Leven in de brouwerij.

Wij hadden Bel de Franskat al tijden niet meer gezien, maar nu kwam hij opeens weer eens op bezoek. En ondanks dat Bel dus een vreselijke pestkop is, vonden wij het erg leuk hem te zien. Immers: hij brengt leven in de brouwerij en is een dankbaar object voor de fotograaf! Kijk nou weer eens naar die ogen!
Helaas is Bel een beetje (erg) schuw wat betreft de mens. Maar voor andere katten is hij dus helemaal niet bang.



Dus toen hij opeens van onze buitentafel sprong en tussen de plantenpotten zat te loeren, wisten wij eigenlijk al hoe laat het was. Wij wisten alleen niet naar wie Bel's belangstelling uitging, maar dat was een kwestie van omdraaien en kijken.



Juist ja. De Boez was dus achter de fotograaf langs gelopen en even gaan zitten om de straat af te kijken. Het was duidelijk dat hij Bel niet had opgemerkt, anders had hij daar niet zo rustig op zijn achterste gezeten. Zouden wij hem waarschuwen? Nee, dat deden wij niet. Het wordt eens tijd dat hij zijn eigen instinct en doppen gaat gebruiken. Anders leert hij het namelijk nooit!




Bel zat al een beetje te wiebelen maar deed verder nog niks. Waarom hij nog niks deed weten wij niet; hij had de Boez al lang kunnen bespringen. Maar goed, hij zal zijn redenen wel hebben gehad. Misschien was het de fotograaf die nog te dichtbij stond?

Eindelijk heeft de Boez de Franskat in de smiezen. Het had effe geduurd en hij had het geluk aan zijn zijde. De Boez dus heh? Maar wat nu?

Bel zit klaar voor de sprong. Wij kunnen u nog vertellen dat de afstand tussen beide haarfabrieken slechts een meter of 5 was. Nee, dat is niet veel. Dat besefte de Boez ook en dus probeerde hij langs de fotograaf naar de redactie terug te keren. Maar dat liet Bel niet toe.

Bliksemsnel verplaatste Bel zich, kroop onder de tafel door en besprong de Boez. Deze liet zich gelijk op zijn rug vallen en piepte als een kit(ten). Daarop deed Bel een paar passen achteruit. Dit alles ging razendsnel zodat de fotograaf het helaas niet allemaal kon vastleggen.

Ja, zo zien we beter hoe onze jongste bediende zich dacht te kunnen verdedigen. En Bel stond zich af te vragen hoe hij de zaak nu vervolgens aan moest pakken.

Wij hoorden wat tumult van verderop. Luid geblaf en gegrauw uit een andere bek.

Japekop had het gegil van de Boez gehoord, was de Steeg uit komen lopen en had daar een blafbeest ontmoet. Hij liet zich echter niet van de wijs brengen door het blafgeval (dat overigens aan de lijn zat) en kwam in gestrekte draf naar de redactie toe. Was nu Boez' redding nabij?

Jazeker! Japekop liep direct naar Bel toe en er kwamen diepe, gevaarlijke klanken uit zijn bek. Bel antwoordde met een veel hoger en zangeriger gekrijs. De Boez maakte uiteraard dat hij wegkwam. Iets anders had hij namelijk toch niet kunnen doen.

Het gegrom en gekrijs duurde niet lang. Bel de Franskat durfde de confrontatie met Japekop blijkbaar niet aan, al was zijn positie (op de bank en dus hoger) gunstiger dan die van Japekop. Maar het zal wel te maken hebben gehad met het feit dat dit Japekop's gebied was, en de boel dus flink gemarkeerd was door onze J. Dat was, bleek nu, niet voor niks geweest.

Bel sprong aan de andere kant de tafel af en spoedde zich weg, richting Kruidentuin. Zo, dat hadden we dan ook weer achter de rug.

De Boez lag ondertussen in de deuropening te wachten tot Japekop het Bel-probleem had opgelost. En toen Bel uit het zicht was verdwenen, kwam onze kleine, grote jongen weer de straat op stappen. Nee, mevrouw Troy was er deze keer niet bij; zij deed haar koffietijddutje ergens boven in ons pand. Want oude dames moeten namelijk af en toe wat rusten en bovendien heeft ze een deeltijdbaan.....