De Boez verveelde zich stierlijk. Nee, er was niemand op straat om mee te zooien of klooien. Ja, dat wist hij zeker want hij ging elke 2 minuten buiten kijken en dat reeds gedurende enkele uren. Dat betekende inderdaad dat wij constant het kattenluikje hoorde klepperen en dat wij daar dus knettergek van werden. Nou, vooruit dan maar. We pakten de camera en gingen met de Boez de Hoftuin in. In 's hemelsnaam dan maar even samen spelen bij de graspollen onder de trap! Ja, de Boez is dol op de trap. Hij klom er ook gelijk op.
En dan door de treden heen naar de pluimen graaien. Dat is echt veel leuker dan binnen achter een balletje aanrennen, heh Boez? Bovendien was het net even droog en dat moet je dan waarnemen. We kunnen de hele winter nog met balletjes en muizen spelen....
Wel, we waren lekker bezig. Trap op, trap af, lekker graaien, tussen de pluimen duiken etc. En de fotograaf probeerde daarvan wat aardige plaatjes te maken.
Opeens hoorden wij klaaglijk gemauw en kreeg de fotograaf een duwtje van achteren tegen de benen. Wie had er wellicht problemen maar was bovendien erg brutaal?
We hadden het al aan zijn stem gehoord; het was Iwan. Hij was nogal opgewonden en had heel wat te vertellen. Maar omdat hij tegelijkertijd op wat gras stond te kauwen, konden wij hem echt niet verstaan. Tenslotte hebben wij hem maar uitgebreid geaaid en daar werd hij wat rustiger van.
Maar daarna moest er weer gras gekauwd worden en op hetzelfde moment gepraat. Nee, er was dus geen touw aan vast te knopen.
Iwan, wat moeten wij nu met jou?
De Boez trouwens, had zich voor Iwan verstopt. Hij ziet Iwan niet zo vaak en zo blijft Iwan dus min of meer een grote, vreemde rooie voor hem. Daar kwam nog bij dat de Boez op vreemd terrein was en dan dien je in te binden, heh?
Iwan liep om de trap heen omdat het gras aan de andere kant wat malser was. Tenminste, dat vermoedden wij. Terwijl hij daar verder ging met knabbelen, hield hij uiteraard wel de Boez in de gaten. Hij deed weliswaar alsof hij Boez niet had opgemerkt, maar wij wisten wel beter.
En toen Iwan wat al te dicht bij de Boez kwam, hoorden wij onze jongste bediende zowaar grommen. Dat maakte natuurlijk helemaal geen indruk op Iwan.
Tenslotte, toen wij nog zo'n 10 foto's hadden gemaakt van de graskauwende Iwan, liep hij weer om de trap heen. Wij er achteraan met de camera.
Iwan begon opnieuw te vertellen. Of eigenlijk kun je het beter klagen noemen. En schuurde met de zijkant van zijn kop langs de muur. En toen, eindelijk, zagen wij het: hij had op zijn linkerwang een behoorlijke wond! Dat was dus zijn probleem! Dat we dat nu niet eerder hadden gezien!
De wond zag er vrij vers uit. Zeg Iwan, weten je mensen hiervan???
In elk geval wilden wij hier meer over weten. Want je hebt een kattenkrant of niet, heh? Juist. Dus we besloten naar Iwan's huis te gaan om informatie los te peuteren. Ga je mee met ons, Iwan?
Nou, Iwan twijfelde. Eigenlijk had hij helemaal geen zin om naar huis te gaan. Later begrepen wij heus wel waarom.
U ziet op bovenstaande foto de twijfel aan de stand Iwan's poten; hij wist niet goed of hij nu voor- of achteruit moest stappen.
Maar tenslotte ging hij toch maar met ons mee. Op de achtergrond ziet u de Boez staan. Die was uit zijn schuilplaats gekomen en vroeg zich af wat er nu ging gebeuren. Liet zijn mens hem zomaar in de steek? We zouden toch zooien bij de trap?
We beloofden de Boez snel weer terug te komen. Nee, we bleven echt niet lang weg.
En toen gingen we met Iwan naar zijn huis.....
Ja, de mensen wisten van Iwan's probleem en waren zelfs al naar de dierenarts met hem geweest. Dat zat dus helemaal goed. We kregen het hele verhaal te horen en zullen u dat vertellen in deel 2 van deze reportage. En wij hadden het geluk dat Igor de trap was afgedaald! Zo konden wij ook van hem nog wat plaatjes schieten. Igor is net een flinke bol zachte wol, dus het was heel fijn hem even te mogen aaien. En het is een kleine dondersteen. Zijn mens vertelde ons dat hij af en toe op het balkon is geweest maar dan ook nodig het dak op wil. Iets wat door zijn mensen niet op prijs gesteld wordt. Want is Igor eenmaal op het dak, dan is hij niet meer te pakken. En hij is nog veel te jong voor een dakverkenning, dat zijn wij helemaal met de mensen eens.
Igor's oogjes, eerst nog diep blauw, worden steeds lichter van kleur. Maar verder blijft hij een lekker knuffeldiertje, al groeit hij flink en is hij dus best groot geworden.
Als hij wordt opgepakt, houdt hij zich slap, vertelt zijn zij-mens. Zou er dan Ragdol bloed door zijn adertjes stromen? Dat blijft de vraag; we zullen nooit zeker weten watvoor bloed er allemaal door zijn lijfje stroomt. Maar dat maakt ook dat Igor een heel interessante kater is.
Wij moesten afscheid nemen want we hadden de Boez beloofd niet te lang weg te blijven en er was toch minstens al een flink kwartier voorbij.
En tot onze verrassing zat Boez nog steeds in de Poort te wachten. Hij sprong op van vreugde toen hij ons zag naderen en danste van blijdschap in de rondte. Ons hart maakte een sprongetje van ontroering. Wel een beetje dom die Boez, maar toch ook een lekker ventje...
2 opmerkingen:
Arme Iwan! Ik ben benieuwd naar hoe hij die wond heeft gekregen. En Boezje is toch ook wel een ster in dit verhaal, vooral die foto achter het gras is super. En voor Igor,ja daar heb ik geen woorden voor, zoooo aaibaar!
Ben ook heel benieuwd naar de wond van Iwan. En ben het helemaal eens met Marian over Igor. Dus Iwan, je best doen om je niet uit de schijnwerper te laten jagen!
Een reactie posten