Iwan de Goede, deel 1

Eerst hebben wij het niet in de gaten. Ja, wij zien een rooie kat aan de overkant, maar herkennen hem niet direct. Maar als wij de bril hebben opgezet, wordt het duidelijk: Het is Iwan! Wat komt hij hier in de Katbladstraat doen? Is hij op zoek naar iets of iemand?

Iwan:
Ha, mevrouw Katblad! Blij u weer eens te zien. Ja, ik was vergeten dat u hier woonde. En eerlijk gezegd heb ik het erg druk gehad met allerlei andere dingen zodat ik geen tijd had om u op te zoeken. Maar u neemt mij dat vast niet kwalijk! Mag ik even naar u toekomen? Voor een aai misschien? Ja, daar heb ik erg veel behoefte aan.

Maar misschien bent u wel boos omdat ik zolang wegbleef? Zal ik maar teruggaan naar de Hoftuin? Ik bedoel, ik zie dat u al heel veel bezoekers hebt. En misschien heeft u ook wel zo'n partij. Wel, bijvoorbeeld zoiets als "Katbladstraat is Vol". Ja, er gebeuren wel meer rare dingen in deze wereld, dus ik zou er niet van opkijken.

U zegt dat ik altijd welkom ben, maar meent u dat ook echt? Dan stel ik mijn terugtocht nog even uit. Ja, ik vind het leuk om even een babbeltje met u te maken.

Maar hee! Wie is die aardige dame daar? Ken ik haar? Heeft u een ogenblikje? Ik geloof dat zij mij roept en je moet mooie dames natuurlijk altijd te woord staan als ze je roepen.

Jawel, Iwan heeft Cera gezien en gehoord. Wij vermoeden dat Cera loopt te jengelen om wat snoepies van ons, maar als Iwan denkt dat zij hem roept, zal dat wel zo zijn. In elk geval gunnen we hem van harte de aandacht van een poezendame.

Schattig om te zien hoe flinke heer en ranke dame met elkaar kennis maken. Alleen zien wij wat zij niet zien: de grijze stoorzender komt aansjokken. Bel de Franskat inderdaad. En hij komt vast niet voor snoepjes en zeker niet om vriendschap te sluiten met wie dan ook.

Bel kan het niet hebben dat zijn pestobject Cera een grote vriend heeft gevonden. Zijn ogen staan in elk geval op onweer en je ziet aan zijn hele houding dat hij niet is gekomen om zoete broodjes te bakken.

Cera vlucht alvast maar onder een auto. Iwan, zelf een goeie sul en zonder een spoortje agressie, kijkt verbaasd naar wat hier gebeurt. Zoeven had hij nog een leuk gesprek, nu staat er een grijze pestkop de boel te verstieren. Iwan lijkt niet blij.

Hij gaat kijken waar Cera is gebleven, vast om haar te troosten of het prettige gesprek voort te zetten. Ja Iwan, dan moet je toch door de knietjes! En of die auto nou zo schoon van onderen is....?

Iwan besluit zijn mooie vacht niet op het spel te zetten. Heel verstandig, vinden wij. Cera zit goed en veilig onder die auto, en bovendien wou hij met ons een praatje maken. Of is hij dat vergeten?

Japekop vindt Iwan's belangstelling voor zijn verloofde maar niks. Hij zit zelf in de deuropening omdat hij een confrontatie met Bel uit de weg wil gaan. De Boez hangt in het poezenloket, vastbesloten om heel veel te leren van wat hier allemaal gebeurt in de straat. En Bel? Die is op de buitenbank gaan zitten en wacht ook af. De toekomst hangt blijkbaar af van Iwan, op dit moment.

Iwan moet even nadenken. Cera zit nog steeds onder de auto. Wij vragen ons af of er nog wat gaat plaatsvinden - aan activiteiten - of dat we hier te maken hebben met een impasse. Wij verzinnen tenslotte zelf maar iets om de boel weer in beweging te krijgen: wij bieden Iwan een snoepje aan.......

Natuurlijk is Iwan erg gevoelig voor deze aardige geste van onze kant. Hij steekt de straat over om het lekkers in ontvangst te komen nemen. Cera is even helemaal vergeten. Wij hopen dat zij vandaag nog onder de auto vandaan zal komen.

Bel dreutelt wat rond de bank. Hij houdt Iwan goed in de gaten. De stoutigheid druipt gewoon van hem af. Wat heeft hij nu weer in de zin?

Iwan knabbelt zijn snoepje op en ziet niet dat onze jongste medewerker belangstelling voor hem heeft. Wij hopen op een geslaagde kennismaking. Maar zal die plaatsvinden?

Ja hoor! Gelukkig. Iwan is ook zo'n goeierd! Hij begroet de Boez allervriendelijkst. De Boez lijkt er een vriend bij te hebben. Wel, dat is ook wel nodig. Er zijn al pestkoppen genoeg in de buurt!

Maar Iwan is Cera ook nog niet vergeten. Hij gaat kijken of zij nog op haar schuilplaats zit. Natuurlijk zit zij daar nog Iwan! Cera gaat heus nergens heen!

Japekop is naar binnen gegaan. Daar zit hij chagrijnig op een stoel. Hij vindt al die belangstelling voor zijn verloofde Cera maar niks, maar hij onderneemt zelf geen actie. Je moet wel vechten voor je geluk hoor Japekop! Het is je eigen schuld als Cera verliefd wordt op een attente, vriendelijke heer als Iwan! Ga naar buiten en doe er wat aan!

Opeens is Iwan weer terug. Hij staat zomaar in de deuropening. Wat wil hij van ons?

Ah, hij komt nog even smoezen met de Boez. Dat vinden wij goed en zelfs erg leuk.

Het lijkt alsof zij de situatie buiten aan het bespreken zijn. Probeert Iwan informatie over Cera in te winnen? In elk geval kijkt Iwan steeds in de richting van de auto. En dat doet hij vast niet omdat hij dat wielhuis nou zo mooi van kleur vindt.

Iwan:
Sorry mevrouw Katblad, maar die dame Cera, die leidt me toch wel enigszins af. Ik heb met haar te doen inderdaad. Maar goed, als zij verkiest daar te blijven zitten, moet ik daar maar genoegen mee nemen. Trouwens, wat een aardig ventje heeft u daar. Die wit-zwarte ja. Boezelmans heet hij? Oh, ik mag dus ook gewoon Boez zeggen. Ik wist niet dat u een kleine erbij had! Alweer sinds september? Ben ik dan zolang niet langsgeweest?

Nee, ik kwam natuurlijk sowieso niet vaak langs. Ja, dat komt omdat uw redactie eigenlijk net een paar stappen te ver voor mij is. Ja, voor mij is dit vreemd gebied.

Daar zou ik natuurlijk verandering in kunnen brengen, maar ik heb al zoveel aan mijn hoofd. En thuis is het erg druk ja, en daar heb ik vele veranwoordelijkheden liggen. Mijn beide dames natuurlijk! En dan ook nog de kippen. Ook daar ben ik verantwoordelijk voor ja. Heeft u gehoord over de kippen? Er waren twee kleintjes dus. Ja, ze dachten dat het hennetjes waren, maar nu weten ze beter. Ze begonnen namelijk te kukelen. Die hennetjes dus. Ja, toen werd de situatie wel duidelijk natuurlijk. Wel, het gekukel begon al erg vroeg in de morgen. En er is een buur die daar niet goed tegen kan, dus.

U heeft het al geraden? Ja, inderdaad. Een van de kleine haantjes is afgevoerd. Nee, wij hebben het kukeltje niet opgegeten. Ik persoonlijk zou daar geen bezwaar tegen hebben gehad, maar mijn mensen denken anders over dat soort dingen. Ja, het haantje is terug naar waar hij vandaan kwam. De ander mag nog even blijven. Maar dan mag hij niet te hard gaan kraaien.
U begrijpt dus dat ik te maken heb met een hoop moeilijke situaties en dat ik daarom niet te vaak te ver van huis kan gaan. Hoe zit het trouwens met die grijze die hier maar blijft rondhangen?

Hij heet Bel zegt u? Komt uit Frankrijk? Zijn het daar allemaal van die pestkoppen? Niet dat u weet. Gaat u nog wat doen aan zijn getreiter? Kan ik ergens mee helpen?

Deel 2 kunt u morgen lezen!