Japekoppie had al een tijdje zitten zeuren om naar buiten te mogen, en wij vermoedden dat Cera - die al een tijdje voor ons kantoor had heen en weer gelopen - daar de oorzaak van was. Afijn, wij laten het Aapje, onze sterverslaggever, naar buiten en geven hem de opdracht mee op straat nieuws te vergaren. Hij werkt immers voor het katblad, niet? En met alleen een vleeskeurinkje af en toe kun je echt niet al die brokjes en andere lekkernijen verdienen. Laat staan je kattengrit.
Mevrouw Troy echter, in functie als receptioniste dus zittend in het raamkozijn bij het poezenloket, vindt het juist op dit moment nodig om Cera uit te nodigen voor een ernstig gesprek onder vier ogen, en Cera kan dat haar a.s. schoonmoeder uiteraard niet weigeren. Dus Cera meldt zich gedwee bij het loket terwijl haar verloofde smachtend op straat op haar wacht. Ja, mevrouw Troy kiest haar momenten wel uit! Wij hopen dat moederlief niet de boze schoonmoeder gaat uithangen! Maar wij vrezen het ergste....
Japekoppie, al helemaal klaar voor een gezellige wandeling met zijn verloofde, begrijpt dat hij het gesprek niet mag bijwonen en dat de wandeling even uitgesteld moet worden. Hij besluit er maar bij te gaan zitten en te wachten op zijn geliefde. Ongerust kijkt hij naar de twee dames in het raamkozijn. Wat heeft zijn moeder zijn verloofde te vertellen? Is zijn ongerustheid terecht? Is er nog een toekomst voor hem en Cera? Of staat zijn moeder op het punt het voorgoed voor hem te verknallen?
Mevrouw Troy kijkt erg streng. Maar Cera lijkt niet onder de indruk. Wat wordt hier besproken? Gaat het over de bruidsschat? Komt Cera's eerdere relatie ter sprake? Of bespreken zij de verbreking van de verloving?
Japekop is wat hoger gaan zitten. Zo kan hij zijn moeder en verloofde beter in de gaten houden. Hij lijkt ons een beetje bozig worden maar wij kunnen ons vergissen. Staat hij toe dat zijn lief door zijn moeder zo bestookt wordt met vragen en haar wellicht poogt te intimideren?
Terug naar het raamkozijn. Daar zien wij hoe Cera nu toch wel erg verschrikt kijkt. Schoonma Troy lijkt aan de winnende hand. De oude dame lijkt zelfverzekerd en vastbesloten. Wij zijn erg benieuwd hoe dit gaat aflopen.
Japekoppie is afgehaakt. Hij toont nu openlijk zijn verveling en zit breeduit te gapen. Het valt ons plots op hoe een grote muil hij eigenlijk wel niet heeft. Maar dit terzijde. Uiterst rechts op de foto ziet u overigens een afgevallen druif. De druif behoort trouwens blauw te zijn maar door gebrek aan zon is hij nog tamelijk groen. De rest van de druiven zijn ook niet eetbaar. Maar ook dit terzijde. Wij laten ons verder niet afleiden en gaan terug naar de raamscene.
Nu lijkt het of Cera enigszins op haar neus kijkt. En verder lijkt het of mevrouw Troy het gesprek als beeindigd beschouwt. Wij verwachten nu ieder moment het vertrek van Cera, een wanhopige Japekoppie en een genoegzame blik van een (schoon-)moeder te zien. Maar dan gebeurt er iets wat niemand had verwacht!
Cera ziet de baas van de redactie en zet een keel op. Zij eist de herinvoering van de voedselpakketten en de opening van het poezenloket. En of wij wel hier en nu willen beginnen met de uitreiking van enige snoepjes. Jawel, die uit het paarse doosje......
Wij zijn met stomheid geslagen en staan met onze mond vol tanden. Wij snappen niets meer van wat hier in ons raamkozijn is voorgevallen en zoeken met onze camera Japekoppie om zijn reactie te zien op deze onverwachte wending.
Japekop echter was het wachten moe en is in zijn eentje op pad gegaan. Hij heeft zojuist het wielhuis van zijn mens gemarkeerd en loert de straat af naar vermaak of nieuws. Realiseert hij zich eindelijk dat zijn baantje niet alleen maar uit luieren bestaat? Beseft hij dat er toch niet valt te strijden tegen het vrouwlijk geslacht? Of heeft hij besloten om maar gewoon zijn eigen weg te gaan en zich van niets en niemand meer wat aan te trekken?
Wij keren ons om en zoeken steun bij een nog onschuldig, klein Boezeltje...
Doch deze heeft nergens wat van gemerkt en slaapt de slaap der onschuldigen. Op het Leidsch Dagblad overigens, maar dat is een onbelangrijk detail.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten