Uw bed staat ook nog op dezelfde plaats. Ja, dat vind ik erg belangrijk want in mijn huis is niks meer hetzelfde. Ik heb daarstraks voor de deur van mijn oude huis gestaan en het rook niet meer vertrouwd. Weet u wat ze daar aan het doen zijn? Verbouwing? Dat zegt me niks en bovendien lijkt het me volkomen overbodig.

Wel, ik heb het nu wel weer gezien bij u en ga er maar weer eens vandoor. Nee, ik weet nog niet waar ik heen ga. Mijn oude huis is een puinhoop, mijn nieuwe huis bevalt me niet. Eigenlijk voel ik me dus nergens thuis, nee. Gelukkig is de straat niet veranderd. En de plantjes ruiken ook nog hetzelfde. Ik ga maar eens mijn rondje lopen. Nee, ik was al een maand niet meer echt buiten, dus het wordt hoog tijd om de boel hier in de straat eens te gaan inspecteren. Loopt u even met mij mee? Ja, dat zou ik erg gezellig vinden. Komt u?