Weet je wel wat dat kost?

Tokkie Troy:
Ik zag toch net duidelijk een ander wijf met haar kop in de waterbak. Ja, ze keek me met haar brutale bek aan, recht in mijn snufferd. Kon zomaar mijn zuster zijn, want ze leek dus erg op mij. En net toen ik mijn tong uitstak om wat water te lebberen, deed zij dat ook. En nou ben ik haar dus effe kwijt, dus ze zal er wel vandoor zijn, dat wijf.



Maar waar het nu om gaat, is dat ik het water hier zit te testen. Ja, op frissigheid, versheid, smaak en wat dies meer zij. En ik kan u meedelen dat dit water dus wel door mij goedgekeurd gaat worden. In elk geval is het beter dan het water dat ons wordt aangeboden binnen, in het redactiekantoor. Betere temperatuur, betere smaak, enzovoort dus. Rechtstreeks uit de hemel, zal ik maar zeggen, een vleugje maneschijn erin, een vleugje zon, de wind er overheen en ook het aroma van de herfst. Erg lekker inderdaad. Het bevalt me dus wel, inderdaad.



Maar die planten hier, nee. Dat deugt dus echt niet. Wist ik al toen mijn mens ze hier neerzette. Ik dacht toen al: dat wordt niks. Te nat, te koud, een kwestie van tijd. Ja, ik zie reeds vele afstervende bloemen. Die zou ze moeten weghalen maar dat doet ze niet. Geen gezicht nee, en je kan er donder op zeggen dat het dan snel gebeurd is met zo'n plantje. Het rot gewoon weg waar je bij staat, en dat kun je ruiken ook. Ze zei nog, toen ze die dingen pas had gekocht en ik mijn neus erin stak: "Weet je wel wat dat kost, zo'n prachtige cyclaam?" Omdat ze bang was dat ik de bloemen eruit zou slopen dus, ja. Terwijl ik dat helemaal niet van plan was. En nu laat ze ze gewoon verrotten. Zogenaamd geen tijd om ze te verzorgen.
Mensen snappen dus helemaal niks van de natuur. En geven er ook niks om, dus. Nee, dan ik. Ik hou de boel hier in de gaten en lik de bladeren af als er teveel water op zit. Vindt ze gek en zegt ze wat van. Nee, ik zal haar nooit helemaal snappen, mijn mens. Maar misschien is dat maar goed ook. Ze denkt teveel. Zit teveel in haar hoofd. En daar heb ik gelukkig geen last van. Daarom denk ik dat ik beter af ben. Al snap ik toch niet wat die kat net in mijn waterbak deed. Maar ach, aan de andere kant ben ik dat zo meteen weer vergeten. Dat is het voordeel van katzijn. Het is maar dat u dat weet.....