Verkennen met stoorzender, deel 1

Cera kwam langs voor een oefenrondje. Jawel, voor haar Verkenner A diploma dat zij dit voorjaar hoopt te gaan halen. Gelukkig was de fotograaf thuis en had ook de cursusleidster wel even tijd voor haar, dus werd de camera gepakt, en pen en papier voor het noodzakelijke verslag. (Wij evalueren namelijk altijd zulke belangrijke oefenrondes aan de hand van een fotoreeks en de gemaakte aantekeningen.)



Daar gingen we dan op stap. Cera begint erg goed. Niet op de stenen lopen maar er netjes naast. Zo zien we het graag. Dat schiet namelijk wat meer op...



Nee Cera! Je gaat toch niet nu al zitten zonnen op zo'n belangrijke oefentocht? Nee nee, Cera zit daar om een goed overzicht te hebben. Je weet maar nooit wat er in de Kruidentuin rondloopt aan gevaarlijk gespuis. Knap bedacht, Cera! Je gaat echt vooruit!



Nogmaals wordt de tuin bekeken, maar nu van een niveau lager. Zo zie je beter wat er vlakbij de grond tussen de struiken rondscharrelt. Gelukkig scharrelt er niks gevaarlijks, dus kunnen we snel verder.

Ja, goed zo. Nog even de paden controleren. Anders loop je de kans van achteren aangevallen te worden. Cera ziet niets over het hoofd. Wij raken helemaal opgetogen. Blijkbaar heeft Cera toch tussendoor nog wel zelf geoefend ook! Nou, dat is dan goed te merken. Bravo Cera!

Inderdaad, er zijn hier veel geheimzinnige kieren. Uiteraard moeten deze verkend worden. Gelukkig besteedt Cera niet overdreven veel tijd aan deze verkenning. Want dat zou namelijk minpunten opleveren. Haar houding ziet er heel professioneel uit trouwens. Soepel glijdt zij door haar voorpoten heen om haar neusje optimaal te kunnen gebruiken. Deze verkenningstocht is nu al een feest!

Ach, onraad Cera? Waarom blijf je nu staan? Wij zien helemaal niets hoor! En er is ook niks te horen. Wij vragen ons werkelijk af wat Cera nu bezielt. We worden zelfs een beetje ongeduldig.

Nou, nou! Zie je spoken, kleine meid? Je staat er wel schattig bij zo, en je kunt duidelijk zien dat je een mooi model bent, maar dit was een verkenningstocht, weet je nog? Je haalt de zaken nu een beetje doorelkaar. Hoezo moeten wij ons omdraaien? Wat is er achter ons aan de hand?

Aha! De stoorzender is weer op komen dagen! Wij zien hem onder een struik vandaan komen en vervolgens gaat hij midden op de straat staan. Jawel, het is Bel de Franskat. De grootste pestkop van de buurt! Wat knap van Cera dat ze hem van grote afstand heeft zien zitten. Hij, Bel, had zich goed verstopt maar dus niet goed genoeg voor Cera! Andermaal bravo, Cera! Maar wat nu? Moeten wij deze oefening nu al onderbreken? We zijn nog niet eens op de helft! Of maken we de tocht af en proberen we Bel te negeren? Wat gaan we doen, Cera?

(wordt vervolgd)