Met Cera op pad

Cera was niet lang onder de indruk van de meppartij van Rooie Gijs en stond te popelen om met de fotograaf en cursusleidster op verkenning te gaan. Zoals gewoonlijk werd eerst de Kruidentuin aangedaan.




Daar zat Siep een beetje chagrijnig te zijn achter het raam. Eigenlijk geen wonder, want het was toch een schitterende dag en dan zal je maar binnen moeten zitten! Pech gehad Siep!



Een raam verder zien we Rowan. Wat wordt deze jongen groot!

Op dezelfde sofa zien we Tamsin languit in de zon liggen. Of is het nu Thimo? Ach, wij kunnen het verschil niet zien. In elk geval was het 1 van de 2.

Cera vond al dat gefotografeer maar niks. In plaats van de tuin te verkennen, vlijde ze zich neder op het plaveisel en wachtte daar geduldig tot de fotograaf klaar was. De cursusleidster was niet blij met dit initiatiefloze gedrag. Een verkenner moet verkennen en er niet bij gaan liggen als de fotograaf even met iets anders bezig is.

Want er waren mooie plaatjes te schieten, daar in die tuin! Deze besjes bijvoorbeeld!

Of het ongedierte in de lavas oftewel maggiekruid. Je zal het maar in je soep krijgen....

Cera stond erbij en keek er naar. Maar verkennen ho maar!

We gingen verder de parallelstraat in. Geel gebied ja. Zoek als u wilt maar op op de kaart, helemaal onderaan deze blog. En ja, de Campanula bloeit nog steeds!

In de steeg lag Pim voor het kattenluik van Storm. Storm zelf was nergens te bekennen. Wachtte Pim op de thuiskomst van zijn makker? Of juist op zijn komst naar buiten, om samen te gaan zooien op straat? Of zat Pim gewoon weer eens een beetje depressief te wezen?

In elk geval was zijn aanwezigheid er de reden van dat Cera niet door de steeg naar de katbladstraat wilde lopen. Fraaie boel want nu moesten we of terug, of de parallelstraat helemaal uitlopen en dan langs het gevaarlijke water. We kozen voor het laatste. Dat bleek een goede keuze want daar werd het pas echt spannend! (Wordt vervolgd.)