Charli:
Ja, ik heb Cera al gefeliciteerd. Ik ben blij dat zij het geworden is, al had Iwan natuurlijk meer stemmen gekregen. Nee, ik ben geen vriend van Iwan maar ook geen vijand. We maken allebei gebruik van het recht van overpad en daar blijft het bij. Maar Cera is een leuke meid. We lopen wel eens een stukje op, samen. Nee, ze is niet mijn vriendin, al zou ik dat wel willen. Maar ik wil geen ruzie met mijn broertje Japekop want onze verhouding is toch al niet zo geweldig, snapt u?
Ja, ik zat laatst inderdaad in de struiken van de Kruidentuin verstopt. Er was thuis namelijk iets naars gebeurd en daar was ik erg van geschrokken. Wilt u mijn verhaal horen? Goed dan.
We, Ollie en ik, hadden net ons ontbijt genuttigd, wordt er gebeld. Aan de deur ja. Het was een hij-mens en hij kwam om de ramen boven te repareren. Schuiframen inderdaad ja, en de gewichten waren dus niet meer goed. In elk geval konden wij die ramen op onze kop krijgen als ze openstonden, en dat vond ons mens geen fijn idee. Maar het gaat dus niet om die ramen maar om dat hij-mens. Die komt dus binnen met allemaal platen hout ofzo. En een gereedschapskist natuurlijk, dat spreekt vanzelf. Nee, ik heb het niet op onverwacht bezoek en al helemaal niet als ze ook nog allemaal troep mee naar binnen sjouwen, dus ik had al direct de pest in. Wel, de man loopt met zijn troep de trap op, is hij bijna boven, struikelt hij. Ja, hij was heel snel weer beneden en maakte daarbij een hoop lawaai. Keboenk keboenk ja, helemaal van boven naar beneden gesodemieterd. Hij schrok ja, mijn zij-mens schrok ook maar zij is een pleegmens dus ik dacht: met die man komt het wel goed. Erger was dat ikzelf me echt het habbekebab ben geschrokken. Ja, ik was dermate van streek dat ik naar buiten ben gevlucht en naar de Kruidentuin ben gegaan. Daar heb ik me dus een tijdje verstopt, vandaar. Hoe het afliep? Wel, die knutselaar bleek er goed vanaf te zijn gekomen. Ollie ook, die is verder in de benedenkamer gebleven en heeft in een mandje gelegen. Ikzelf ben pas naar huis gegaan toen mijn mens mij kwam zoeken. Ja, ik ben meegegaan want ik had ondertussen best honger gekregen, maar ik heb me binnen wel verstopt. Achter de wc-pot ja. Nee, het was daar niet zo gezellig maar wel veilig, en daar ging het om. Toen die knutselaar eindelijk wegging, durfde ik weer uit de wc te komen. Ja, nu is alles weer goed met me gelukkig, en dat is het belangrijkste, heh? Maar ik hoop wel dat er voorlopig niet meer van die knutselaars binnen komen om de ramen te repareren. Nee, wat mij betreft blijven die ramen dan maar gewoon dicht voortaan, vindt u ook niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten