Al komt het uit de vuilnisbak...

De organisatie van het diner is bij ons, op de redactie, altijd een heel gedoe.
Eerst moeten we onze vier haarfabrieken (T.Troy, Japekop, Cera en de Boez) binnen zien te krijgen, en Oscar moet "uitgezet" worden. Mevrouw Troy en haar zoon J'kop vormen bij deze gang van zaken nooit een probleem; ze zaten al lang klaar (en te zeuren) voor de avondhap, en krijgen deze ook als eerste geserveerd. Altijd op dezelfde plek natuurlijk, en dat is in de keuken.
Als wij de bakjes (voor Japekop aan de rechterkant en voor zijn moeder links - en beslist niet andersom!) neerzetten, staat T. Troy al enige tijd te grommen, want de Boez loopt altijd expres in de weg en doet alsof hij als eerste een hap wil gaan nemen uit maakt niet uit welk bakje. Als mevrouw Troy nog steeds grommend aan het peuzelen is geslagen, wendt de Boez zich tot Japekop en gaat erg irritant tegen hem aan staan leunen alsof hij J. opzij wil drukken. Natuurlijk laat Japekop dat niet gebeuren, maar dat spreekt vanzelf, en bovendien is het alleen maar een pesterijtje van de Boez want hij heeft nog nooit zijn neus in het avondeten van de senioren gestoken. Cera zit al die tijd braaf op afstand en wacht tot ze aan de beurt is.....



Op etenstijd is de Boez meestal niet aanwezig, en moeten wij hem gaan zoeken. Nu zult u misschien denken, dan krijgt hij toch later op de avond zijn maal? Nee, dat kan niet. De anderen vinden dat namelijk zeer verwarrend, denken dat er een tweede avondmaal wordt geserveerd, en als zij dan niks krijgen, is Leiden in last. Vandaar maar 1 zitting dus.
Boez zit op voedertijd of buiten, of hij ligt ergens boven te soezen. Het woord "eten" zegt hem niks, of interesseert hem niet zo. Hij snapt ook niet dat dit sociaal gebeuren van belang is voor de teambuilding, laat staan dat hij rekening houdt met mevrouw Katblad en haar wensen omtrent het ordelijk laten verlopen van de maaltijden.
Wel, als de Boez na veel smeken en bidden eindelijk aanwezig is, gaat hij dus lopen klieren. Maar dat hadden wij al verteld.
Nadat Japekop en T.Troy hun eten hebben gekregen, serveren wij de bakjes van Cera en de Boez. Cera is altijd even enthousiast en mauwt er vrolijk op los, de Boez wil eerst zien en ruiken wat hij dan wel zo nodig moet eten. Soms bevalt het hem niet en dan gaat hij er direct weer vandoor. Dan moeten wij goed opletten dat Cera zijn portie niet naar binnen schrokt. Andere keren vindt hij het voer wel de moeite waard en eet hij zijn bakje helemaal leeg, maar het gebeurt ook wel dat Cera hem daarbij wil helpen en hem wegduwt. Boez zit daar helemaal niet mee en vertrekt dan, maar wij zitten daar wel mee. Immers: Cera moet niet dikker worden, anders kan zij haar werk als reporter niet meer goed doen (wegens verlies aan snelheid, lenigheid e.d.).
Als de bakjes (nagenoeg) zijn leeggegeten, controleert mevrouw Troy of er niet al te veel is achtergebleven, want zij houdt niet van het weggooien van goed eten. Wij staan haar dergelijke controle-activiteiten toe, want zij mag best wel wat aankomen, in tegenstelling tot de andere drie.



Wie ook niet veel meer moet aankomen is Oscar. Zodra het kattenluikje (na de maaltijd) weer is geopend, komt hij de afwas doen. Hij likt de bakjes uit, en wat niet uit zichzelf loskomt, krabt hij er met zijn nagels uit. In het geval dat er onverhoopt toch wat meer voer is overgebleven (ongewenst merk dus niet smakelijk genoeg), halen wij de bakjes weg voor Oscar binnendringt. Want Oscar lust namelijk alles, al komt het uit de vuilnisbak.
Als de haarfabrieken naar bed of naar buiten zijn vertrokken, laat mevrouw Katblad zich vermoeid maar tevreden neervallen op de sofa. En ja, het wordt al aardig lente heh? Dus zie de buitenspelers nu maar weer straks binnen te krijgen, mevrouw Katblad!