Vanwege de leverworst.

links mevr. Troy, rechts Japekoppie

Japekoppie:
Zo heb ik het wel naar mijn zin, ja. Gezellig met kaarsjes en een stukje leverworst aan tafel. En af en toe een fliebertje biefstuk, ook niet gek nee. Zonder saus uiteraard, want dat blieven wij niet, mijn moeder en ik. Nee, die kleine Zoebel ligt te slapen. Moet hij weten, hebben wij rust. Het begon daarstraks al goed. Peettante kwam en informeerde gelijk naar mijn gezondheid. Nee, die Zoebel kwam nou eens niet op de eerste plaats en dat deed me deugd. Vroeger was het namelijk de gewoonte dat bezoekers zich eerst tot mij richtten. Dat was voor Zoebeltijd inderdaad. Toen was ik de jongste en erg populair bij de visite. Ja, als men hier binnenkwam, dan werd ik geaaid, we wisselden wat beleefdheden uit en vervolgens werd ik op schoot uitgenodigd. Sinds Zoebel gaat het anders. Mensen komen binnen en duiken gelijk op die kleine af, zeggen hoe groot hij alweer is geworden en gaan dan met hem "Zoebelen". En dan hebben ze mij niet eens begroet nee. Dus ik kom niet zo snel meer beneden als er visite is. En als ik al naar beneden kom, zit het bezoek al lang en breed aan tafel met die kleine op schoot dus. Nee, ze bekijken het maar met die Zoebel.
Maar vandaag ging het dus anders. Ja, tante keek even niet naar die kleine en richtte zich direct tot mij. Met vriendelijk woorden en ik werd ook geaaid ja. Vanwege die manke poot natuurlijk, maar dat maakt niet uit, ze deed het wel! Toen heb ik maar besloten om weer eens bij de maaltijd aanwezig te zijn. Natuurlijk ook vanwege de leverworst en de biefstuk uiteraard, maar hoofdzakelijk vanwege de uiterst vriendelijke en zorgzame entree van peettante. Ja, van mij mag ze vaker komen, al is ze dus niet mijn peettante maar die van die Zoebel.