Hoe de wereld in elkaar steekt

Storm:
Ik kom weer eens even kijken ja. Naar die Boezel dus. Ja, ik zie hem wel bij u in huis ronddwarren. Zo nu en dan kom ik even kijken ja. En dan zie ik hem inderdaad. Wel, ik vind het een raar beest, die Boezel. Ik zou hem graag eens een lesje leren, maar hij komt niet buiten heh? In elk geval niet als ik er ben. Oh, dat moment kiest u bewust uit? Wat een flauwekul. Laat mij nou maar eens kennis maken met die kleine, dan zal ik hem gelijk leren hoe de wereld in elkaar steekt. U voelt daar niks voor? U bent bang dat ik zijn mooie snuitje zal beschadigen? Zo'n vaart zal het echt niet lopen. Nee, ik zal hem wel gelijk vertellen wie hier de baas op straat is natuurlijk, maar verder maakt hij dan zelf uit of het tot een treffen komt of niet. Bovendien kunt u hem niet blijven beschermen tegen mij. Nee, er zal een moment komen dat u hem moet gaan loslaten, als u tenminste wilt dat hij zich buiten ook kan gaan redden. Ongetwijfeld zal hij mij dan een keer gaan tegenkomen ja. U kunt dat moment natuurlijk blijven uitstellen, maar niet voor eeuwig. Wilt u van hem een doetje maken soms en hem binnen houden? Nou, dat bedoel ik dus. Ja, ik snap dat hij nu nog wat te jong is om buiten vrij rond te huppelen. Maar ik heb geduld. Wat ik daarmee bedoel? Dat kunt u vast wel zelf bedenken. En ondertussen kom ik gewoon af en toe eens bij u binnen kijken om te zien hoe hij zich ontwikkelt, die kleine. En wat ik u al zei, ik heb geduld. Mijn tijd komt nog wel. Ja, slaap maar lekker straks! Dag mevrouw Katblad!