Met Cera op pad(2)

Wij gaan verder met onze verkenningstocht met Cera door geel gebied (de parallelstraat) en naderen het eind van de straat. Cera stapt flink door want we zijn best een aardig eindje van huis nu, en dus op onbekend terrein. Gelukkig is het rustig in de straat en blijven wij verschoond van langsscheurende bromwielen en slingerende fietsers. Een schattig laurierboompje zetten wij nog even snel op de foto.


Daar doemt het water op; het is hier eigenlijk verboden gebied.... Wij nemen ons voor om Cera niet bloot te stellen aan gevaar en slaan direct de hoek om, om langs de huizen verder te gaan. Zo komen wij niet aan de hoge kade en zijn we snel weer bij de katbladstraat. Doch Cera heeft een ander plan.


Om alle vorige blunders goed te maken, stapt zij moedig op de waterkant af voor een stukje kadeverkenning waar Japekoppie zich zelfs nog niet aan heeft durven wagen!
Een boomspiegel is natuurlijk altijd zeer interessant, vooral als daar zomaar een stuk pijp uitsteekt. Zou deze pijp lucht moeten geven aan de wortels van de boom? Helaas kan er niet gegraven worden door Cera in de harde grond, en dat is wat teleurstellend voor ons allemaal.


Cera struint de kade verder af. Zij snuffelt en snuffelt maar komt helaas geen opmerkelijke zaken tegen. Wij houden haar goed in de gaten want zitten niet te wachten op een eventueel nat pak! (Er verdronken al vele katten in deze gracht omdat ze er niet uit kunnen klimmen; Japekop werd, toen hij twee jaar was, hier eens uit het water gehaald door een lieve buur, die wij voor eeuwig dankbaar zullen blijven... )


Hoe moedig Cera ook is, gelukkig haalt zij het niet in haar koppie om in een bootje te springen. Het wordt trouwens ook niet gevraagd bij het verkennersexamen dus dat zou een domme daad zijn. ("Boot betreden" is wel natuurlijk een onderdeel bij de opleiding voor schipperskat, maar dat is weer een heel ander verhaal en nu niet aan de orde.)


Voor wij verder gaan, speurt Cera nog even het water af. Wij danken ondertussen de voorzienigheid voor het niet langssturen van zwaar verkeer waardoor Cera misschien in paniek zou kunnen raken...
Wij prijzen Cera voor haar moed, maken er natuurlijk een aantekening van en besluiten dat we teruggaan naar de katbladstraat. (Wilt u de route volgen, dan weet u toch zeker onze buurtkaart te vinden heh? Juist, helemaal onderaan op dit blog....)


Wij komen langs het huis van Bobo, maar deze is helaas niet thuis. Tenminste, niet buiten dus.


Wij zien nog een vreemde sculptuur tussen de afgevallen boomblaadjes, maar nemen niet de moeite deze verder te onderzoeken. We hebben nog meer belangrijke dingen te doen en de verkenningstocht moet worden voortgezet.


Zwarte Gijs (die dus zwart-wit is en niet rood zoals Rooie Gijs) ligt bij zijn buitenhuis in het zonnetje te doezelen. Hij is waakzaam maar weet dat wij niet gevaarlijk zijn. Helaas hebben wij geen snoepjes bij ons voor hem.


Dan zien we dat Pim (nu van de andere kant) nog steeds voor het kattenluik van Storm ligt te wachten op tja, zeg het maar. Domme Pim! Het is zulk lekker weer en nu lig je in de donkere steeg in de schaduw je tijd te verdoen!


We staan weer vlakbij het redactiekantoor van het lkb en Cera denkt dat we klaar zijn. Maar de verkenningstocht is pas klaar als wij dat zeggen, Cera! Hou dus op met dat gekluif aan je pootjes en kom overeind!


Heb je ons niet gehoord? Stoppen met dat gevlooi op je buikie en meekomen! Dit soort gedrag moet je echt niet vertonen op je examen, anders laten we je mooi zakken en is alles voor niets geweest! Potverdrie!


Gelukkig staat Cera op en gehoorzaam loopt ze mee de Hoftuin in. We snappen dat de tocht tot nu toe wel erg vermoeiend is geweest, maar Cera heeft zelf gekozen voor de lange versie en moet nu toch echt even doorzetten. Dat doet ze dan ook en daar zijn we erg tevreden over.
Wat zal de Hoftuin ons aan spannende dingen brengen? (Wordt vervolgd.)