Discriminatie!

Japekoppie:
Ze vond dat ik maar weer eens naar buiten moest. Om te verkennen of verslag te doen van het een of ander, dat maakte niet uit, zei ze. Ja, ik mocht ook gaan zooien, als ik maar van dat bed afkwam en met mijn neus de frisse lucht van buiten zou insnuiven. Dus ging ik maar. Eerst de Hoftuin in. Helemaal niks te beleven. En verdomd koud, ook dat.


IJs op het water dus. De stenen waren ook koud ja. Aan mijn poten inderdaad. In plaats van sokjes te breien voor me, tegen die kou ja, stuurt ze me naar buiten. Mooie boel.
Maar ik deed mijn plicht. Dus ik liep een rondje door die Hoftuin. Iedereen was verder binnen. Bohr zat achter het raam, Harremans en Panda ook ja. En die Rooie chagrijn, Gijs inderdaad, lag weer lekker op zijn plekkie boven op de bank. En ik maar mijn rondje lopen in die kou. Nee, het is niet eerlijk verdeeld in deze wereld.


Wel, ik heb dus mijn best gedaan. Nee, ik zie er niet vrolijk uit, wat dacht u dan. Ik deed mijn plicht en meer niet. Met koude poten dus ja.


D'r groeit bijna niks. Er zijn ook geen vlinders nee. Ik hou erg van vlinders, maar dan alleen om ze te vangen en thuis te brengen. Maar die zijn er dus niet. Die zijn wel wijzer en gaan die kou niet in. Maar die hebben ook geen lastig mens, nee. Er lagen wel nog wat vuurwerkresten, maar verder was er helemaal niks.


In de Katbladstraat heb ik nog even achter een struik gekeken. Maar dat stelde niet veel voor. Dat kijken dus ja.


Ook nog effe voor de vorm omhoog gekeken. Ja, ik deed dus net of ik iets zag. Dat was om aan te geven dat ik heus mijn best wel deed. Maar ondertussen werden mijn poten steeds kouder. Mijn neus trouwens ook. Ja, die werd helemaal rood en normaal is-ie dus rose.


Toen heb ik gezegd dat die kleine alsmaar nog in de kou zat. Ja, die was ook buiten maar die wou niet meelopen. Zoebel dus ja. Hij zat op het tafeltje voor het huis te krijsen. Had het ook koud inderdaad. Nou, toen konden we opeens wel weer terug naar huis. Ja, omdat niet kleine daar dus zat te krijsen en niet omdat ik het koud had. Toen ze - ons mens ja - de deur had opengedaan, was het nog even dringen. Ja, die kleine wou eerst naar binnen maar ik dus ook. Die Zoebel won ja, en die ging dus eerst. Die kleine is echt heel snel en daar kreeg ik de pest over in. Dus toen ben ik op haar stoel gaan liggen, om duidelijk te maken dat ik het niet eens was met de gang van zaken. En ik snap ook niet waarom ik wel naar buiten moet voor een frisse neus en dat mijn moeder dat niet meer hoeft. Ze is maar 3 jaar ouder dan ik. Maar misschien is het wel omdat ze geen kater is. Ja, wij katers worden gediscrimineerd. Ook als we je-weet-wel zijn, inderdaad.