Verkennen met stoorzender, deel 2

Cera besluit de oefening af te breken, en dat vinden wij heel jammer. Maar zij is blijkbaar dus niet opgewassen tegen de Franskat, kan niet doen alsof hij er niet is en wordt te angstig van zijn nabijheid. Dat betekent dat wij ook omkeren; wij kunnen haar niet aan haar lot overlaten, heh?



Terwijl we met Cera teruglopen en geruststellende woordjes naar haar roepen, komt de pestkop achter ons aan. Hij is weliswaar een beetje bang voor de cursusleidster, maar hij weet op slinkse wijze toch af en toe heel dichtbij Cera te komen en bedreigt haar dan.

Cera staat hier en daar een moment stil om de situatie in zich op te nemen. Het is heel goed dat ze dat doet, vinden wij. Je moet je vijand altijd in de gaten houden zodat hij je niet onverwacht kan bespringen. En wij achten Bel de Franskat tot alles in staat. Er komt een idee in ons op om een cursus "Veilig thuiskomen" op te zetten. Wij noteren dat even; Cera zit toch tussen de plantenpotten.

Doch Bel ziet op dat moment kans om te cursusleidster te passeren en zodoende dichter bij Cera te komen. Cera scheurt de hoek van de straat om en een paar tellen zijn wij haar uit het oog verloren. Daar wij ons verantwoordelijk voelen voor haar, volgen wij haar en Bel in hetzelfde rappe tempo.

Om de hoek gekomen, zien wij Cera achter een fraaie plantenpot zitten. De plant zelf is minder fraai maar het is tenslotte nog winter. Maar goed. Ons kleine modelletje en Verkenner in opleiding wil blijkbaar niet zonder ons thuiskomen en wacht geduldig tot wij weer op gelijke hoogte zijn. Wij kijken even om ons heen. Waar is de pestkop gebleven?

Na geconcentreerd rondspeuren zien we hem zitten. Bel dus. De Franskat inderdaad. Hij zit verscholen onder Kaija's boom en loert naar Cera. Wij lopen naar hem toe maar dat heeft hij geeneens in de gaten, zo druk heeft hij het met het in de gaten houden van zijn slachtoffer. Heeft Cera op haar beurt Bel ook gezien?

Wij krijgen geen antwoord op onze vraag. Cera is ondertussen weer een eindje verderop gaan zitten. Bel springt achter de boom vandaan en verstopt zich vervolgens achter een houten kistje.

Zijn blikken blijven op Cera gevestigd. Wanneer zou hij toeslaan, deze rakker? Voorlopig is hij nog in de fase van "bedreiging". Wij beginnen ons af te vragen of er, wat hem betreft, wel een volgende fase bestaat!

Cera wacht geduldig op ons. Zij is daar gaan zitten waar wij onze verkenningstocht in de Kruidentuin zijn begonnen. Ze verliest Bel niet uit het oog. Wij spreken haar nogmaals moed in. En als zij ons met haar hulpeloze snuitje aankijkt, lopen we naar haar toe.

Ja, bij moed inspreken hoort ook moed inaaien. Cera accepteert onze hulp dankbaar. Wij horen zelfs een zacht gespin. Ach, dit kleine poesje is zo toch wel weer erg aandoenlijk. Wij gaan steeds meer van haar houden. Maar of het nog wat wordt met dat Verkennersdiploma, tja, dat vragen wij ons dus af. Zonder Bel hadden we een prachtige Verkenningstocht kunnen maken, met de Franskat in de buurt wordt het dus helemaal niks. Maar ja, hij woont nu eenmaal in de katbladbuurt, dus ze zal toch met hem moeten leren dealen, heh?

We aaien nog wat door, tot groot genoegen van Cera. Maar dan voelen we opeens hoe koud het eigenlijk is. We zijn al een tijdje onderweg tenslotte, en hebben geen handschoenen aan. We besluiten daarom om Cera te verzoeken de Kruidentuin met ons te verlaten. Cera reageert, na wat aandringen van onze kant, positief en springt van haar plek af.

In snel tempo passeert zij de berg van stenen. Dan blijft zij staan om om te kijken. Komt Bel achter haar aan of heeft hij misschien zijn achtervolging opgegeven?

Nee! Natuurlijk heeft hij niet opgegeven! De dondersteen is achter zijn houten kratje vandaan gekomen en kiest dezelfde route als Cera. Wat zou Cera nu gaan doen?

Cera heeft gekozen voor een nieuwe, zogenaamd veilige, plek. Maar helaas, ze kan daar haar draai niet vinden. Wederom hulpeloos kijkt zij om zich heen. Wij moeten de neiging onderdrukken haar op te pakken en in veiligheid te brengen, maar er is nog geen sprake van een noodsituatie en de regels zeggen: niet ingrijpen als dat niet nodig is. Dat zijn dus de regels van het Katblad. Persoonlijk denken wij daar natuurlijk anders over. Maar dat telt dus niet.

Cera denkt een veilig plekje te hebben gevonden op een tuinbankje. Bel komt nu wel erg dichtbij. Gaat de noodsituatie nu eindelijk komen?

Wij staan te popelen om Bel weg te blazen en Cera in veiligheid te brengen! En om de regels dus van tafel te vegen. Maar we weten ons andermaal te beheersen. Spannend is het wel!

Maar net als Bel de Franskat op het bankje wil springen om Cera de mep te verkopen die hij al zo lang in zijn gedachten heeft, gaat Cera er vandoor. Wij komen Cera weer tegen vlak voor het poezenloket.

Tussen de fietsen aan de gloednieuwe fietsenrekken. Wij wachten even af. Wat gaat Bel nu weer doen? Gaat hij nu eindelijk een keer naar huis? Of het dak op of gewoon een keer weg bij Cera??? We beginnen zijn spel eerlijk gezegd een beetje zat te worden.

Wel, Bel zelf is het helemaal niet zat. Hij neemt ook plaats tussen de fietsen, een stukje verderop. Onze vingers zijn ondertussen bijkans bevroren, de Boez zit voor het raam om aandacht te gillen en Cera lijkt genoegen te nemen met de situatie.

Wij stellen vast dat, ondanks het uitstekende begin, de oefening van Cera voor Verkenner A toch als mislukt beschouwd moet worden. Wij gaan ons beraden over wat te doen met dit soort situaties.

Dat beraden doen wij natuurlijk, de koude in aanmerking genomen, het liefst op de redactie. Met een, bij voorkeur warme, consumptie.

Even later zien wij hoe Cera ongeschonden haar huis weet te bereiken, en nadat Bel nog een minuut of 10 voor het poezenloket heeft gezeten om de Boez (achter glas) lastig te vallen, gaat ook hij naar huis. Eindelijk rust......