Lekker lang aaien.

De Boez:
Er zijn grenzen. Daar bedoel ik mee dat ze soms veel te lang naar mijn zin aan die tafel zit. Ja, dan is ze met potloden aan de gang. Met van die grote waar ik niet op kauwen mag. En dus krijgt ik dan veel te weinig aandacht van haar.
Ik begin eerst met het voorzichtig wegtikken van het gummetje. Ja, dat is zo'n dingetje wat zo leuk stuitert. Het leukste is wanneer dat gummetje op de grond valt. Ja, want hij valt dan op de stenen vloer, springt dan zomaar vanzelf weer op en rolt dan verder over de vloer. Ik spring er dan graag achteraan en laat het gummetje alle hoeken van de kamer zien. Maar dat mag dus niet. Omdat ze bang is dat ik het kwijt maak. Dat gebeurt dus ook wel eens, dat klopt. Maar ze heeft er nog meer dus ze moet niet zeuren.
Als ze het gummetje voor mij heeft verstopt, ga ik verder spelen met de puntenslijper. Maar die is van hout dus die stuitert niet zo lekker. Nee, het gummetje doet het leuker. Mag ik dus ook niet, spelen met die slijper. Dan staat ze van haar stoel op en pakt de puntenslijper weer op van de vloer.
Wel, tenslotte heeft ze er genoeg van, van mijn geklooi met haar spulletjes. Dat merk ik best want dan reageert ze wat bozig en zegt ze dat ik nou eens moet wegwezen. Op dat moment ga ik op haar papier liggen. Om duidelijk te maken dat ik aandacht nodig heb, heh? Ja, want als ik op dat papier lig, kan ze helemaal niks meer. Dan moet ze me wel aaien, ja. Of eraf gooien, dat kan natuurlijk ook maar dat doet ze pas later. Eerst aaien, ja. Lekker lang aaien. Tot 1 van ons beide het weer welletjes vindt. Meestal is zij dat, inderdaad.....