Niet geschoten is altijd mis

Cera:
Ja, ook nu het raam niet meer steeds openstaat en het poezenloket dus vaak gesloten is (vanwege de kou), kom ik toch regelmatig langs. Nee, ik weet niet meer of Japekoppie nog mijn verloofde is, want na het incident in de Hoftuin en onze ruzie daar heb ik hem niet meer ontmoet. Als ik naar het poezenloket kom, gaat hij altijd weg. Ja, naar boven toe of naar de keuken. Ik neem dus aan dat hij mij niet meer wil zien, maar zeker weten doe ik dat niet. Ja hoor, ik wil hem best nog wel zien maar ja, je kunt iemand niet dwingen heh? Ik kom dus nog wel naar het loket toe, maar dat is dan meer om mijn beloning op te eisen. Voor mijn baan als verslaggeefster ja. Nee, ik heb al een poosje niet meer verslaggegeven, maar ik sta nog steeds op de loonlijst en ik vind dat ze me ook in slappe tijden moeten uitbetalen. In de vorm van kattensnoepies inderdaad.



Nee, dat gaat allemaal niet zo soepeltjes. Ik moet er behoorlijk mijn best voor doen. Om die snoepies te krijgen ja. Wel, dat doe ik natuurlijk door flink de aandacht te trekken. Ik kan goed krijsen ja, als dat moet. Soms is dat mens zo bezig, dan moet je wel een keel opzetten om haar attent te maken op je aanwezigheid.


Ja, ik blijf net zolang krijsen tot ik mijn snoepies heb gehad. 's Ochtends en 's avonds ja, dat is indertijd afgesproken. Staat ook in mijn contract ja. Ach, soms vraag ik ook wel eens om een bonus. Dat is dat ergens tussendoor, midden op de dag. Nee, daar trapt ze nooit in, dat mens van de redactie. Want dan moet die kleine die in de vensterbank rondhangt ook snoepies hebben, en dan gaat het systeem op tilt, of zoiets. Dat zegt ze tenminste ja. Die kleine kan trouwens knap lastig zijn. Probeert mijn snoepies te af te pakken door met zijn poot onder het raam door te maaien. Hoe ik dat oplos? Wel, ik krijg mijn snoepies dus onder het raam door op de vensterbank, en dan gooi ik ze gelijk naar de grond toe om ze buiten het bereik van die kleine te brengen. Dan eet ik ze op de grond op ja. Ondertussen gooit het mens wat snoepies de kamer in om hem ook bezig te houden, maar hij vreet ze bliksemsnel op en komt dan weer proberen mij mijn snoepies af te pakken. Nee, dat lukt hem dus niet omdat ik mijn snoepies gelijk op de straat veeg. Van de vensterbank af ja. Nou, dan gaat het raam weer dicht en moet ik dus een hele tijd wachten op een nieuwe portie. Ja, natuurlijk blijf ik het ook op andere tijden proberen! Je weet tenslotte maar nooit, en niet geschoten is altijd mis, heh?