Zak er maar in....

Siep:
Ik wou helemaal niet naar buiten maar ze hebben me eruit geschopt. Anders lig je toch maar de hele dag te slapen, zeggen ze. En je wordt te dik, dat hebben ze ook gezegd. Nou, daar zit ik dus helemaal niet mee. Dat ik dik ben geworden ja. Straks, als het lente is geworden, ga ik weer lekker buiten spelen en dan val ik vanzelf wel weer af.


Nee, het raam is dicht. Ik kan er echt niet in. En ik vind persoonlijk dat ik lang genoeg buiten ben geweest. Ja, ze zijn thuis. Ze kunnen dus best de deur of het raam voor mij opendoen. Alleen doen ze dat niet. Terwijl ik toch heel duidelijk heb gemaakt dat ik naar binnen wil.


Kaija is ook buiten ja. Zit daar in de Kruidentuin te vernikkelen. Ja, Kaija is meer buitenkat dan ik ben, maar met deze kou is ze ook liever binnen.

Kijk zelf maar! Ze zijn toch echt thuis hoor! En het is helemaal nergens voor nodig dat ze me buiten laten zitten. Daar heeft niemand wat aan en ik vooral niet. Ze zien me kijken maar ze doen niks. Kunt u mij niet helpen?

Wacht ik kom even naar u toe.
(Siep kwam naar ons toe en gaf wat kopjes aan ons. Toen duidelijk werd dat wij haar niet konden binnenlaten en ook niet van zins waren aan te bellen, gaf zij ons een paar flinke meppen. Daarna sprong zij weer terug in de vensterbank.)

Jazeker, die meppen had u verdiend. Omdat u mij niet wilt helpen. Wel foto's maken van mijn ellende maar mij niet daadwerkelijk helpen. Ik heb dus helemaal niks aan u en ik heb liever dat u nu doorloopt en mij alleen laat met mijn misere. Ik hoop dat ik goed duidelijk heb gemaakt hoe ik op dit moment over u denk. U en uw katblad kunnen erin zakken, ja. Waarin? Dat zoekt u zelf maar uit. Als u mij niet wenst te helpen, help ik u ook niet. Vaarwel.