Teveel veranderingen

Mevrouw Tokkie Troy:

Nee, ik hou helemaal niet van veranderingen. Ik word daar erg nerveus van ja. En de laatste tijd heb ik behoorlijk wat voor mijn kiezen gekregen, dat kan ik u wel vertellen. Wel, eerst natuurlijk de komst van die kleine. Boezelmans ja. Voor zijn intrede begon het al. Stond er zomaar opeens een meubel met balletjes midden in de kamer. Midden in het looppad inderdaad. Nee, daar was ik het natuurlijk helemaal niet mee eens, maar ik heb hier blijkbaar niks te vertellen. Toen kwamen de speeltjes; stokken met inktvissen aan elastiek, nieuwe muizen en allerlei soorten balletjes. En het lag allemaal in de weg dus. Als klap op de vuurpijl kwam er een tweede kattenbak bij. Ja, daarvoor moest eerst de klok worden opgeschoven en verdween er een tafeltje. Nee, ik weet niet waar dat tafeltje heen is, maar ik was dus wel erg gehecht aan dat stukje meubilair. Ik zat er graag onder ja. Maar goed, een tweede kattenbak dus. Dat was nergens voor nodig want mijn zoon en ik doen al jaren met 1 kattenbak en dat is altijd prima gegaan, ondanks alle verhalen die de ronde doen over gedeeld katbakgebruik.

Afijn, na een paar dagen werd duidelijk waarom die tweede er kwam, want toen bracht ons mens opeens die kleine mee. Nee, vooraf was er geen overleg geweest en naderhand ook niet. We, mijn zoon en ik, moesten het gewoon accepteren, of we het nu wilden of niet. Nou, ik kan u wel vertellen dat ik een hele poos uit mijn doen ben geweest. Die kleine ging dus niet op de nieuwe kattenbak maar moest zo nodig ook op de onze. U begrijpt natuurlijk dat het een stinkende bende werd. Moest 2 x per dag worden schoongemaakt ja, maar omdat die kleine zo'n enthousiaste graver is, maakte hij er al gauw een puinhoop van. Tja, ik kon toen niet anders dan die andere bak in gebruik gaan nemen. Dus we spraken af dat er voortaan een jongens- en damestoilet was. Ja, dat was een uitstekend idee van mij, alleen werkte het dus niet heh? Nee, die kleine is niet zo bijdehand wat dat betreft en vond al gauw dat hij ook op mijn toilet mocht. En als hij daar niet op ging om zijn behoefte te doen, dan kwam hij wel om graafwerkzaamheden te verrichten. Alsof ik niet heel goed in staat ben om mijn eigen afvalproducten te bedekken. Nee, dat ging helemaal verkeerd en was erg irritant dus. Ja, Japekoppie, mijn zoon dus, hield zich wel aan de afspraak en maakte alleen gebruik van het jongenstoilet. En buiten heeft hij ook zo zijn toiletplekjes ja. Wel, omdat die kleine zich dus niet aan de afspraak kon houden, heb ik geprobeerd een andere regel in te voeren. Dat was: plassen op de oude bak, poepjes op de nieuwe. Die regel voerde ik in omdat die kleine dat had verzonnen. Dat deed hij al uit zichzelf, inderdaad. Afijn, dat ging ook een poosje goed tot Japekoppie zich steeds meer ging vergissen. Ja, hij ging dus plassen op de poepjesbak en poepjes doen op de plasjesbak. Kunt u het nog volgen? Gelukkig, want ik ga het niet nog een keer uitleggen. Deze regel geldt dus nu nog, al houden de twee jongens zich er dus niet altijd aan. Nee, ik ben de enige die consequent daarin is, en ik hoop dat die jongens het ook eindelijk eens een keer gaan begrijpen. Nee, bijster slim zijn ze inderdaad niet. Jongens, heh?

En nu dus dat gerotzooi in de straat. Alle planten weggehaald, pergola weg, alles weg ja. Voordeel is dat je de straat beter kan overzien en Storm goed in de gaten kan houden. Ook een voordeel is dat je kunt zien waar die kleine uithangt als hij even buiten mag spelen. Nadeel is natuurlijk dat ik me nergens meer kan verbergen en dat telt heel zwaar. Nee, ik kom alleen nog maar een frisse neus halen als de voordeur openstaat, zodat ik snel het huis in kan rennen als er gevaar dreigt. Ja, als Storm eraan komt bijvoorbeeld, of een groot wielhuis van de gemeente. Ik noem maar wat.

Dan is er nog een klein puntje dat me zorgen baart, en dat is dat ik heb opgevangen dat mijn mens overweegt een nieuw bed aan te schaffen. Nee, ik moet daar niet aan denken. Waarom ze dat wil? Wel, ze zegt dat het te krap wordt. Ja, zogenaamd onze schuld, omdat we, nu het wat kouder wordt, met zijn drieen bij haar komen liggen 's nachts. Ze zegt dat ze haar benen niet meer kwijtkan en zich niet meer kan omdraaien. Ik vind dat grote onzin, want er is plek zat en dat draaien is helemaal nergens voor nodig. Maar goed, het bed schijnt ook nog maar 3 poten en een stapel boeken te hebben en dat vind ik een beter excuus. Maar als ze haar plan uit gaat voeren, komt er dus weer een verandering in dit huis. Wordt de opstelling weer gewijzigd en begint er een nieuwe periode van wennen. Kijk, ik gun ons best een nieuw bed, maar al die veranderingen wil ik liever niet meer op mijn leeftijd. Ik ben 14 en een half ja; vindt u niet dat ik er nog jong uitzie voor mijn leeftijd? Nee, ik vis heus niet naar complimentjes, ik wil gewoon de waarheid van u horen. Voorlopig ga ik ook niet met pensioen en blijf ik gewoon bij het katblad werken. Nee, aan een bejaardenhuis voor katten moet ik beslist niet denken. Ik heb u toch net uitgelegd hoe slecht ik tegen veranderingen kan? Nou dan. Laten we het nu maar weer over iets anders hebben. Wat dacht u van de grootte van de porties eten? Is het niet mogelijk om voortaan ieder een half blikje te geven in plaats van 1/3? Nee, tegen dat soort veranderingen heb ik dus geen bezwaar.