zaterdag 29 november 2008

Ik hou me in....


T. Troy:
Ze zit steeds vaker voor het poezenloket, die Cera. Ja, het is een beste meid en ze heeft haar kwaliteiten natuurlijk, maar ik vind haar wel een tikkie opdringerig. Okee, ik ben niet meer in staat om op reportage te gaan. Nee, ik ben te oud daarvoor. Ik kan niet tegen die herrie op straat en verkies dus mijn werkzaamheden binnenshuis te verrichten. Zij, Cera dus, is nog jong en heeft meer courage dan ik. Daarbij komt ook nog dat zij dol is op kattensnoepies en ik geef daar niet om. Nee, geef mij maar een stevige maaltijd, dan doe ik me tegoed en dan zit ik weer voor een tijdje vol. Ik doe dus niet aan tussendoortjes zoals zij.


Ik denk dat zij in eerste instantie komt voor haar gage. Als topmodel en verslaggeefster en wat ze nog meer denkt te zijn ja. En ze laat zich niet gauw afschepen. Nee, deze dame weet precies wat ze wil en eist dat ook op. Ergens bewonder ik haar ook daarom. Maar aan de andere kant vind ik haar ook wel een beetje irritant. Ja, omdat ze me doet denken aan mijzelf, in jongere jaren dus.


Ja, ze is dus ook nog eens de verloofde van mijn zoon. Maar ik zie gerust wel dat zij ook flirt met Bel de Franskat, met mijn oudste zoon Charli en zelfs met de kleine Boez. En het lijkt ook wel dat zij allemaal verliefd op haar zijn. Nu moet ik eerlijk toegeven dat Cera er mag wezen, erg aandoenlijk is, mooi en slank is en vreselijk aardig. Ja, het kost me een hoop moeite om haar niet aimabel te vinden. Maar dat is dus juist iets wat mij wantrouwend maakt. Nee, ik zal dat nooit uitspreken en nooit verder vertellen. Ik blijf me gedragen en blijf tenminste beleefd tegen haar. Maar eigenlijk zou ik haar wel eens het vuur aan de schenen willen leggen en haar een klap willen verkopen. Dat doe ik dus niet. Ook vanwege het voortbestaan van het katblad ja. Ik hou me dus in voor het groter geheel. Maar soms kost me dat wel moeite inderdaad.

Geen opmerkingen: