Daar had hij niet van terug.

Toen wij weer eens even een rondje wilde gaan lopen, zagen wij dat de Boez ergens door geboeid werd. Zo te zien zat het tussen de planten. En nieuwsgierig als wij zijn, gingen we kijken wat het dan wel was.



Ach, de kleine Mini was er aan het zooien! Wel, zij is best vaak op pad, vinden wij. Zomaar helemaal in haar eentje en dan nog in een vreemde straat ook. Ze heeft wel lef, die kleine cyper!

Maar ze vond de Boez eigenlijk wel een tikkie eng en dook daarom tussen de fietsen. Ze hield hem uiteraard goed in de smiezen, maar dat spreekt voor zich.

Cera was ook gearriveerd. We zagen niet waar ze vandaan kwam; het kan best zijn dat ze thuis een dutje had liggen doen. Echter, Cera was niet zo gecharmeerd van Mini. Misschien een beetje jaloers? Ja, want ook Oscar kwam bij de redactie aan en hij toonde eveneens belangstelling voor Mini. Had er eigenlijk nog wel iemand oog voor Cera?

De Boez werd in beslag genomen door de activiteiten van Oscar. Die was namelijk weer eens heel brutaal, zagen wij toen we ons omdraaiden.

Zeker vergeten thuis te onbijten Oscar? Of ben je gewoon alweer aan een hapje toe? Dat moet je dan toch echt uit je eigen keuken gaan halen. Nee, wat ons betreft blijf je buiten - we raken veel te snel door ons kattenvoer heen.

We grepen Os beet en trokken hem weer terug naar buiten, en zo kreeg hij niet de gelegenheid
onze bakjes te plunderen.

De Boez was gerust gesteld en zocht Mini weer op. Erg lastig om te moeten fotograferen tussen de spaken door; voor je het weet heb je een prachtig scherpe trapper maar is de rest wazig. Dus vroegen we deze twee haarfabrieken om een eindje verderop te gaan zooien zodat we ze beter in beeld kregen. Maar ze trokken zich natuurlijk helemaal niets aan van ons verzoek. Dan maar even kijken waar Oscar mee bezig was.

Jazeker, ook belangrijk: struiken besnuffelen. In werkelijkheid was Os natuurlijk beledigd dat wij hem uit het kattenluik hadden gesleept, en nu deed hij alsof het hem niets had gedaan. Wij wisten wel beter. Maar goed, snuffel jij maar lekker door, Ozzie!

O jee, deur is opengewaaid! Dat moesten wij maar eens snel herstellen want Os stond alweer klaar. En je moet een kat nooit voor een open deur zetten want dat is net zoals hem op het spek binden.

Oscar zocht Mini maar weer op. Of was het andersom? Moeilijk te zien tussen die fietsen!

Verderop zat Storm tussen de bladeren. Hij was met iets belangrijks bezig want een hoop bladeren is nog fijner dan een kattenbak. Uiteraard wilde hij niet gestoord worden bij zijn belangrijke bezigheid, maar .......

Oscar vond het veel te leuk om Storm even te plagen. Wel moedig van Oscar, hoewel, voordat Storm klaar was, was Os alweer een heel eind verderop! Dus met die moed valt het eigenlijk wel mee. Of tegen, zo u wilt.

En Mini vond het op haar beurt weer spannend om Oscar te observeren. Want zij kent Storm natuurlijk ook en weet dat hij heel gevaarlijk kan zijn. Wij denken dat Mini op die tafel zat te wachten op een fikse knokpartij tussen Os en Storm, maar die kwam er dus niet. Wat een teleurstelling voor de kleine meid!

Ja, daar was Os alweer terug. Waar de Boez en Cera waren? Die hadden een onderonsje bij een andere tafel, die ene van de reactie.

En Storm?

Die had heus wel gezien dat ze met zijn vieren waren en daarom was hij de straat overgestoken om van daar af de boel te kunnen blijven overzien. Een prima plekje met wijd uitzicht, inderdaad. Mocht er een van de anderen van de kudde af geraken, kon Storm nog altijd op zijn eigen wijze duidelijk maken wie er de sterkste is.

En Oscar was de eerste die het groepje verliet.

Hij moest nu ook effetjes nodig, maar was wel zo verstandig om niet de kant van Storm uit te gaan maar voor de andere richting te kiezen. Ja, wij krijgen zo langzamerhand in de gaten dat Oscar een erg slimme jongen is en daarom zijn we ook zo blij dat hij en de Boez bevriend zijn geraakt. Misschien is die slimmigheid wel besmettelijk, heh? Exact ja, u begrijpt ons goed.

Waarom weten wij niet, maar Cera was uit beeld verdwenen. Misschien zat ze ergens onder een wielhuis, hoewel het niet regende en Storm nog rustig op zijn plek zat. De Boez had zijn aandacht weer op Mini gericht, en de kleine meid speelde krijgertje tussen de grote plantenpotten.
Toen wij omkeken om te zien of Oscar reeds klaar was met zijn graafwerkzaamheden, hem niet meer zagen en toen nog maar even verder ronddraaiden met de camera, schoten wij onderstaand plaatje.

Ja, het was weer zover! En weer moesten wij ingrijpen....

Tja Os, het zit niet mee vanochtend, heh? En we blijven je in de gaten houden, al denk je af en toe van niet!

Mini was op het buurbankje geklommen want dat stak zo leuk af tegen haar vacht.
De Boez zat onder het tafeltje, maar dat had u al vermoed gezien de richting waarin Mini kijkt. Toch? We wilden nog een foto van hem maken, maar hadden daarvoor geen tijd. Waarom niet?

Daarom niet. Deze keer was Oscar razendsnel. Hij was dat getrek aan zijn achterlijf zat en waarschijnlijk stond ook de klep net in de goeie stand. Wij moesten dus ons huis in, Oscar achterna. Hij zat reeds in de keuken en slikte al een brokje door, maar een tweede, daar kreeg hij de kans niet voor. We pakten hem op (oef, zwaar!) en zette hem neer in de gang, voor het luik.

Kom op Oscar! Springen maar! Als je zo snel naar binnen kunt glippen, kun je in hetzelfde tempo ook vast weer naar buiten! Maar voor de zekerheid gaven we hem nog een zetje. En, omdat wij het zat waren, deden we de deur dicht en bleven zelf binnen. Ja, ook de tussendeur ging dicht. Daar had Oscar vast niet van terug......