Zo is het leven

Japekoppie:
Kijk 'm daar nou liggen, die Zoebel. Okee, Boezel dus. In dat gekke mandje, op de tafel. En dat terwijl de tafel gedekt is. Nee, zoiets moet ik niet wagen want dan word ik er gelijk afgesodedingest. En als ik er al mee weg zou komen, met op de tafel liggen terwijl die gedekt is, dan zou ik zeker niet gaan slapen. Nee, niet met al dat lekkers voor mijn neus.


Ze vindt het zo schattig, mijn mens, die kleine slapende Zoebel bij al dat eten. Dat ie daar zo rustig ligt zonder vervelend te wezen, bedoel ik. Nou, en terwijl zij zo aan het fotograferen is, ga ik dan maar even op haar stoel zitten heh?


Ja, om te bepalen of al dat mensenvoer wel verantwoord voer is. Die gehaktsaus bijvoorbeeld, die over de pasta is gegooid, zou ikzelf nooit zo maken. Nee, ik ruik wijn en dat blief ik dus echt niet. Verder iets van spinazie en paddestoelen en daar kan ik ook niet warm voor lopen. Maar die kaas ruikt verrukkelijk. Zal je zien dat ik daar niks van krijg....

En verder kan ik niks lekkers ontdekken. Nee, geef mijn portie maar aan Fikkie. Maar in elk geval heb ik even het moment waargenomen en een korte wijle aan de dis gezeten. Ik geloof dat het nu weer tijd is om af te nokken naar de grond, en dan wacht ik daar wel tot het toetje komt. Als het meezit is dat een kaasplankje, of eigenlijk een plankje met kaas. Ja, dan mag ik meestal wel even meeproeven. Nee, niet van die kaas met schimmel erin, maar gewoon een stukkie eerlijke geit of schaap. Of iets van de koe ja, en hoe zouter, hoe lekkerder. Nee, daar krijg ik nooit veel van vanwege dat zout dus. Tja, en als het tegenzit dat komt er een toetje van fruit, en ook daar kan ik dus niet warm voor lopen. Dan heb ik inderdaad weer eens pech gehad ja. En dan druip ik maar weer af naar de keuken om een paar seniorenbrokken weg te werken. Nee hoor, ik kan daar echt niet mee zitten. Zo is het leven, zal ik maar zeggen. Bovendien zit ik nog een beetje vol van de Gourmet van daarstraks.